نقشی که آب در مکانیابی و ایجاد زیستگاههای انسانی دارد، پاسخ به یک نیاز حتمی زیستی است. اما زمانی که در ورای این نیاز، اهمیت و گاه قداست خاصی برای آب میبینیم، حاکی از یک اتفاق فرهنگی است. آبرسانی به مردم کویر توسط افرادی انجام میگرفته که همواره مورد احترام و تمجید بودند. به طور کلی میتوان گفت معماری ایرانی بدون نقشآفرینی آب لطف خودش را از دست میدهد. این پیوند عمیق با عنصر آب ناشی از ریشههای عمیق تاریخی و فرهنگی است که رفتار متقابل مردم با آب را شکل میداده است.