در سال‌های میان ۱۹۷۰-۱۹۹۰ م، تصاویر خیره‌کننده‌ای از جاذبه‌های طبیعی چون کوه‌ها، دریاچه‌ها و ... به صورتی که هیچ‌گاه هیچ‌کس آن را بدین شکل تصور نکرده بود، دیده شد؛ گویی با چشم عقاب از ورای یک شیء نوک تیز به جهان بنگری! قابل تأمل آنجاست که رؤیت چنین تصاویری، پیش از انتشار تصاویر ماهواره‌ای و نقشه‌برداری آنلاین و دنیای هواپیمایی مدرن بوده است. این شد که گئورگ ژرستر در سال ۱۹۷۵ م سبک نوین عکاسی را بنیان نهاد و آن را "نگاه به زمین از فراز آسمان" نامید.
اولین خاست‌گاه این عکس‌ها، تقویم های دفتر هواپیمایی سوییس، یکی از معتبرترین‌های زمان خویش در جهان، بوده است. او به مدت ۲۰ سال بر فراز بیش از صد کشور جهان پرواز کرد و از عکس‌های هوایی، هنری ساخت که برایش شهرت جهانی به بار آورد. او تصاویر خود را توسط بزرگ‌ترین مطبوعات بین‌المللی مانند نشنال جئوگرافیک، استرن، فوکوس و ... منتشر نمود و در سال ۱۹۷۶ م موفق به دریافت جایزه معتبر نادار شد. ژرستر علاوه بر این که عکاس بی‌نظیری بود، در زیبایی‌شناسی پیش‌رو و پیش‌گام بوده است. شیفتگی او به اشکال هندسی انتزاعی و بازی رنگ‌ها که از بالا دیده می‌شود نیاز به جهان‌بینی و بصیرت دارد. او با عکس‌هایش ضمن ایجاد درک بهتر تکامل ساختارها و اشکال زندگی، سعی در شناخت زیبایی منحصر به فرد سیاره آبی و تحمیل احترام به آن را نیز داشته است. این مهم نمونه‌ای است مستند از تأثیر دخالت انسان در چرخه محیط زیست. همانند تصاویر آسمانی باشکوه ایران که در نمایشگاه کیهان زوریخ به نمایش گذاشته شد و اخیراً در فرهنگسرای نیاوران نیز این آثار در معرض دید ایرانیان نیز قرار گرفت؛ که در نوع خود اتفاق مبارکی است.
منبع: برگرفته از سخنان "ژان فیلیپ جوتزی"، رایزن فرهنگی سفارت سوییس در پاریس...
