و اما پس از جنگ...

اما بعد از جنگ... دوربین‌ها هم غلاف شد. بعضی رفتند دنبال کارشان آخر از اول هم عکاس نبودند، بعضی رفتند و پست‌های اداری گرفتند بعضی هم شدن معلم ما و شما . مهدی منعم هم رفت پی عکاسیش.
مهدی منعم عکاس دوران دفاع مقدس است و تا امروز دو کتاب از عکس‌هایش را چاپ کرده است. کتابی که حاصل ادامه فعالیت عکاسی او با موضوع جنگ است. مهدی منعم دغدغه عکاسی از جنگ را با پیگیری موضوع  مصدومان نظامی و غیر نظامی طی چندین سال پیاپی عکاسی کرده‌است. در مجموعه "قربانیان جنگ" منعم با سفر به استان‌های مرزی از مردم بی‌گناهی که در جنگ و یا انفجار مین‌هایی که عراقی‌ها در منطقه کاشته‌اند و پاکسازی نشده‌اند عکاسی کرده‌است.انفجار این مین‌ها موجب نقص عضو بسیاری از افراد آن مناطق شده‌است. کتاب او سند مظلومیت مردم ایران در جنگ تحمیلی ایران و عراق است.
منعم سوژه هایش را در هاله‌ای از ابهام در پشت شخص دیگر و یا پشت پرده یا هرچیزی پنهان می‌کند. سوژه‌های او اغلب بخش پنهان آسیب‌هایی است که بعد از جنگ متوجه مرزنشینان است. او تکه تکه گی را با برش‌هایش در هنگام ترکیب‌بندی تشدید و بر مفهوم قطع عضو تاکید بیشتری می‌کند. عکس‌های او از دست‌های قطع شده بعد عاطفی حس لامسه را برمی‌انگیزانند. در یکی ازعکس‌هایش تصویر دختر خردسالی است که با چشمان نافذش مخاطب را منقلب می‌کند. دخترک با لباسی پراز پولک که لباس محلی مناطق کردنشین است احاطه شده و دست‌هایی را می‌بینیم که بر گردنش حلقه زده‌اند. یک دست طبیعی و یک دست مصنوعی . مادری که تنها با یک دست از عهده تمام مسولیتش برنمی آید و شاید وجود دخترش آن را کامل کند. یا در عکسی دیگر مادری فرزندش را در آغوش گرفته اما مادرش نمی‌تواند با انگشتهای ظریف و زنانه‌اش فرزندش را نوازش کند و مردی که دست همسرش را گرفته است.
 این دست‌ها حامل پیام صلح و نماد مظلومیت غیرنظامیان بی‌گناهی است که هنوز هم طعمه مین‌هایی هستند که دشمن بعثی در مناطق مرزی کاشته‌اند.

۳۳ سال سکوت / حسین شمقدری

در فرهنگ عامه ما ضرب المثلی هست که می‌گوید: سکوت علامت رضا است! اما حقیقتا هر سکوتی از سر رضایت است؟ سی و سه سال سکوت ابوالفضل دوزنده، جانباز عاشق وطن که در یک کوچ اجباری به آلمان پناهنده شده، سکوت بلندی است که از هر فریادی قدرتمندتر می باشد.
«۳۳ سال سکوت» مستندی گفتگو محور، درباره تضاد میان عشق ورزیدن به وطن و پناهندگی به کشوری بیگانه است. هرچند حسین شمقدری را پیش‌تر با میراث آلبرتا ۱ و ۲ می‌شناختیم، اما او در این گام با جسارت بیش‌تری به سراغ سوژه فیلمش رفته و کلیشه‌های متداول را کنار گذاشته است.
یکی از نکات قابل توجه اثر کیفیت بصری و توجه به گرافیک تبلیغاتی آن است. شاید بتوان این طور ادعا کرد که بزرگترین مشکل فیلم های مستند، عرضه محدود آن ها است که سبب دیده نشدن کار می گردد، اما مستند «۳۳ سال سکوت» این مسیر قدیمی را کنار گذاشته و با راه اندازی وب سایتی رسمی به طور مستقیم با مخاطبانش مواجه گردیده، تا علاوه بر خریداری فیلم، در جریان اکران ها، خبرها، تیزر و هر آنچه مربوط به آن می‌باشد، قرار گیرند. طراحی پوستر، طراحی سایت و ساخت تیزرهای حرفه ای و جذاب همه از جمله عواملی هستند که می‌توانند به بازوان قدرتمند یک فیلم مستند بدل شوند و منجر به دیده شدن و فروش آن گردند تا سینمای مستند بهتر و بیشتر بتواند با مخاطبان خود ارتباط برقرار نماید.