داستان یک پرچم/ سید احسان باقری

چندی پیش به مناسبت 13 آبان و روز مبارزه با استکبار جهانی، عکسی در میدان ولیعصر نصب شد با عنوان «داستان یک پرچم». عکسی که با اقتباس از عکس معروف جو روزنتال و با تکنیک عکاسی صحنه پردازی شده کار شده است و دومین عکس از آثار سید احسان باقری است که در این مکان نصب می شود. فارغ از مضامین محتوایی این تصاویر( عکس عصر عاشورا-عصر انتظار و داستان یک پرچم)، اهمیت کاربرد آن در فضاسازی شهری برای اولین باردر ایران، ما را بر آن داشت که به تکنیک عکاسی به کار رفته در این تصاویر بپردازیم.

مینیاتور های سیاه / کامبیز درمبخش

نگاره های ایرانی با داشتن خطوط ظریف و سیال، رنگ های شاداب و شفاف، فضایی بهشت گون را به تصویر می کشند؛ فضایی متناقض با غم، رنج و خشونت.

کامبیز درمبخش اما از همین تناقض برای به چالش کشیدن فضا و استبداد شاهنشاهی بهره برده است. وی انتقادات خود را به صورت استعاری در قالب نگارگری به تصویر کشیده تا آثارش از سانسورهای شاهنشاهی جان سالم به در برند.

درمبخش این مجموعه از آثارش را مینیاتورهای سیاه می نامد. آثاری که بین سالهای 52 تا 54 برای یک روزنامه تهیه شده اند. این دسته از آثار وی تفاوت شگرفی با نمونه های امروزینش دارد و شاید در نگاه نخست باور آن ها با عنوان کارهای درمبخش مشکل به نظر برسد، اما با کمی دقت ردپاهایی از ویژگی های اصلی کار درمبخش در آن ها دیده می شود؛ مانند اهمیت خط به عنوان عنصر اصلی و بیان های خلاقانه و استعاری.

مینیاتورهای سیاه در واقع نمایش دهنده مفاهیمی چون مرگ ایرانیت، اصالت و مقام پست شاهنشاهی است. مایه اصلی این مجموعه، نمایش شخصیت نگاره ها در موقعیتی غیر ملموس و اغلب خشونت بار است.

به تازگی این مجموعه از آثار کامبیز درمبخش در کتابی به نام مینیاتورهای سیاه توسط نشر تاش منتشر شد.