اقامتگاه بوم گردی ارگ رادکان

نزدیک یک دهه است که واحدهای بوم‌گردی در کشورمان تشکیل شده‌اند؛ در این میان مناطق نمونه گردشگری و روستاهایی با جاذبه‌های تاریخی، فرهنگی و رفاهی، به عنوان گزینه‌هایی مناسب جهت راه اندازی اقامتگاه‌های بوم‌گردی بیش از پیش مورد توجه قرارگرفته‌اند. این اقامتگاه‌ها به عنوان مکانی برای بازدید و اسکان مسافرین و گردشگران، تفاوت زیادی با هتل‌ها دارند، چرا که دارای ویژگی‌های خاص بومی هستند. 

زندگی در خانه‌های قدیمی بازسازی شده، به عنوان اصلی‌ترین مکان برای یک اقامتگاه بوم‌گردی، این فرصت را برای میهمانان فراهم می‌آورد تا با آداب و رسوم منطقه، غذاهای محلی و شیوۀ زندگی خاص مردمان آن محل آشنا گردند. به طوری‌که متفاوت بودن فضا برای گردشگران داخلی و خارجی جذابیت‌هایی را در بردارد و همین امر سبب رشد قابل توجه صنعت بوم گردی کشورمان در سال های اخیر شده است.

از این رو به تازگی یکی از این اقامتگاه‌های بوم‌گردی در روستای تاریخی رادکان، از توابع شهرستان چناران، واقع در 45 کیلومتری شهر مشهد، در خانه‌ای با قدمت بیش از صد سال، در نزدیکی برج نجومی رادکان شروع به فعالیت نموده است. این مجموعه دارای دو حیات اندرونی و بیرونی است؛ در حیات اندرونی اصطبل، کبوترخانه و یک حوض کوچک قرار دارد و در حیات بیرونی اتاق‌های شاه‌نشین، اتاق‌های تابستانه، چایخانه، شربت‌خانه و حوض بزرگ آب قرار گرفته‌ است. در طراحی داخلی و خارجی این اقامتگاه نیز تلاش شده تا در کنار رنگ‌های زیبا و تزیینات اصیل، از مصالح بومی هماهنگ با محیط طبیعی و فرهنگی منطقه استفاده گردد، تا ضمن تامین رفاه گردشگران، فرصتی هم برای آشنایی و درک بهتر محیط فراهم آید.

«اقامتگاه بوم‌گردی ارگ رادکان» در زمینی به مساحت ۱۲۰۰ متر مربع و زیر بنای ۵۰۰ متر، با داشتن ۱۲ اتاق، بزرگ‌ترین اقامتگاه بوم‌گردی ایران است و از لحاظ درجه بندی نیز دارای کیفیت ممتاز می‌باشد. گفتنی است عملیات مرمت و آماده‌سازی این اقامتگاه از بهمن ماه سال ۹۴ آغاز و در بیست و هشتم مرداد ماه ۱۳۹۵ با حضور معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری کشور افتتاح گردید و اکنون میزبان انبوه گردشگران و علاقه‌مندان به حوزه اکوتوریسم و بوم‌گردی است.

نگاهی به سایت متروک موزه فرش ایران

موزه فرش ایران واقع در ضلع شمالی پارک لاله، ابتدا در سال ۱۳۴۰ شمسی به منظور احداث گالری فرش ساخته شد، اما ناتمام ماند و به مدت ۱۵سال محلی متروکه به حساب می‌آمد؛ تا سرانجام در اوایل سال ۱۳۵۵ شمسی تغییرات کلی در آن اعمال گردید و در روز ۲۲ بهمن ماه سال ۱۳۵۶ به عنوان موزۀ فرش ایران افتتاح گردید.

معمار ساختمان موزه فرش ایران عبدالعزیز فرمانفرمائیان است؛ او نمای بیرونی این بنای باشکوه را از ساختار دار قالی اقتباس نموده است، که در عین بهره‌گیری از ظاهری مدرن، داری هویت فرهنگی – تاریخی نیز می‌باشد. این موزه دارای دو طبقه با سطح نمایشی ۳۴۰۰ مترمربع است، که طبقۀ هم‌کف برای نمایش‌ دائم ۱۵۰ قطعه فرش می‌باشد و طبقۀ دوم نیز به نمایشگاه‌های موردی اختصاص یافته است.

مجموعۀ موزه فرش ایران دربردارندۀ با ارزش‌‌ترین نمونه‌های قالی ایرانی از قرن نهم هجری تا دوره معاصر است و پس از موزه باکو دومین موزه فرش جهان به حساب می‌آید؛ که این امر نشانگر جایگاه مهم و درخور توجه این موزه می‌باشد. با این حال اما در طول سالیان اخیر توجهات درخوری به این موزه نشده و حتی در فضای مجازی نیز که پل ارتباطی مهمی در دنیایی امروز به حساب می‌آید، نمی‌توان اطلاعات لازم را دریافت نمود. چرا که سایت موزۀ فرش ایران تنها به زبان انگلیسی طراحی شده و هیچ اطلاعات به روزی برای مخاطبان وجود ندارد. هرچند موزۀ فرش ایران را می‌توان به لحاظ فرهنگی – هویتی مهم‌ترین موزۀ ایران به‌شمار آورد؛ اما شاید تعداد اندکی از ایرانیان تا به حال پا به این مجموعه گذاشته باشند، در حالی ‌که این موزه یکی از مهم‌ترین مکان‌های مورد بازدید توسط سران، مهمانان و توریست‌های خارجی به حساب می‌آید.  

از همین رو برخورداری از سایتی پویا و جذاب آن هم در عصر حاضر کمترین اقدام ممکن برای جذب بازدیدکننده به حساب می‌آید، که حتی می‌تواند نقش موثری در آشنایی ایرانیان با عقبۀ فرهنگی و هنری‌شان ایفا نماید. این در حالی است که سایت فعلی دارای تصاویری اندک با کیفیت پایین و دارای اطلاعاتی محدود و قدیمی است، که خبری از تحولات دنیای فرش و یا رخ‌دادهایی که در همین موزه یا سایر موزه‌های فرش جهان در جریان می‌باشد، در آن نیست! متأسفانه سایت رسمی موزۀ فرش ایران را می‌توان به سایتی خموده و خاموش تشبیه نمود، که گویا فقط برای خالی نبودن عریضه طراحی شده و هیچ هدف دیگری برای آن تعریف نگشته است.

فاطمیه در قاب نوروز ۹۴ / مشهد

تقارن نوروز ۹۴ با ایام فاطمیه، مشهد الرضا را نیز عطر و رنگی دیگر بخشید؛ به طوری که در بخش های خاصی از شهر، همچون درگاه های قطار شهری، شاهد گل آرایی هایی مزین به نام حضرت فاطمه (س) بودیم. و دیگر المان های مذهبی همچون ضامن آهو در میدان شریعتی و یا طاقچه مانندهایی با پنجرهای رنگی و مزین به قاب عکس شهدا با حال و هوایی قدیمی که عطر خوش روزهای دفاع مقدس را با خود داشتند، در ابتدا برخی از خیابان ها نصب شده بودند.
مسلماً ساخت یک اثر هنری مذهبی کار آسانی نیست، اما با توجه به سابقه مشهد در ساخت المان های نوروزی، انتظار زیادی می رفت که امسال شاهد آثار مذهبی ارزشمندی باشیم. البته آن چه که اجرا شد خالی از لطف نبود اما سادگی بیش از حد برخی از آثار و البته کم تعداد بودن کارها، نتوانست همچون سال های قبل نگاه مسافران نوروزی را به خود جلب نماید. با توجه به شهرت مشهد در المان سازی های نوروز، هر نوع عقب گردی برای آن مستلزم تبعات منفی بیشتری در مقایسه با سایر شهرها است.