چندونه / مهشاد محبی و افسانه مجید‌تجریشی

«هدف اصلی در طراحی بسته‌بندی "چندونه"، ایجاد رغبت برای استفاده از میان وعده‌ی مغذی و سالم برای گروه سنی مشخص بود؛ این مساله موجب شد تا از فرم‌های فانتزی در نشانه چندونه و همچنین طرح گرافیکی بسته استفاده‌کنیم.
ایده‌ی اولیه، از بسته‌های کاغذی آجیل، درگذشته و فرم‌های مختلف آن گرفته‌شد؛ ما در بررسی‌های خود عرض و ارتفاع محصول و در کل ابعاد آن نسبت به دست را نیز در نظر داشته‌ایم.
توجه به حجم محصول(آجیل) قرار‌گرفته در بسته و راحتی استفاده برای مصرف‌کنندگان(رعایت تناسباتی بصری)، دو معیار اساسی در فرایند ایده و طراحی بود که مورد آزمایش‌های مختلف قرارگرفت.
از دیگر موارد با اهمیت در طراحی، نحوه باز وبسته شدن جعبه بود. خشکبار را بهتر است به صورت آهسته و به طور کامل جوید تا هضم بهتری داشته‌باشد، از طرف دیگر به جهت اینکه مصرف‌کنندگان این محصول اکثرا دانش‌آموزان و دانشجویان هستند پس باید چند نکته اصلی در طراحی بسته رعایت می‌شد:1. جلوگیری از ریزش آنی محتویات درون بسته 2. راه‌حلی برای نگه‌داری از آن در کیف و جیب‌ افراد و همچنین جلوگیری از بیرون ریختن محتویات.
با توجه به مسایل مطرح‌شده و شکل کلی بسته‌بندی، سعی‌کردیم با قراردادن سوراخ‌هایی برای باز‌شدن (پرفراژ) در قسمت بالای جعبه و در ارتفاعی مشخص، تا حدودی این مسایل حل شد.
ماده‌ی مورد استفاده در ساخت بسته‌بندی محصول چندونه مقوا است، دلیل استفاده از این ماده، سازگاری با طبیعت و از همه مهم‌تر جلوگیری از تغییر شکل بسته بعد از بازشدن بود. مشکلات پیش روی مصرف‌کنندگان، ما را برای استفاده از مقوا بیشتر ترغیب کرد.»
بسته‌بندی "چندونه"، دست رنج "افسانه مجید تجریشی" و "مهشاد محبی"، دانشجویان رشته طراحی‌صنعتی دانشگاه‌هنر است که گزارش مختصری از فعالیت آن‌ها را در مصاحبه‌ی اختصاصی با خط خواندید.

حلقه هنر

"دارحلقه" در ژیمناستیک وسیله‌ای است که ورزشکار به کمک آن‌ها می‌تواند چرخش‌های خارق‌العاده‌ای داشته‌باشد. گاهی می‌شود با کمک  چنین حلقه‌هایی پرش‌های قهرمانانه داشت. 
این حلقه‌ها ممکن است از جنس‌های مختلفی باشند، گاهی از پلاستیک، فلز‌ و گاهی هم از جنس آدم‌ها؛ حلقه‌های انسانی که برای هدفی واحد گرد هم آمده‌اند تا باعث اوج گرفتن پرش‌های فکری شما شوند.

 

 

 

 

 

حلقه هنر یک زنجیره انسانی است برای آن‌ها که شوق پریدن دارند. آدم‌هایی که به دور از همایش‌ها و دور‌همی‌های فرهنگی به صورت داوطلبانه و دانشجویی به مباحثه پیرامون آثار هنری پرداخته، به گرد یک اثر هنری بچرخند، آن را مطالعه کنند و به چالش بکشند.

حلقه هنر بعد از حدودا یک سال وقفه، هفته گذشته در دانشگاه هنر با ارائه مجموعه "تا قاف "و با یادی از گرافیست جوان آن، حسین احمدی سخا تشکیل شد. دوره جدید حلقه با رویکرد گفت و گو بین هنرمند و مخاطبان جلسه، هر دو هفته یک بار برگزار خواهند شد. در این گردهمایی هنرمندان و دانشجویان هنر آثار خود را ارائه می دهند و از ایده و روند کارشان می گویند و آثار توسط دیگر دانشجویان نقد و بررسی می شود.

دانشگاهی به سبک توحیدخانه

افزایش تعامل میان دانشجویان و اساتید موضوع مهمی‌ست که منجر به پویایی بیشتر افراد و بالارفتن سطح علمی دانشگاه خواهد شد. برای این منظور در برخی از دانشگاه‌ها فضاهایی مشترک، از قبیل سلف غذاخوری، برای دانشجویان و اساتید وجود دارد؛ تا فرصت بیشتری برای ایجاد تعامل و درکنار هم بودن فراهم شود.
اما توحیدخانۀ صفوی با الگوی معماری سنتی خود توانسته چنین امکانی را در اختیار دانشکدۀ معماری و شهرسازی دانشگاه هنر اصفهان قرار دهد. در این دانشکده مواجهۀ دانشجویان و اساتید، علاوه بر کلاس، در سایر قلمروهای  فضایی دیگر، یعنی فضاهای باز و نیمه باز، اتفاق می افتد؛ اینگونه که رواق‌ها و حیاط، که محل عمدۀ حرکت و مکث‌های کوتاه مدت هستند، فرصتی مناسب را برای قرار دادن افراد در مجاور یکدیگر و دیدن و دیده شدن آنها را فراهم می‌کنند.

میناکاری در زیورآلات/غزاله ناصری

در فضای هنری این روزها کمتر می‌توان هنرمندی را یافت که عرق ملی خود را در آثار هنری‌اش بروز دهد و البته بروز این حس در کار هنری احتیاج به ظرافت و قوه ی هنرمندی  دارد تا دچار شعارزدگی و پرگویی نشود. غیر از اینکه  هنرمندان چقدر بتوانند این نکته را در کارهایشان نشان دهد، تلاش در این مسیر هم ارزشمند است.
غزاله ناصری فارغ‌التحصیل مقطع کارشناسی ارشد رشته ی صتایع دستی از دانشگاه هنر، از آن جمله هنرمندان جوانی است که در کنار اهمیت دادن به مهارت و بالا بردن سطح کیفی کارهایش، به مباحث تحقیقاتی نیز توجه نشان داده است. آثار او برگرفته از داستان‌های شفاهی ایرانی است. داستان‌هایی که با زندگی مردم آمیخته بوده و جزء مهم و لاینفک فرهنگ بومی مردم ایران‌زمین به شمار می‌آید. تکنیک آثار او میناکاری گرم روی فلزاست. این تکنیک ازجمله تکنیک‌های قدیمی و اصیل ایرانی است که بخصوص در حوزه‌ی زیورآلات رو به فراموشی رفته بود. امروزه تعداد کسانی که این تکنیک را با تنوع رنگی بالا به‌صورت حرفه‌ای انجام می‌دهند در ایران انگشت‌شمارند. این هنرمند سعی دارد با استفاده‌ی گسترده و حرفه‌ای از این تکنیک آن را زنده نگه‌داشته و به‌روزرسانی کند و با پیشرفت‌های فنی و تغییر سلایق مخاطبان نیز هماهنگی ایجاد کند. آثار این هنرمند  در خارج از ایران نیز با استقبال مخاطبان غیر ایرانی مواجه شده و تا امروز دو نمایشگاه انفرادی و گروهی برگزار کرده است.

سحر شب تار / زینب عاشوری، علی‌محمد غلامی، فائزه مینویی

یک.

امام تنها ماند. خوب ها هم گوش شنیدن حق را نداشتند. هنوز بدی عالم گیر نشده است.

دو.

واقعه عاشورا روشنگر جبهه حق و باطل است. سرخی خون حسین(علیه السلام) عالم را فراگرفت.

سه.

زینب(سلام الله علیها) است که بعد از عاشورا باید رسالتی که بر دوش دارد را به انجام برساند؛ دور و برش را سیاهی گرفته است.

چهار.

امروز ندای زینب(سلام الله علیها) و خون حسین(علیه السلام) معیار حق و باطل است. همه ی زمان ها عاشورا و همه ی سرزمین ها کربلا است.

پنج.

جهان، انتظار قیام سبز امام را می کشد و به سمت نور در حرکت است.

آثار مفهومی این قابلیت را دارند که مخاطب را از زوایای مختلف به تفکر وادارند. برخورد مخاطب با اثری که بنا دارد مفهوم خاصی را در قالب نشانه هایی نه چندان آشکار و کلیشه ای به وی منتقل کند، بدون شک پیچیده و متفکرانه خواهد بود. این ذات هنر مفهومی است. آنچه که مهم است نحوه ی پرداخت به موضوع است؛ نباید پیچیدگی اثر باعث مهجور ماندن مفهوم اصلی شود. زینب عاشوری، علی محمد غلامی و فائزه مینویی فارغ التحصیلان دانشگاه هنر، قیام سرخ امام حسین(علیه السلام) و قیام حضرت حجت(عج الله تعالی فرجه) را این بار در قالب اثر هنری متفاوت، با پرداختی خلاقانه، در پنج فریم به نمایش در آوردند. این اثر هنری که تحسین مخاطبین را در پی داشت، در شب های ماه محرم، در هیئت هنرِ دانشگاه هنر، به نمایش درآمد.