معماری بی‌هویت مصلی امام اصفهان/موسسه مجتمع فرهنگی-مذهبی امام خمینی

ساخت مصلی اصفهان از سال ۱۳۷۵ آغاز و تا کنون ادامه دارد. این مجموعه شامل ۸ مناره، گنبد و فضاهای وابسته و همچنین فضاهای خدماتی گسترده ای است.این بنای عظیم، از طرفی مورد تمجیدهای فراوان طرفداران معماری مدرن و ار طرف دیگر مورد انتقاد دوست داران معماری ایرانی- اسلامی مساجد و به خصوص مساجد ساخته شده در مکتب اصفهان قرار گرفته است. منتقدان، ناهمگون بودن سبک معماری مصلی با معماری مساجد اصفهان ، که منجر به شکل گیری پروژه ای با رویکرد هایتک شده و همچنین استفاده از مصالحی همچون شیشه در سقف صحن اصلی را که یادآور دوره رنسانس است به چالش کشیده اند و مخالفت هایی با آن دارند.

این مخالفت ها موجب شد تا مدیر جدید طرح که بسیاری از این انتقادات به نقل از ایشان است، در جهت رفع این ایرادات و برای ایجاد همخوانی این مجموعه مدرن با بافت تاریخی اطراف آن و به خصوص مساجد اصفهان، تغییراتی در نوع مصالح کاربردی و همچنین طرح کلی مجموعه، انجام دهند. از جمله اینکه به جای شیشه از سرامیک فیروزه ای و لاجوردی در سقف صحن اصلی، استفاده شده و برخی از فضاهای الحاقی، حذف شده و یا تغییر کاربری داده اند تا شکوه و عظمت گنبد و مناره ها، جلوه بیشتری به خود بگیرد و نمایان تر شود.

درگاه ورودی تخت جمشید / علی سوداگران

موضوع، طراحی درگاه(گیت) ورودی و محل کنترل بلیت بازدیدکنندگان، یک اتاقک نگهبانی، درب فضای ورودی پلکان کاخ آپادانا و همچنین حسگرهای امنیتی برای کنترل ورود و خروج بازدیدکنندگان تخت جمشید بود. این ورودی می‌بایست در عین تأمین تمامی این کارکردها، کمترین تأثیر بصری را بر پلکان ورودی داشته باشد. به همین دلیل و نیز در جهت ماندگاری و دوام این سازه، از شیشه و استیل ضدزنگ خشدار برای ساخت آن استفاده شد. دو قاب از لوله استیل، به ساده‌ترین شکل ممکن، سازه ی اصلی ورودی را تشکیل داده که امکان نصب شیشه‌های ماسه پاشی شده در بدنه، سقف و همچنین نصب درب‌های شیشه ای را فراهم می کند. پنج لوله ی استیل، مسیرهای ورود و خروج را تفکیک می کند و حسگرهای تشخیص، دفعات ورود و خروج بازدیدکنندگان را نیز در خود جای می دهد و اطلاعات دریافتی آن‌ها را از آنجا به دفتر مدیریت منتقل می کند.
طراحی فضای ورودی مجموعه باستانی تخت جمشید، توسط علی سوداگران در سال ۱۳۸۶ به اجرا درآمده است. آن چه که بیش از پیش در این طرح، نظر بیننده را به خود جلب می کند سادگی برخورد با موضوع است. طرح ضمن رعایت تمامی اصول امنیتی برای ورود گردشگران، نهایت احترام و تواضع را از خود نشان می دهد؛ چراکه با انتخاب مصالحی شفاف، به جای استفاده از نرده‌ها  و احجام سنگین گویی با آغوشی باز پذیرای بازدیدکنندگان است؛ گاهی انتخاب و طراحی جزئیات اجرایی مناسب یک سوژه طراحی، آنقدر مهم می نماید که اهمیت آن تنها پس از ساخت آن قابل درک خواهد بود.

ساختمان اداری شاه کرم / هومن بالازاده

ساختمان اداری-تجاری شاه کرم، واقع در کرج، پروژه ای است که هومن بالازاده در سال ۱۳۸۶ ساخت؛ ساختمانی با عرض کم و ارتفاعی معادل ۱۴ طبقه که نمایی باریک و مرتفع دارد. رویکرد طراح، برای برون رفت از این محدودیت و خلق اثری نوآورانه که ساختمانش را به یک اثری هنری تبدیل کند، موضوعی است قابل تأمل؛ ترکیب حجمی متناسب، مطلوبی است که بالازاده، با تقسیم کل نما به دو بخش اصلی در طول و کاهش تأثیر کشیدگی ساختمان، به آن دست یافته است؛ نمایی که توانسته از این طریق، تفکیک کاربری های مختلف اداری و تجاری را در بنا از هم تمییز دهد.
پس از طی این مرحله، زمینه فراهم می شود برای دمیدن روح معماری ایرانی به بنا، که این بار پنجره های ارسی نماینده می شوند و جلو می آیند. پودمان هایی به رنگ آبی آسمان، از جنس شیشه که شدت نور نفوذی به فضای داخل را کنترل کرده و طرحی از نور و سایه را بر روی سطوح ایجاد می کند. الگوبرداری از عناصر معماری گذشته، که در بسیاری از آثار استودیوی "هوبا" به چشم می خورد، کمتر به صورت سطحی اتفاق افتاده و بیشتر به تاثیر حضور این عناصر در معماری ایران توجه شده است.