در مثنوی مولانا داستانی هست که حکایت از حضور فیلی در خانه ای تاریک دارد. مردم برای دیدن آن هجوم می برند و چون فیل را نمی بینند با لمس کردن توسط دستانشان سعی در شناسایی آن موجود ناشناخته دارند و هر یک برداشتی متفاوت دارند.
مهمترین دلیلی که این اثر مورد توجه واقع شده همان حفظ اصول نگارگری در عین مدرن بودن است. این آثار بیشتر حالت نقاشی گونه دارند. نوع رنگ آمیزی و استفاده از نقوش سنتی، دقت در جزئیات و ریزه کاری ها (مانند پرداختن به نقوش ظریف لباس ها)، فضاسازی و ترکیب بندی (که در آن نوعی نظم حکم فرماست) و حتی دست نوشته هایی که در گوشه و کنار تصاویر به چشم می خورد، همه رنگ و بوی نگار گری ایرانی را دارد و این مجموعه را به اثری ماندگار و ارزشمند تبدیل کرده اند.