آنتراکت / سید محمدرضا خردمندان

هر چند امروزه آنتراکت، در زبان محاورۀ ما تقریباً معنی زمان استراحت را به خود گرفته، اما در اصل برگرفته از «entract» کلمه‌ای فرانسوی و به معنای حد فاصل بین دو پرده موسیقی است. سید محمدرضا خردمندان نیز «آنتراکت» را در فاصله بین دو قطعه موسیقی روایت می‌کند. 

آن‌چنان که در خلاصه ی این انیمیشن آمده، ایده‌ی «آنتراکت» برگرفته از داستان تک تیراندازی اسرائیلی است که در جریان جنگ ۲۰۱۴ غزه، با انتشار پستی در صفحه اینستاگرام خود ادعا کرد، در یک روز توانسته ۱۳ کودک فلسطینی را مورد هدف قرار دهد. «آنتراکت» درواقع واکنشی به مسئله ی کودک‌کشی در جهان است. 

این انیمیشن پنج دقیقه‌ای محصول باشگاه فیلم سوره، به کارگردانی سید محمدرضا خردمندان و تهیه‌کنندگی محمدرضا شفاه است که تولید آن پس از یک‌سال به پایان رسید و امسال به همراه شش فیلم کوتاهِ دیگر برای معرفی در بازار فیلم جشنواره کن حضور یافت. همچنین به تازگی نیز تندیس بهترین پویانمایی کوتاه را از چهاردهمین جشنواره بین المللی فیلم مقاومت از آن خود کرد.

گفتنی است انیمیشنِ کوتاه «آنتراکت» پیش از این هم در جشنواره‌های بین‌المللی کارتون و انیمیشن سئول (سیکاف) و خیرونای اسپانیا به نمایش درآمده و هم اکنون نیز در بخش مسابقه Asia Road _دوازدهمین دوره جشنواره انیمیشن مستقل کره جنوبی_ در حال رقابت است.

اروند / پوریا آذربایجانی

اروند این رود به ظاهر آرام، هزاران غوغا در دلش نهفته، که فقط مردِ دریا می‌خواهد تا به دلش بزند. داستان ۱۷۵ شهید غواص که در سال ۱۳۹۴ با دستان بسته در منطقه ابوفلوس کشور عراق کشف شدند، نه یک افسانه است و نه یک قصه! بلکه سرگذشت واقعی قهرمانان بی نام و نشانی است که در میان شعرها و شعارهای امروزمان مفقود مانده‌اند. 

پوریا آذربایجانی در نخستین تجربه ی خود در زمینه دفاع مقدس، به سراغ قصه‌ی پُر غصه‌ی این رود تاریخ‌ساز رفته تا برای اولین‌بار فیلمی با موضوع شهدای غواص را بر پرده سینماها بیاورد. 

در خلاصه این فیلم چنین آمده که یونس، جانباز اعصاب و روان، حالا پس از بیست و هفت سال از پایان جنگ هنوز هم با خاطره ی هم رزمانش روزگار می‌گذراند. همراه شدن او با یک گروه تفحص اتفاقات تازه‌ای را در این جریان سیالِ ذهن وارد می‌کند. 

در واقع «اروند» یک فیلم حماسی با بار عاطفی و احساسی بسیار است، که می‌تواند مخاطب خود را پس از تماشای اثر به تأمل وادارد تا بار دیگر به خود و جامعه کنونی که در آن زندگی می‌کند با نگاهی دیگر بنگرد؛ تا شاید جای خالی انسان‌هایی را که در ساخته شدن امروز او و جامعه‌اش سهیم بوده‌اند ، درک کند.

عکاسی آتلیه ای به سبک محرم/هیئت هنر

درک فضاها و اتفاقات دنیای بزرگترها برای کودکان متفاوت است. آن چیزی که در کودکی از اتفاقات غم انگیز یا شاد تجربه می کنیم حسی عمیق در نهادمان باقی می گذارد که سرمایه ی حسی و عقلی ما در آینده خواهد بود .

محرم و عزای سید الشهدا از آن دست خاطراتی است که در کودکی هر کدام از ما به گونه ای رقم خورده است و حال شاهد حب و ارادت خود به آیین عزای اباعبدالله هستیم.

هیئت محبین اهل بیت، متشکل از دانشجویان و دانش آموختگان هنر، چند سالی است که تجربه ی حضور در هیئت را برای کودکان ثبت می کند. 

عکاسخانه کودک از سال ۱۳۸۹ به همت جمعی از دانشجویان رشته های عکاسی و گرافیک برپا شد. در طول ده شب مراسم عزاداری هیئت، در دکوری براساس محتوایی برگرفته از روایات و قصه های کربلا، عکاسی از کودکان انجام شده و پس از ادیت و چاپ در شبهای پایانی، عکس ها توزیع می شود. از ابتدای کار عکاسخانه تا به محرم امسال، بیش از ۵۰۰ فریم عکس به عزاداران کوچک هدیه شده است. 

به امید اینکه این تصاویر در کنار دیگر عکسهای آتلیه ای کودکان قرار گرفته و یادآور خاطره شیرینی باشد که در بزرگسالی ذخیره حب به اهل بیت علیه السلام شود.

مدافعان حرم / خانه طراحان انقلاب اسلامی

عاشورا به یک روز و یک ماه و یک سال خاص ختم نمی‌شود؛ زیرا حضرت زینب کبری (س) با آن داغ عظیم بر دل نشسته، پیام‌بر کربلا گردید تا عاشورا را از اسارت حرف‌های پست و دروغ آزاد سازد. به همین سبب فرهنگ‌ساز‌ عاشورا شد تا برای ابد عیاری ناب به دست مردمان جهان بدهد، برای سنجش مردان از نامردان، تا دیگر هیچ گروه و ملتی در طول تاریخ در برابر ظالمان زمان سر فرود نیاورند.

در این زمان نیز دفاع از حرم حضرت زینب (س) ادامه همان فرهنگ‌ عاشورایی است که امروز را با ظهر عاشورای هزار و چهارصد و اندی سال پیش گره می‌زند. خانه طراحان انقلاب اسلامی در تازه‌ترین اثر خود به مناسبت ماه محرم در قالب گرافیک محیطی، تصویری از حبیب حرم سردارِ شهید حاج حسین همدانی و دیگر مدافعان حرم را با شعار «انی احامی ابدا عن دینی» طراحی و بر دیوارنگاره‌ی عظیم میدان ولی‌عصر (عج) اکران نموده است. شعار انتخاب شده برای این اثر در واقع بخشی از رجزخوانی حضرت عباس در هنگام رساندن آب به خیمه‌ها است.

در این پوستر عظیم شهری، محمدرضا دوست‌محمدی در مقام تصویرساز با هوشمندی تمام، این رجز حضرت عباس را بر سربند سرخ رنگ مدافعان حرم طراحی کرده، تا تأکید مضاعفی بر پیوند ناگسستنی میان مدافعان حرم با حضرت ابوالفضل و سیدالشهدا (ع) در دفاع از حریم خواهر بزگوارشان حضرت زینب (س) باشد.  

گفتنی است خانه ‌طراحان انقلاب اسلامی در ماه محرم امسال آثار گرافیکی دیگری را نیز در قالب پوستر و به جهت پاسداشت شهدای مدافع حرم طراحی و اجرا نموده است. پوسترهایی هم‌چون «حبیب حرم» و «لبیک یا حسین» از جمله این آثار هستند.

مترو بهشتی میزبان تصویرسازی‌های عاشورایی

این روزها متروی تهران به مناسبت ماه محرم، در گالری ایستگاه شهید بهشتی(ره) نمایشگاهی از آثار عاشورایی منتخب جشنواره هنر مقاومت برپا کرده است. این آثار توسط هاجر سلیمی نمین، گرافیست و تصویرساز فعال کشورمان طراحی و اجرا شده‌اند. 

امری که در اولین برخورد، موجب جلب نگاه مخاطب در این مجموعه از تصویرسازی ها می‌شود، استفاده درست از فضای سنتی با نگاهی مینیمال و امروزی است. تأثیر هاجر سلیمی نمین از نقاشی‌های قهوه خانه‌ای و نقاشی‌های پشت شیشه، که از دوره قاجار در محیط هنری ایران شکل گرفتند، بیان آن به شکلی گرافیکی، در عین وفاداری به منبع الهام، بسیار ارزشمند و اثرگذار است. 

در این مجموعه اشخاص، اسب‌ها و سایر عناصر حاضر در صحنه به صورت دو بعدی طراحی شده‌اند و سلیمی نمین هم‌چون نقاشی ایرانی از تکنیک همزمانی برای روایت رخ‌دادهای عاشورا بهره برده است. ترکیب‌بندی آثار نیز تلفیقی از نقاشی ایرانی و قهوه‌خانه‌ای با نگاه گرافیکی هنرمند است که به پویاتر شدن صحنه کمک بسیاری کرده است. همچنین در رنگ‌بندی نیز به جز سیاه و سفید، هنرمند صرفاً از رنگ قرمز برای بیان نمادین شدت شقاوت و خون‌خواری اشقیاء در برابر اولیا استفاده کرده است؛ به طوری که با نمایش اولیاء به رنگ سفید، شقی بودن اشقیاء بیش از حد در چشم مخاطب جلوه‌گر می‌گردد. 

هاجر سلیمی نمین متولد ۱۳۶۱، دانش آموخته رشته ارتباطات تصویری از دانشگاه تهران و فارق‌التحصیل مقطع کارشناسی ارشد در رشته تصویرسازی از همین دانشگاه است. او همچنین عضو هیأت علمی دانشگاه الزهرا و عضو پیوسته انجمن تصویرگران کتاب کودک ایران نیز می‌باشد.

فضاسازی هیئت اباعبدالله / هیئت هنر

هیئت عزاداری امام حسین (ع) هرکجا باشد و با هر شمایلی متعلق به ایشان است و میزبان عزاداران عاشق حضرت. آنچه که در ایام سوگواری ماه محرم اهمیت زیادی دارد رسیدن به شعور و معرفت حسینی است. هیئت هنر که متشکل از دانشجویان و دانش آموختگان هنر و دیگر عاشقان اباعبدالله است با این تفکر که به میهمانانشان معرفت حسینی هدیه کنند، دست به نوعی فضاسازی متفاوت زده و با طراحی هنرمندانه ی تک تک اجزاء و فضاها و انتشار مطالب مربوط به واقعه ی عاشورا به سبکی جدید، هیئتشان را زینت داده اند. قرار دادن آثار هنری مربوط به ماه محرم در راهروی ورودی هیئت، نظر عزاداران را جلب کرده و آن ها را به تفکر وا می دارد. طراحی هنرمندانه ی لباس خادمین و فضاسازی داخلی خیمه ی عزاداری نوعی احترام به میهمانان را در خود گنجانده است و نیز فضاسازی محوطه باعث ایجاد حس نزدیکی عزاداران با تنهایی و مظلومیت خانواده ی امام حسین (ع) شده است.
هنر های تجسمی در هیئت هنر دست به دست هم داده اند تا بزرگترین وظیفه ی خود یعنی جلب عامه ی مردم به ارزش های اسلامی و بالابردن شعور و معرفت دینی را انجام دهند.

کدوبدو/ مرتضی ناییجی، هاجر مهرانی

«کدو بدو» تولیدی از NAS است. تولیدات این شرکت در بردارنده ی نقدی اجتماعی است. از آثار این استودیو می توان به « دیرین دیرین» اشاره کرد. چنین تجربه ی موفقی باعث می شود تا سطح توقعات بالا برود. مخاطبین انیمیشن « کدو بدو» خردسالان هستند واین مجموعه  از نظر گرافیکی و حس و حال فضا  با تجربه ی قبلی این استودیو متفاوت است.  دیگر از دیالوگ کاراکترها و ته مایه ی ادبی خبری نیست بلکه بیشتر از طنز بصری و موقعیت های داستانی استفاده  شده است.
طراحی شخصیت های این مجموعه منحصر به فرد است. به گونه ای که همه ی ویژگی های شخصیت در یک مستطیل یا مربع خلاصه گشته، بافت یک میوه ی خاص مانند کدو، توت فرنگی و... در خود شخصیت ها دیده می شود و عکس دهان انسانی در کنار چشمان فانتزی وجود دارد. ترکیبی عجیب که شاید برای حافظه ی تصویری ایرانیان  جدید بنماید و در ابتدا هم کمی غریب باشد. هر شخصیت در هر قسمت پوششی مانند عینک، کلاه، سیگار، چمدان و... دارد که به وسیله ی آن شغل، نقش و جنسیت  کاراکتر مشخص تر می شود. طنز به کار رفته در این سریال پخته و منطقی به نظر می آید که نشان از یک گروه ایده پرداز است.
کلیشه های کارتونی و قهرمانانی که جهانی هستند مانند زورو یا دزد دریایی یک چشم، در کدو بدو بازتولید شده اند.  چنین نمایشی سبب می شود که ذهن مخاطب با دیدن یک علامت کوچک متوجه ویژگی های کاراکتر شود و ایجاد موقعیتی هجوآمیز از آن شخصیت به طنز این انیمیشن اضافه کند. چنین کاراکترهایی که شاید  بتوان به آن ها شخصیت های جهان وطن گفت در آثار ایرانی کمتر یافت می شوند. مشخص نیست که  بازنمود فرهنگی شخصیت های یاد شده  از نظر سازندگان اولویت داشته است یا خیر. آیا بهتر نبود از کاراکترهایی بومی استفاده می شد؟  اگر نه شاید مقیاس «ایرانی بودن» دستخوش تغییراتی است که حضور چنین شخصیت هایی هم طبیعی به نظر می رسد.
 به صورت کلی با مجموعه ای  یک دقیقه ای ، طنز و متفاوت از نظر گرافیکی  و شخصیت پردازی  روبرو هستیم که در پس خنده ای در طول زمان پخش پیامی منتقل می شود و اثر گذاری این پیام به دلیل موجز و طنز آمیز بودن بیشتر است.