فضای ورودی ایستگاههای مترو، یکی از مکان های پر رفت و آمد شهری در جهان امروز به شمار می آیند. این فضاها به عنوان نماد بیرونی شبکه حمل و نقل ریلی مترو، باید دارای ویژگی هایی باشد که با وجود نداشتن حجم شاخص، در جریان فضاهای مختلفی که در آن محل وجود دارد، توسط همه مسافران قابل شناسایی باشد. در میان این ویژگی ها ضوابط و استانداردهایی وجود دارد که باید ار نظر ابعاد و اندازه، رنگ (درغالب ایستگاه های متروی تهران از رنگ خاکستری و زرد استفاده شده)، مکان یابی ورودی ایستگاه مترو از نظر دسترسی به پارکینگ عمومی، پایانه های حمل و نقل مسافر و سایر فضاهای خدماتی، چگونگی قرارگیری ورودی و تقسیم فضاها در ایستگاه و ... از اهمیت بیشتری برخوردارند.
حال با توجه به این ضوابط و معیارها به بررسی ورودی ایستگاه متروی تجریش می پردازیم. در ساخت ورودی این ایستگاه غالب ضوابط اشاره شده رعایت شده اما چند نکته درباره آن قابل ذکر است؛ اولا به دلیل قرارگیری حجم بیرونی آن در شیب خیایان، دید کافی در همه جهات برای مسافران برای پیداکردن ورودی، وجود ندارد همچنین ورودی در مکانی قرار گرفته که اطراف آن مغازه های میوه فروشی زیادی وجود دارد و هنگامیکه از ایستگاه بیرون میاییم با فضای بسیار شلوغ و تا حدی بی نظمی همچون میدان میوه و تره بار، مواجهه میشویم و نکته قابل تامل دیگر این است که طراح در حجم شکستگی هایی ایجاد کرده که باعث شده به فضای خواب و محلی برای سیگار کشیدن افرد نامناسب، تبدیل شود. در مجموع علیرغم طراحی داخلی خوب و گشایش فضایی که داخل این ایستگاه داریم، مکان آن در جای نامناسبی قرار گرفته، چون هنگامی که که از فضای گسترده، آرام و تمیز داخل ایستگاه، بیرون میاییم با مکانی پرهرج و مرج، بی نظم و نامناسب از لحاظ بصری مواجه می شویم که متناسب با ایستگاه مترو نیست!
