اروند این رود به ظاهر آرام، هزاران غوغا در دلش نهفته، که فقط مردِ دریا می‌خواهد تا به دلش بزند. داستان ۱۷۵ شهید غواص که در سال ۱۳۹۴ با دستان بسته در منطقه ابوفلوس کشور عراق کشف شدند، نه یک افسانه است و نه یک قصه! بلکه سرگذشت واقعی قهرمانان بی نام و نشانی است که در میان شعرها و شعارهای امروزمان مفقود مانده‌اند.
پوریا آذربایجانی در نخستین تجربه ی خود در زمینه دفاع مقدس، به سراغ قصه‌ی پُر غصه‌ی این رود تاریخ‌ساز رفته تا برای اولین‌بار فیلمی با موضوع شهدای غواص را بر پرده سینماها بیاورد.
در خلاصه این فیلم چنین آمده که یونس، جانباز اعصاب و روان، حالا پس از بیست و هفت سال از پایان جنگ هنوز هم با خاطره ی هم رزمانش روزگار می‌گذراند. همراه شدن او با یک گروه تفحص اتفاقات تازه‌ای را در این جریان سیالِ ذهن وارد می‌کند.
در واقع «اروند» یک فیلم حماسی با بار عاطفی و احساسی بسیار است، که می‌تواند مخاطب خود را پس از تماشای اثر به تأمل وادارد تا بار دیگر به خود و جامعه کنونی که در آن زندگی می‌کند با نگاهی دیگر بنگرد؛ تا شاید جای خالی انسان‌هایی را که در ساخته شدن امروز او و جامعه‌اش سهیم بوده‌اند ، درک کند.
