واژه "سقاتالار" با آب پیوند دارد و سقا، یعنی کسی که آب می‌دهد یا آب می فروشد. سقاتالار یاسقانفار، از بناهای آئینی-مذهبی محسوب می شود که مسئله احترام به آب و حرمت نهادن به این عنصر حیاتی، از ویژگی های آن است. این گونه بنا، اغلب در حریم مقابر، تکیه ها، مساجد و در محوطه گورستان ها، که دارای حرمت و احترام خاصی هستند، ساخته شده و همگی وقف حضرت ابوالفضل(ع) بوده است. قدمت سقاتالار به دوران باستان بر می گردد؛ بنایی است دو طبقه، بر روی چهار پایه چوبی، به فرم چهار گوش، که ارتباط بین دو طبقه، از طریق پلکان چوبی که معمولا در کنار بنا قرار گرفته، امکان پذیر می شود و معمولا از چهار جهت باز است. علاوه بر معماری، وجود انبوهی از طرح‌ها و نقش‌های رنگین با موضوعات متنوع، هر بیننده ای را به خود جذب می کند. شماری از طرح‌های به کار رفته در سقاتالارها، با ویژگی‌های هنرهای مردمی، هنر دینی و هنر سنتی همخوانی و مطابقت دارد.
در حال حاضر سقاتالارهای باقی مانده، با توجه به ویژگی های آب و هوایی مازندران در معرض فرسودگی شدید قرار دارند، بسیاری نیز تخریب شده و بناهایی کاملا متفاوت، بدون حفظ اصالت، جایگزین شده اند. به این ترتیب بازخوانی و توجه بیشتر به این گنجینه های کوچک و غنی تاریخ، فرهنگ و مذهب ایرانیان ضروری می نماید.
