صندلی آسمانی / افسانه دزواره ای

منبع الهام هنرمند می‌تواند هر چیزی باشد. گاه یک اتفاق ساده، گاه یک داستان یا شعر و... . افسانه دِزواره‌ای فارغ التحصیل طراحی‌صنعتی از دانشگاه هنر تهران با الهام از اشعار مولوی "وه چه بی‌رنگ و بی‌نشان که منم..." و بر اساس کلیدواژه‌های استخراج شده کانسپت دگردیسی همانند "رهایی یک پروانه از پیله خود" یا "رها شدن یک جوانه از غلاف خاکی دانه خود" دست به طراحی مبلمان برده است. عینیت بخشیدن به هنر الهام گرفته شده، در طراحی صنعتی متفاوت از دیگر هنرهاست چرا که در  این شاخه قرار است محصولاتی طراحی شوند که مورد استفاده کاربران خود قرار گیرند. پس مواردی چون ارگونومی و رابط کاربری اهمیت ویژه‌ای پیدا می‌کنند. همچنین هدف از طراحی در این شاخه تولید انبوه محصول است. این موارد محدودیت‌های عمده‌ای را برای طراح ایجاد می‌کند.
به گفته خانم دِزواره‌ای "همان‌طور که یک جوانه با حرکتی پویا دانه خود را رها کرده و به سمت آسمان و روشنایی حرکت می‌کند، بدنه صندلی نیز همانند جوانه‌ای خواهان رها شدن از عالم خاکی به عالم معنوی است".
این محصول در تابستان 1393 به ثبت رسیده و در هفتمین نمایشگاه کنفرانس بین المللی دکو 2014 و نمایشگاه بین‌المللی مُبلکس 2015 به نمایش گذاشته شده است. همچنین به عنوان طرح منتخب موزه مبلمان معرفی شده است.