مجسمه های فضای شهری یکی از بارز ترین نمود ارتباط هنر با مخاطب عام است.
هرکس تا کنون گذرش به پارک لاله افتاده باشد مجسمه هایی را در آن می بیند که یکی از این مجسمه ها تندیس خیام است.
این تندیس آنقدر مهجور و بی نام و نشان است که به ذهن خطور هم نمی کند یکی از آثار ابوالحسن صدیقی، استاد مجسمه سازی ایران در ضلع شمال شرقی پارک لاله قرار گرفته باشد، زیرا هیچ شناسنامه ای از اثر و خالق آن مشاهده نمی شود.
ابوالحسن صدیقی یکی از بهترین شاگردان کمال الملک بوده و از جمله آثار وی می توان به مجسمه نادر شاه در باغ نادری مشهد، مجسمه های ابن سینا در همدان و فردوسی در میدان فردوسی اشاره کرد. وی تندیس خیام را در سال 1351 در ایتالیا از سنگ مرمر کارارا ساخته است.
نکته ای که در نمایش آثار فاخر قابل توجه است انتخاب فضای مناسب جهت نمایش و البته نحوه حفظ و مرمت این آثار است. قرار گرفتن این اثر در فضای باز و نبود مراقبت های لازم از آن باعث آسیب دیدن بیشتر مجسمه خیام شده است، که اهتمام به نگهداری بهتر و مناسب تر از آن را می طلبد.
