ننگ بر جنازه عکاسی که دوربینش خونی نباشه/ مجتبی حیدری

عکاس مستند اجتماعی انسانی دردمند است که با باور به توانایی عکس در بازنمایی واقعیت‌های اجتماع و قدرت آن برای تغییرات اجتماعی دست به دوربین می‌برد. عکاسی مستند اجتماعی عکاسی متعهدانه و تلاشی است برای اجرای عدالت اجتماعی. یکی از عکاسان دغدغه مند در این حوزه مجتبی حیدری است. او عکس‌های خود را در قالب سفرهای جهادی دانشجویان از مناطق محروم می‌گیرد. بخش زیادی ازسوژه‌های او در این سفرها کودکان هستند. موضوعات عکس‌های مستند اجتماعی پس از یک قرن نیز از آغاز آن در آمریکا تقریبا ثابت است و فقر و محرومیت همانگونه که موضوع عکس‌های جیکوب ریس و لوییس هاین بود هنوز هم برای ما تازگی دارد. انگار تلاش یکصد ساله عکاسان برای تغییر شرایط سخت زندگی محرومان هنوز به ثمر ننشسته است.
عکس‌های حیدری با طرز فکر متفاوت او موضوع فقر را متمایز از دیگر عکاسان به تصویر می‌کشد. او محرومیت را محدودیتی برای داشتن زندگی رضایت‌مندانه نمی‌داند و در تمام عکس‌هایش از کودکان به دنبال شادی عمیقی در چشمان آنهاست. در عکسی از چهره دختر بلوچ  ما را ناخودآگاه به یاد عکس دختر افغان استیو مک کری می‌اندازد. دختر با یکی از دستهای زحمت کشیده‌اش چشمش را پنهان کرده و گیرایی عجیب چشم دیگرش و لبخندی که به  پهنای صورت آفتاب سوخته‌اش میزند روی دیگر سکه‌ای‌است ( قناعت و رضایتمندی) که حیدری برای ثبت آن تلاش می‌کند.
او همچنین به سراغ کسانی رفته است که شرایط سخت اقتصادی را با پشت‌کار و با صرف سرمایه‌ای اندک به نفع خود تغییر داده‌اند. عکس‌های او از مناطق محروم به امید دیده شدن توسط مسئولان و افراد جامعه برای تغییر در شرایط و احوالات آن‌هاست اما در عکس‌های این مجموعه که با محور موضوع اقتصاد مقاومتی است تغییر برای بهبود شرایط از خود فرد آغاز شده است. ترکیب‌بندی‌های رنگارنگ مجتبی حیدری سرشار از امید و انرژی است. امید و انرژی که برپایه تلاش و فعالیت بدست آمده است.

زندگی بدون جنگ / اوگوزان سین

زندگی کودکان سوری هرچند در لنز واقع‌بین‌ دوربین‌های عکاسان، تلخ و خالی از نشاط است اما حکایت عکس‌های اوگوزان سین از این روزهای سخت چیز دیگری است. این هنرمند ترک با نقاشی‌هایش بر روی زندگی جنگ زده کودکان سوری خط بطلان کشیده و عکس‌های تاریک این دوره از تاریخ سوریه‌ را به گونه‌ای دیگر به تصویر درآورده است. 

«زندگی بدون جنگ» نام یکی از مجموعه آثار اوگوزان سین، هنرمند ساکن استانبول است. او در این آثار کوشیده تا تأثیرات نابودگر جنگ را بر زندگی مردم سوریه ثبت کند و جای خالی آرزوها و رویاهای شیرین کودکان سوری را در پیش چشم جامعه جهانی قرار دهد.  

او در عکس‌هایش جای خالی زندگی را با کشیدن چند خط ساده به تصویر می‌کشد. خطوطی که گاه در قامت دوستی از دست رفته‌اند و یا می خواهند لبخند فراموش شده کودکی را به او باز ‌گردانند، شاید هم اسباب ساده‌ای باشند برای زندگی، یا حتی خانواده‌ای که روزگاری دوباره دست در دست هم دهند. خطوط نقاشی‌های اوگوزان سین، هم‌چون آرزوهایش ساده و کودکانه‌اند اما همین رویاهای کوچک چقدر در چشم اشکبار کودکان سوری بزرگ و دست نیافتنی جلوه می‌کنند و ما در طول این پنج سال چه ساده به این تصاویر دردناک عادت کرده‌ایم!

من یمنی هستم / مجموعه خیمه

چه فایده‌ای دارد؟
 فایده دارد، از یمنی‌ها بپرسید!
با وحشی‌گری‌های رژیم آل‌سعود هر یک از ما دل‌مان به درد می‌آید و اگر کاری از دستمان برآید انجام می‌دهیم. اما از آنجا که گاهی دستمان کوتاه است و فاصله‌ها زیاد می‌شود، حتی در خانه خودمان، در نهایت امنیت و آرامش؛ با داشتن ایده و با استفاده از ملزومات و فضای به اصطلاح مجازی، تعصب عدالت‌خواهی و آزادی‌خواهی‌مان را آرام می‌کنیم. مجموعه "خیمه" متشکل از صد و بیست نفر از بانوان هنرمند متخصص است، که از سر دغدغه‌های انقلابی و اسلامی با استفاده از ظرفیت‌های فضای مجازی به حمایت از یمنی‌ها برخواستند. اخیرا با طراحی و انتشار پوسترهای «من یمنی هستم» حرکتی جدی و مستمر را آغاز و آنها را به برادران و خواهران یمنی خود تقدیم کرده‌اند. در حال‌حاضر مجموعه خیمه متشکل از کارگروه‌های تخصصی؛ گرافیک، مهندسی‌معماری وشهرسازی، طراحی و دوخت لباس، تصویرسازی و پژوهشی است.پوسترهایی که در ادامه می بینید, اتودهای اولیه این مجموعه است.

ناصرخان / حبیب الله صادقی

ناصر خان مردی چاق و درشت جثه، لمیده بر جایگاهی معلّق، مرکزیت تصویری را به خود اختصاص داده که شرح بخشی از ستم اربابان به رعایاست. ستمی شاید چندصد یا چندهزار ساله که مانند همۀ انواع ستم، حداقل بواسطۀ خروج از دایره عدالت، قبیح است. منظور این تصویر و اشاره اش به ناصرخان و ستمی که بر رعایا روا می دارد، محدود به ظلم و ستم یک ارباب بر رعیت روستایی اش نمی شود، نمادی است از همۀ اربابان زر و زور؛ نمادی از همۀ آن ها که مرزهای انسانیت و اخلاق و ایمان را در می نوردند و به قیمت استیفای حقوق خود -و آن هم نه حقوقی حقیقی که حقوقی وهمی و خودپنداشته- از اِعمال هیچ صورتی از ستم، به دیگران و پایمال نمودن حقوق سایر انسان ها پروا ندارند.

تابلو نقاشی "ناصرخان" از آثار حبیب الله صادقی است که متاثر از فضای ارباب و رعیتی حاکم بر دوران ستم‌شاهی، در پلان هایی متعدد به نقد ظلم و بی عدالتی پرداخته است.