در آستانۀ جام‌جهانی فوتبال ۲۰۱۸، خانه طراحان انقلاب اسلامی با راه اندازی کمپین «با هم قهرمانیم» مجموعه پوسترهایی را با همین عنوان و با شعار «یک ملت، یک ضربان» طراحی و اجرا نموده و در سطح شهر به اکران در آورده است. هدف از راه اندازی این کمپین حمایت از تیم ملی فوتبال ایران و تأکید بر وحدت و انسجام ملی به عنوان یک عنصر پیشبرندۀ مهم است، که حاصل آن پیشرفت و پیروزی ایران و ایرانی در تمامی عرصه‌های ورزشی و غیر ورزشی می‌باشد. گفتنی است این روزها تعدادی از این آثار بر فراز بزرگ‌ترین دیوارنگارۀ کشور در میدان حضرت ولی‌عصر(عج) نیز به نمایش درآمده‌اند، تا بیش از پیش حال و هوای فوتبال را با چاشنی وحدت و همدلی همراه سازند.
محمدرضا دوست محمدی، محمد شکیبا، سینا رعیت‌دوست، محمود آراسته‌نسب و محمد تقی‌پور از جمله طراحان و عوامل ساخت پوسترهای «با هم قهرمانیم» می‌باشند.
پروژۀ مرمت و احیای موزۀ علی اکبرخان صنعتی توسط شهرداری تهران به مهندسین مشاور عمارت خورشید سپرده شده و به گزارش سازمان زیباسازی شهرداری تهران، این پروژه قرار است در اوایل سال آینده مورد بهره برداری قرار گیرد. ما روند انجام این پروژه را از طراح و معمار آن، آقای مهندس فرامرز پارسی، جویا شدیم.
تویزه جزیی از استخوان‌بندی سنتی بناهای ماست که اگر بخواهیم جایگزین آن را در روش‌های ساخت معماری امروزمان معرفی کنیم، تیرها جایگزین آن بشمار می‌آیند. در واقع تویزه باریکه‌ای از طاق‌های باربر است که نقش واسطه‌گری در انتقال بار از طاق به ستون را دارد. نمونه‌ای که بسیار دیده شده و به آسانی قابل تصور است، در راستۀ بازارهاست که میان دو ستون در وسط راستۀ بازار قرار گرفته و در حدفاصل میان طاق‌ها تکرار شده است.
تویزه با چیدمان آجرها در کنار یکدیگر ساخته می‌شده و استحکام آن وابسته به هندسۀ نحوۀ چیدمان آجرها و همچنین هندسۀ چفد باربر مبنا برای طاق زنی آن بوده است. شاید باور کردنی نباشد که همین باریکه‌های آجری در ایستادگی بسیاری از بناهای تاریخی عظیم و مرتفع ما تا کنون نقش داشته‌اند. اما شکل تهرنگ بنا و نوع طاق سقف‌ها نیز سبب پدید آمدن انواع شکل‌های کنار هم قرار گرفتن تویزه‌ها در بنا شده است.
بر همین اساس انواع تویزه را بر مبنای انواع آجرچینی و اشکال ترکیب تویزه‌ها نام گذاری می‌کنند. از میان نام گذاری‌های رایج برای تویزه‌ها، اسامی رومی، پر، آمیزه‌ای، دُز و پلکانی بر اساس انواع آجرچینی نام گذاری شده‌اند و اسامی‌ای مانند قطری و درهم بر اساس هندسۀ کنار هم قرار گرفتن تویزه ها مرسوم شده است.
هرچه عرصه‌های گوناگون طراحی با هم ممزوج و نزدیک شوند، کیفیت هنری آثار و فضاهای خلق شده غنی‌تر خواهد بود. این موضوع در نمایش‌گاه گرافیک رودی باوِر که خود طراحی چند ساحتی است قابل مشاهده است. نمایش‌گاه باور که در بهار نود و سه و طی هفته‌ی گرافیک در موزه هنرهای معاصر برگزار شد، میزبان یک سازه‌ی سنتی ایرانی به نام یورِت بود. باوِر که برای القای حس سفر و پویایی در زنده‌گی، به فکر برپایی چادر در این نمایش‌گاه بود، تصمیم گرفت از یک استودیوی ایرانی در این راه کمک بگیرد. استودیو چپ‌چین که در هفته‌ی گرافیک پیشین نیز با طراحی یک سازه، نوعی پوستر زنده را خلق کرده بود، این بار به سراغ چادرهای عاشیر ترکمن رفت و به درخواست باوِر، به یک طرح متحرک و جمع‌شو دست یافت. طرح داوود مرگان بدون کم‌ترین تغییری از یورت‌ها گرته‌برداری شده و تنها به منظور قابلیت تحرک، از ورقه‌های فلزی نارک به جای چوب استفاده شده است. بنابراین اگرچه از لحاظ کیفیت معماری این طرح حرف جدیدی برای گفتن ندارد، اما خلاقیت به کار رفته در سازه‌ی ساخته شده قابل تحسین است.
وجود یک سازه‌ی معماری بومی و مرتبط با موضوع نمایش‌گاه، در کنار نمایش آثار گرافیک اتفاق خوبی است که موجب نزدیک‌تر شدن بیش از پیش این عرصه‌ها در کشورمان می‌شود. در کنار این‌ها موضوع ساخت نمونه‌های اولیه توسط کارگاه‌های کوچک ساخت، نکته‌ی حائز اهمیتی است که باعث کاهش زمان و هزینه‌ی پروژه و رسیدن به طرح‌های دور از ذهن می‌شود. اهمیت این مسئله در طراحی سازه‌ی این چادر کاملا مشهود است.
