راوی با "ذوالجناح" گفتگو می کند. گویی از زبان ما است که با دوالجناح حرف می زند. روایتی اکه بار ها شنیده ایم ا؛ اما این بار "هادی محمدیان" آن را با نگاه دیگر و زاویه دید خاص به ما نشان می دهد.
برای نمایش ویژگی های شخصیتی در سینما، از پیش زمینه ها و پس زمینه ها در داستان کمک می گیریم؛ در حالی که در انیمیشن اغلب با اغراق در شکل و آناتومی آن ها این امر حاصل می شود. در انیمیشن به دلیل این که عصاره و جوهره ی حقیقت اصل حقیقت است، بلافاصله وارد اصل موضوع شده و کم تر به حواشی پرداخته می شود، در نهایت با اختصار و ایجاز مفهوم را باز گو می کند. مهمترین و عمده ترین شاخصه ی ایجاز طراحی شخصیت است که این امر با اغراق در موارد تکنیکی و فیزیکی و روحی صورت می پذیرد. این خصوصیات در شخصیت های منفی یا به اصطلاح اشقیا در انیمیشن "شور حماسه"نمود پیدا کرده و فرم خطوط و برجستگی و فرورفتگی های چهره مبین ویژگی های شخصیتی آن ها است. شخصیت محوری این روایت خاص، اسب است. حیوان در جریان داستان تماشاگر اتفاقات اطراف خود است. حالت چشم ها، صورت و حالات بدن آمیخته با برخی ویژگی های انسانی، از مهمترین وجوه شخصیت پردازی حیوانات است. در این حالت انتقال احساسات با فانتزی و تخیل همراه است و تماشاگر ازبرقراری این رابطه عاطفی لذت می برد.
در اینجا ما با حالات متفاوت ذوالجناح در جریان فجایع اطرافش همراه هستیم؛ گریه، ترس، پریشانی، غصه، وحشت از حالات چشم ها و یال های اسب پیدا است. با این وجود فانتزی در طراحی شخصیت حیوانات ظرفیت بیش از این دارد، به عنوان مثال حالات جزئی صورت و بدن اغراق بیشتری را می طلبید.
