فضا سازی یکی از بخش های مهم یک تصویرسازی خوب محسوب می شود.در واقع فضا سازی یعنی ساخت یک بستر مناسب جهت چیدمان وقرارگیری درست عناصر مورد نیاز.
در آثار بعضی از تصویرسازان، فضا سازی چندان حضور پررنگی ندارد و در واقع این شخصیت های اصلی هستند که بار تصویر را به طور کامل به دوش می کشند.
پژمان رحیمی زاده از جمله تصویرسازانی است که فضا را به خوبی در آثار خود فعال کرده است .
به طور کلی او در آثارش اهمیت زیادی به فضا می دهد، به این معنا که بستر و بک گراند به اندازه خود شخصیت ها برای او مهم و حیاتی هستند و همین موضوع ترکیب بندی آثار او را زیبا و پیچیده کرده است. یکی از شیوه هایی که او در ترکیب بندی از آن بسیار بهره می برد ،شیوه ترکیب بندی مرسوم در نگاره ها ونقاشی های ایرانی است .با وجود اینکه حال و هوای بیشتر آثار او حالت بومی و ایرانی ندارند اما به کار گیری قواعد مرسوم در نگاره های ایرانی در آن ها به وفور دیده می شوند .
مانند پرسپکتیو خاص فضاهای معماری، همزمانی وقایع و...
نمونه کامل این نوع از فضا سازی را در تصاویر کتاب پادشاه تنها که توسط رحیمی زاده کارشده اند می توان ملاحظه کرد.
