کادر، الفبای یک فیلم و کوچکترین عنصر سینما محسوب می شود. کارگردان با کنار هم قرار دادن تک فریم ها که در حقیقت به خودی خود ممکن است معنای خاصی را منتقل نکند به انتقال مفاهیم مورد نظرش می پردازد. زمانی شگفت زده خواهیم شد که به تماشای سریالی از قاب کوچک تلویزیون نشسته باشیم که کادر های تشکیل دهنده آن به مثابه یک عکس، با سوژه های متحرک و جزئیات فراوان، حس و مفهوم آن را افشا می کند.
قرار گیری درست سوژه ها در میزانسن های طراحی شده "نعمت الله"، بهره گیری درست از نورهای طبیعی و ترکیب آنها با نورهای مصنوعی، ایجاد عمق به وسیله پلان بندی در صحنه، به کارگیری آکسسوار ویژه به صورت جزئی در جلو و پشت صحنه؛ باعث شده قاب های ارائه شده تمام آن چیزی باشد که مورد انتظار و قبول مخاطب تلویزیون است.
آکسسوارهای موجود در لوکیشن از اسباب بازی ها ی دختر بهرام تا روتختی موجود در سکانس های اتاق امیر و چرخ خیاطی در باغ مادر بزرگ زمانی که امیر در حال نوشتن نامه است؛ چنان در کادرها جا گرفته اند که مخاطب حضور درست وسیله را در زندگی شخصیت های سریال حس کرده و فقط به عنوان یک وسیله ی تزئینی در مجموعه طراحی صحنه تصور نمی کند.
استفاده درست و به جا و حتی خلاقانه از نما های مختلف و حرکت دوربین توانسته بر تاثیر القای احساسات روانشناختی شخصیت ها و فضای حاکم فیلم کمک زیادی کند.
