مریله نودکر در مجموعه عکس طبیعت بیجان از پیشینه تصویری نقاشی‌های قرن ۱۶ و ۱۷م. در عکس‌هایش بهره برده است. عکس‌های او مانند دیگر آثار عکاسی صحنه‌آرایی شده از لحاظ صوری با تاریخ هنر پیوند دارد. او برای خلق این مجموعه از نقاشی‌های طبیعت بیجان در قرن شانزده و هفده میلادی بهره جسته است. او موضوع ونتیاس در نقاشی‌های سده ۱۶ و ۱۷.م فلاندر و هلند را با اشیا و مفاهیم امروزی بازسازی می‌کند. vanitas سبکی ازنقاشی طبیعت بیجان است که در آن دوره رواج داشته است و از اعتقاد مسیحیان به مرگ و پوچی و زودگذری دنیا نشات می‌گیرد. معنای این کلمه لاتین غرور است و به این مفهوم که غرور به ظواهر دنیا امری باطل است. در آن دوره نقاشان در کنار کشیدن اشیا لوکس و زیبا به عنوان ظواهر و امیال دنیوی و گذرا، اشیایی مانند جمجمه( یادآور مرگ)، دود و ساعت شنی( کوتاهی زندگی) میوه های فاسد( پوسیدگی) و آلات موسیقی( طبیعت زودگذر زندگی) می کشیدند. آن‌ها همچنین میوه، گل و پروانه یا لیمو پوست کنده در ترکیب بندی استفاده می‌کردند که مفهوم زندگی جذاب وشیرین اما تلخ مزه از آن تفسیر می‌شد.
مریله نودکر در عکس هایش از اشیا پلاستیکی در ترکیب‌بندی و فضاسازی به همان سبک نقاشی استفاده کرده است. اشیا پلاستیکی که مصرف روزانه دارند و به طور انبوه تولید می‌شوند. عکاس مانند نقاشان قدیمی به طبیعت بی‌ارزش این اشیا و وسایل پلاستیکی اشاره می‌کند. عکس‌های او به یک ونیتاس زمینی و مادی اشاره دارند. اغلب این اشیا و مواد متضمن تولید انبوه و ارزان است که با نوری دراماتیک عکاسی شده‌است. عکاس با قرار دادن این اشیا بی‌ارزش در صحنه و سبک عکاسی دراماتیک‌اش، بیهودگی مصرف معاصر را یادآوری می کند. مجموعه عکس‌های ستاره سنجری با نام پایان استمراری با ظاهر و تم مشابه اما درون مایه متفاوت را در اینجا ببینید.
