ترامپت/ موزیک ویدئویی از امین حق شناس

مو زردی با شکم بزرگ و اخلاقی متکبرانه که کل دنیا را فقط در یک نقطه می داند آن هم آمریکا.  او کیست؟ بله ترامپ . کسی که صداهای بسیاری از جای جای دنیا بر ضد سیاست های داخلی و خارجی اش شنیده می شود. چه مقاله چه انیمیشن های سریالی چه توییت های مختلف در همه زمینه ها که نگاه کنی انعکاس این صداها شنیده می شود. ترامپت یکی از این صداهاست.  موزیک ویدئویی با نام ترامپت به تازگی توسط استودیو OBC  تولید گشته است. امین حق شناس  انیماتور و سازنده این اثراست. نامی که شاید در فیلم نفس دیده باشید. او سبک خاصی در طراحی شخصیت و متحرک سازی دنبال می کند. در عین سادگی شخصیت ها، انیمیت های خلاقانه ای دیده می شود. همین طور در آثارش طنزی مشخص در شخصیت ها، متحرک سازی و خود روایت کوتاه انیمیشن ها وجود دارد. در این انیمیشن کوتاه که موسیقی آن خارجی است ، سیاست های ترامپ نسبت به پناهجویان و جنگ طلبی وی به نقد کشیده شده است.
این اثر براساس یک ترانه انگلیسی ساخته شده و در حقیقت تصویرسازی متحرکی بر این موسیقی است. زبان انگلیسی این انیمیشن سبب می گردد مخاطبین بیشتری در سطح جهانی با این انیمیشن همراه گردند. رنگ سفید و سیاه در فریم های این اثر بسیار تکرار گشته و رنگ زرد موهای ترامپ تضادی مناسب با محیط اطرافش ایجاد کرده است. این نکته یعنی وجود رنگ گرم یا سرد در کنار بکگراند سیاه و سفید برای تاکید بر برخی شخصیت ها یا عنصری خاص در یک فریم هم چنان وجود دارد و تکرار می شود. همراهی موسیقی و انیمیت سبب جذابیت خاص این موزیک ویدئو شده است. با وجود کادر مستطیلی، دایره ای روشن  در وسط کادر وجود دارد که دورتادور آن سیاه هست و اتفاقات درون یک فریم دایره ای شکل می افتد. شاید این سلیقه ی تولیدکننده  برای ایجاد سبک خاصی باشد. فضای مشکی رنگ مستطیلی و دایره ی روشن داخل  آن ، چشم را به داخل دایره معطوف و توجه را به مرکز قاب می دهد.

نقدی بر آثار دو دهه اول و سوم انقلاب / کاظم چلیپا

آثار کاظم چلیپا در دهه¬ی اول انقلاب(1357 تا 1367)

جریان انقلاب اسلامی ایران و پس از آن جنگ تحمیلی ایران و عراق بر آثار هنرمندان بسیاری اثر گذاشت، و موضوعات بسیاری از آثار آن دوره را تحت شعاع قرار داد. در این بین یکی از نقاشانی که آثاری با مضامین انقلاب اسلامی و جنگ تحمیلی ایران و عراق خلق کرده است کاظم چلیپا است.

چلیپا در آثار دهه ی اول انقلاب (1357 تا 1367) خود به تبلیغ و ترویج مفاهیمی چون: ایثار، شهادت، از خود گذشتگی، مقاومت، مبارزه و ایستادگی پرداخته است. او در آثار دهه ی اول خود مشارکت زنان و مردان در جریان انقلاب و جنگ تحمیلی را ترسیم کرده. در بیشتر این آثار زنان به عنوان نمادی از مادر یا همسر شهید تصویر شده اند. زنانی با هیبت، ایستا، مقاوم و محکم هستند (آثاری چون: ایثار، کویر و مقاومت) نیمی از مردان در آثار چلیپا در این دهه لباس نظامی بر تن دارند که نشانی از آمادگی برای مبارزه است. مردان معمولاً در حال حرکت به سوی محل مبارزه هستند. مردانِ آثار چلیپا به صورت مصمم، جدی، مقاوم و قوی هیکل ترسیم شده اند. (مرزبانان دشت شقایق)

تمدید مسابقه سردر دانش‌گاه هنر

چندی پیش‌ دانش‌گاه هنر تهران طراحی ورودی پردیس کرج خود را به مسابقه گذاشت. مهلت این فراخوانِ دو ماهه، سوم اسفند ماه به پایان رسید اما گویا نتایج حاصل شده انتظارات مسئولین را برآورده نکرد و پس از آن‌ تصمیم به تمدید فراخوان گرفتند. مهلت فراخوان جدید ششم اردی‌بهشت سال ۹۴ اعلام شده است.
بدون شک مسئولین دانش‌گاه هنر به درستی خلأ جلوه‌ای درخور را برای این پردیس تشخیص داده‌اند، اما به نظر می‌رسد دانش‌گاه هنر تهران که طبق اشاره‌ی پوستر، مهم‌ترین و بزرگ‌ترین دانش‌گاه جامع هنر خاورمیانه است، در ابتدای امر شأن این فراخوان را به قدر کافی درک نکرده‌ است. چرا که کیفیت اعلان این مسابقه و از آن مهم‌تر جوایز در نظر گرفته شده برای برنده‌گان که حاکی از اهمیت موضوع برای برگزارکننده‌‌گان است، متناسب با نام دانش‌گاه نبود، که مسابقاتی معمولی‌تر نیز جوایز و کیفیتی مناسب‌تر دارند.
از آن گذشته این دومین فراخوان طراحی معماری مربوط به دانش‌گاه هنر در چند سال اخیر است. فراخوان قبلی مربوط به طراحی یادمان شهدای دانش‌گاه بود که پس از ارسال آثار، اطلاع‌رسانی کافی درمورد آن انجام نشد و در گیر و دار تغییرات مدیریتی دانش‌گاه تقریبا به فراموشی سپرده شد تا این‌که در دوره‌ی مدیریت جدید، مسئولین تصمیم به ساخت یکی از طرح‌ها گرفته‌اند. مسلما بدقولی‌های پیشین یک مجموعه در عدم استقبال در برنامه‌های بعدی آن تاثیرگذار است. اما به راستی چرا باید این همه بی‌هنری از دانش‌گاه هنر سر بزند؟ سوال بعدی که احتمالا برای دانش‌جویان این دانش‌گاه ایجاد خواهد شد این است که با وجود روند فعلی انتقال دانش‌کده‌های پردیس کرج به به پردیس باغ ملی تهران، چه لزومی به تغییر سردر این مجموعه و  متحمل شدن هزینه در این برهه‌ی زمانی وجود دارد؟
با همه‌ی این توصیفات اما دانش‌گاه هنر تهران که هنرمندان و متخصصان زیادی را به جامعه‌ی هنری کشور معرفی کرده است، برای دانش‌جویان‌ و هنردوستان این سرزمین اهمیت زیادی دارد. نکاتی که پیش از این ذکر شد، صرفا نقدی بود بر نگاهی که دانش‌گاه هنر تاکنون نسبت به اتفاقات مهمی هم‌چون این مسابقه داشته است. چرا که فراخوان جدید نیز نشان دهنده‌ی جدی‌تر شدن مسئولین نسبت به برگزاری این مسابقه است. بنابراین امید آن می‌رود که با تمدید زمان مسابقه و جهش دو برابری جوایز، استقبال به‌تری از آن به عمل بیاید. از سوی دیگر نیز امیدواریم که مسئولین برگزاری نسبت به قول‌های داده شده پای‌بند بمانند.