دفتر یکی از آن همه وسایلی است که از شش هفت سالگی به زندگی آدم سنجاق می‌شود و تا وقتی سودای درس و دانشگاه و تحصیل و تحقیق را در سر داریم، از ما جدا نمی‌شود. هرچند این وصله عمر، ابزاری مصرفی است اما از قابلیت های منحصر به فردی نیز برخوردار است. روی جلد دفاتر و حتی صفحات داخلی آن ها فضای مهم و مغتنمی برای هنرنمایی و فرهنگ سازی به حساب می‌آیند، که البته دوستان چینی و غربی خیلی پیش‌تر از این ها با واردات بی رویه محصولاتشان ما را از اهمیت آن آگاه ساختند. حالا چند سالی است که ارگان های داخلی به فکر افتاده اند تا داشته های فرهنگی خود را هنرمندانه روی جلد دفترها پیاده نمایند. هرچند فرهنگ سازی امری دیربازده است و نتایج فکرهای امروز در آینده قضاوت می‌شود اما شروع و نفس این عمل بی گمان خیر است.
این گونه طرح ها باید با توجه به رده بندی سنی مصرف کنندگان و جنسیت آن ها تقسیم بندی شوند تا مورد توجه قرار گیرند و در این میان استفاده از تصاویر شهدا و بزرگان باید با حساسیت و هنرمندی بیشتری به کار گرفته شوند. در گام اول این طرح ملی و فرهنگی، توجه به این نکته که خریداران اصلی کودکان و نوجوانان هستند و باید با طرح هایی خلاقانه تر ترغیب شوند اهمیت دارد و در گام بعدی توجه به طول عمر دفترها امری ضروری است، زیرا وقتی برگه های آن ها به سر رسد جایشان کنار سایر زباله های کاغذی خواهد بود. پس بهتر است با ظرافت و نکته سنجی بیشتری به سراغ بزرگان و شهدا برویم و با زبان استعاره و هنر آن ها را به کودکان و نوجوانانمان بشناسانیم، تا هم برای آن ها جذاب‌تر شود و هم شأن شهدا و بزرگان‌مان حفظ گردد.
