باهائوس دسائو / بهزاد سلیمانی

"...باید توجه داشت تولیدات صنعتی و صنایع‌دستی بدلیل نوع ابزار متفاوت نیستند، بلکه این تفاوات بیشتر ناشی از "تقسیم صنعتی فعالیت‌ها" است، در حالیکه در مورد صنایع‌دستی، "نظارت کامل فرد" مطرح است. این محدودیت اجتناب‌ناپذیر یعنی انفرادی کار کردن، به طور خطرناکی فرهنگ را در چهارچوب اقتصادی معاصر تهدید می‌کند. تنها داوری این درد، تغییر روش کلی در مقابل مسئله کار است. این تغییر روش با پیشرفت تکنیک به اثبات رسیده است به این صورت که کار گروهی می‌تواند در مجموع بیش از کار انفرادی، بشریت را به نتایج مثبت برساند. بدینسان، ماشین فقط به عنوان وسیله‌ای اقتصادی که جانشین تعدادی کارگر شده است شناخته نخواهد شد. در ضمن وسیله‌ای برای محدود کردن صنایع‌دستی نیز نخواهد بود. در این صورت ماشین می‌تواند وسیله‌ای برای التیام ملال انگیز فعالیت‌های جسمی انسان گردد و او را در ازدیاد نیروی کاریش یاری کند. به عبارتی دیگر ماشین می‌تواند به نیروی خلاقه انسان شکل دهد...و مسئله اساسی، یافتن راه درست تقسیم نیروهای خلاقه، در قلب مجموعه تولید است. ..."

"...مایر به منظور ریشه کن کردن ضعفی که در برنامه تحصیلی باهاوس وجود داشت، دامنه دوره معماری را گسترش داد. او طرحی برای درس‌های ریاضیات و هندسه ارائه کرد و یک دوره منظم را ایجاد نمود و مسئولیت‌های اجتماعی معمار را مورد تایید قرار داد. او گفت: معماری تنها فعالیت فردی یک هنرمند نیست، بلکه ساخت بنا یک فعالیت اجتماعی است. ..."
"...یکی از اقدامات دیگر مایر این بود که درهای مدرسه را به روی دانشجویانی که مشخصاً استعداد خاصی نداشتند باز کرد. باهاوس قصد ندارد تا افراد خاص را جذب کند بلکه می‌خواهد تا حد امکان افراد را به طور صحیح با جامعه یکی کند. مایر یکپارچه کردن افراد را با جامعه تنها هدف قابل قبول تحصیل در باهاوس می‌دانست: " هر دانشجویی باید یک عضو غیر متخصص از یک جامعه تعاونی باشد". ..."
مطالب بالا بخش‌های از کتاب "باهاوس دسائو، امیدواری به نسل آینده" است. کتابی که تنها به روایت تاریخ نمی‌پردازد و خواننده کنجکاو و پرسشگر خود را وارد دنیایی می‌کند که می‌تواند در آن اندیشه کند و به تاریخ و آنچه در دل آن است عمیق‌تر نگاه کند. مألف کتاب "دکتر بهزاد سلیمانی/استادیار و عضو هیأت علمی گروه طراحی‌صنعتی دانشکده هنر دانشگاه الزهرا(س)" بعد از چاپ جلد اول (باهاوس / وایمار) و جلد دوم (همین کتاب) در پیشگفتار این کتاب خبر از تلاششان برای تهیه و چاپ کتاب بعدی این مجموعه  می‌دهد.
چاپ اول این کتاب در سال 1395 توسط نشر ژاله به چاپ رسیده است.

به آینده باز گردیم / موزه ایران باستان

موزه ایران باستان جایی که در آن قدرت طراحی انسان طی ادوار مختلف در معرض دید قرار می گیرد. محصولاتی که نشان از وسایل روزمره انسان های دیرین دارند. ظروف، زیورآلات، اسباب بازی و... که همه به نقوش و فرم هایی آراسته شده اند که هر بیننده ای را مجذوب خود می کنند و همگی گواه دستان و نگاه هنرمندانه انسان دیروز هستند. این آثار نشانه ی حضور فعال هنر در زندگی روزمره انسان ها هستند. به گفته برونو موناری در کتاب طراحی در معنای هنر: "هنگامی که اشیاء در زندگی روزمره و محیط پیرامون زندگی ما، خود تبدیل به آثار هنری شوند، می توانیم بگوییم به زندگی متعالی دست یافته ایم."

اما آیا این روزها نیز هنر در زندگی پررنگ است؟ آیا همچنان این حضور مستدام است و تنها تعریف آن تغییر پیدا کرده است؟ پاسخ هر چه که باشد نمی تواند ارزش بازدید از موزه ها و شناخت و درک آثار گذشتگان را کم کند. سبکی در شاخه های مختلف هنری به نام رترو دیزاین وجود دارد که هدفش به نوعی یادآوری دوران خوش گذشته است. سبکی که در آن اقتباس از گذشته معیار اصلی طرح قرار می گیرد و نوعی نوستالژی را برای کاربران خود به ارمغان می آورد. مثال معروف این سبک در شاخه طراحی صنعتی، طراحی ماشین "نیو بیتل" است که طراحی جدیدی از مدل قدیمی خودروی قورباغه شکل شرکت فولکس واگن است. شعار اصلی شرکت در تبلیغ این محصول "به آینده بازگردیم" بوده و این شعار کاملا گویای رویکرد و هدف طراحی این خودرو بوده است.

اما سخن از این موضوع به منظور مطرح کردن این پرسش است که آیا طراحان صنعتی ایران توانسته اند از هنر گذشگان خود آنطور که باید بهره ببرند؟ آیا قدم زدن در موزه هایی چون "موزه ایران باستان" و مشاهده تاریخ هنر گذشته ایران از نزدیک، نباید جزء فعالیت های یک طراح صنعتی باشد؟ قرار نیست همیشه در مسیر الهام از هنر گذشته گام برداشت، بلکه به روز بودن از لازمه های اصلی هنر-صنعت طراحی صنعتی است. اما نباید فراموش کرد موزه ها محل مناسبی برای رشد و ارتقای سطح هنری و فکری طراحان است و دروس ارائه شده در این راستا باید با نگاهی نو بازنویسی شوند.

طراحی صنعتی یک دعوت برای تغییر / مهران هاشمی

نویسنده کتاب در پیش گفتار آن می‌گوید:
حرفه طراحی صنعتی محصول فلسفه‌ی دوران خردگرایی است. این موضوع بیش از هر چیز بدان معناست که تمامی آموزه‌های این حرفه بر اندیشه و فلسفه‌ای نظم یافته و مبتنی بر ساختار فکری استوار هستند. در طراحی خردگرایانه، طرح‌های اتفاقی و بدون ریشه جایگاه قابل دفاعی ندارند، قابل درک و مقایسه و نیز قضاوت و برخوردار از امکان رشد و بهسازی نیستند. مطالعه‌ی این کتاب نخست در درک حرفه طراحی صنعتی از این دیدگاه مؤثر خواهد بود و در سطح بالاتر پشتوانه‌ای خواهد بود برای خلق آثار خردگرا.
تدوین این کتاب بر اساس نیازی علمی صورت گرفت، اما هرگز تلاش نشد بر اساس استانداردهای محض آکادمیک نوشته  شود.بخش‌هایی از کتاب ترکیب کاملاً تازه دارد.به‌عنوان مثال گروه‌بندی جغرافیایی سبک‌ها و گرایش‌های طراحی صنعتی در بخش اول کتاب، به هیچ منبع و مرجعی وابسته نیست.بخش قراردادها در بخش سوم کتاب نیز ماحصل تجربه‌ی دنیای حرفه‌ای است و گرچه مشاوره حقوقی در مورد صحت محتویات آن صورت گرفته است."