برج طغرل که در شرق آرامگاه ابن بابویه شهر ری، در محوطه ای سرسبز واقع شده و یادآور فرزانگان و دلاوران عصر خود است؛ استاد سازنده این برج، کاربردهای دیگری را در جاودانه ساختن آن به کار برده است. از جمله کارکردهای این برج در گذشته، روشن کردن آتش بر باروی بلند آن به هنگام شب بوده؛ که برای مسافران جاده ابریشم که از جانب خراسان به سمت ری می‌آمدند، راه نما و نشانی بوده است. در طول روز نیز، این برج با قابلیت ساعت آفتابی طغرل، احتیاجات گاه‌شماری مردم را مرتفع می‌کرده است.
حول این برج از نمای بیرونی، ۲۴ کنگره با زاویه حاده جلوه گر شده؛ که اگر در روبروی درگاه آن بایستی، گویی شیری با دهانی باز به شما می‌نگرد. این کنگره‌ها، با فاصله‌ی مشخصی از هم، دورتادور بنا حلقه زده و نقش دقیقه شمار را بازی می‌کنند. این در حالی است که دیوار داخلی برج، به گونه‌ای طراحی شده که با استفاده از منافذ و لانه‌های ایجاد شده بر بدنه دوار(نقش ساعت شمار)، فرمول جبر و مثلثات و همچنین تابش نورآفتاب روی ستون‌ها، می توان زمان دقیق روز را به دست آورد.
یافته‌های موجود درباره این برج، همچون قصه ای جذاب، این پتانسیل را دارد تا گردشگران بی‌شماری را راهی ری کند. بنایی که برخی آن را به عنوان یکی از سه برج نمادین تهران مطرح کرده و در کنار برج آزادی و برج میلاد، آن را معرف بخشی از هویت تاریخی تهران می‌دانند.
