پرتره‌نگاری / هیوا پاشایی

هیوا پاشایی هنرمند فعال عرصه تجسمی مدتی قبل در فرهنگسرای نیاوران چهره (پرتره) ۱۵ تن از مشاهیر موسیقی ایران همچون شهرام ناظری، لوریس چکناواریان، جلال ذوالفنون، محمدرضا لطفی، حسین علیزاده، کیهان کلهر و... را که به شیوه ای ابداعی در قالب هنر «تکستایل آرت» با روبان های رنگی خلق شده بود، به نمایش گذاشت.

اکنون این هنرمند در تجربه‌ای دیگر به سراغ چهره‌های آشنای سینما و تئاتر ایران رفته، تا به گفته‌ی خودش چهره کسانی که به زندگی ما گرما بخشیده‌اند را با شیوه‌‌ای جدید به تصویر بکشد. پاشایی درکنار یک تیم شورایی و با حضور تعداد زیادی از هنرمندان، پس از برگزاری یک ورک شاپ آموزشی با استفاده از دانه‌های تسبیح و مهره‌های رنگی آثاری را در ابعاد ۵۰×۳۵ سانتی متر تا ۱.۵×۱ متر از چهره‌ی مشاهیر سینما و تئاتر خلق کرد.

آنچه که به گفته‌ی پاشایی ویژگی این آثار به حساب می‌آید، استفاده از عناصر ایرانی درقالبی مدرن است؛ ویژگی‌ای که در پرتره‌نگاری ۱۵ تن از مشاهیر موسیقی ایران نیز به جهت الهام از بافت و گره قالی ایرانی مشهود بود. این‌بار هرچند مهره‌های تسبیح نمی‌توانند به اندازه‌ی تجربه گذشته پاشایی حس ایرانی بودن را القا کنند، اما به جهت وجه نمادین‌شان به نوعی بیانگر عرصه پاک و ملکوتی هنر هستند و جایگاه رفیع هنر و اهل هنر را در طول تاریخ ایران یادآور می‌شوند.

نمایشگاه «پرتره‌نگاری مشاهیر سینما و تئاتر ایران» پنج‌شنبه ۲۷ آبان ماه در گالری آریانا به کار خود پایان داد، اما هیوا پاشایی و حسن مطهری به عنوان مدیر هنری و مدیر روابط عمومی این نمایشگاه قصد دارند تا در ادامه ساخت پرتره‌های مشاهیر ایران، به سراغ شخصیت‌های ورزشی نیز بروند، از همین رو به زودی فراخوانی به منظور شرکت علاقمندان در ساخت پرتره‌های ورزشی ایران منتشر خواهد شد.

پوستر یازدهمین دوسالانه بین المللی کاریکاتور

چند روزی است پوستر یازدهمین دوسالانه بین المللى کاریکاتور تهران رونمایى شده. این پوستر توسط طراح پوسترهای سال های قبل این دوسالانه، سید حسن موسی زاده اجرا شده. موسی زاده در این پوستر سعی کرده با توجه به مفهوم دوسالانه که کاریکاتور است، فضای کلی اثر را کارتونی و غیر رسمی طراحی کند. بازی با عدد یازده( که در پوستر سال های قبل هم عمدتا با عدد بازی شده بود) و شبیه کردن آن به چهره ای دوست داشتنی با قرار دادن دو چشم برای این عدد از جمله کارهایی است که ظاهر پوستر را با مضمون آن هماهنگ می کند. موسی زاده در این اثر بیشتراز رنگ های گرم استفاده کرده و با لکه گذاری رنگ های سرد و خنثی، علاوه بر متعادل کردن وزن رنگ ها، به مخاطب کمک کرده که چشمش راحت تر و بهتر در کل اثر بچرخد.

سید حسن موسی زاده متولد سال ۱۳۵۱ است و کارشناسی اش را در رشته ی گرافیک از دانشکده ی هنرهای زیبا دانشگاه تهران اخذ کرده. وی طراح بسیاری از پوستر های دیده شده است.

یازدهمین دوسالانه بین المللى کاریکاتور تهران قرار است در سه بخش‌ کارتون موضوعی با محور «ایمنی و امنیت»، کارتون با موضوع آزاد و کاریکاتور چهره، با محور افراد مشهور دنیا اعم از بازیگر، ورزشکار، سیاستمدار و... برگزار شود. علاقه مندان به شرکت در این رویداد مهم می توانند تا ۳۱ فروردین سال ۱۳۹۶ آثار خود را به دبیرخانه ارسال کنند.

کاریکاتورهای سیاسی / بزرگ‌مهر حسین‌پور

ادبیات جدی دنیای سیاست، همیشه آن را سوژه‌ی خوبی برای نقیضه‌گویی و طنزپردازی کرده است. شاید اولین نمونه‌ی بارز این نوع از طنز را بتوان در ماه‌نامه‌ی سابق گل‌آقا یافت، جایی که کاریکاتورهای سیاسی جان تازه‌ای به خود گرفت. بزرگ‌مهر حسین‌پور ازجمله هنرمندانی است که با گل‌آقا شناسانده شد و کار حرفه‌ای‌ش نیز از همان‌جا آغاز شد. او به دلیل توان‌مندی در تکنیک‌های متنوع نقاشی و استعداد و تخصصی که در طنز و کاریکاتور داشت، طی این سال‌ها رفته رفته به یکی از مطرح‌ترین کاریکاتوریست‌های کشور تبدیل شد و این موضوع، روزنامه‌ها و مجلات را بیش‌تر متوجه او کرد. کاریکاتورهای خویش‌فرمای حسین‌پور اگرچه کم‌تر به سراغ شخصیت‌های سیاسی می‌آمد، اما کارهای این چند ساله‌ی او برای جرایدی هم‌چون «مردم امروز»، «صدا»، «خط‌ خطی» و «چل‌چراغ»، او را سیاسی‌تر از پیش کرد. جسارت، صراحت و ذوق طنزپردازی از ویژ‌گی‌های کار اوست؛ علاوه بر این‌ها، توانایی در ترسیم پرتره‌های واقعی او را در کشیدن کاریکاتورهای کم اغراق‌تر موفق کرده است. با مقایسه‌ی کاریکاتورهای او از چهره‌ی هنرمندان و سیاست‌مداران، می‌توان دریافت که وی در ترسیم چهره‌ی سیاسیون احتیاط بیش‌تری به خرج داده و از اغراق‌های زیاد اجتناب کرده، این مساله مقبولیت مطبوعاتی حسین‌پور را افزایش داده است. 
بعد از انتخابات ۸۸ که موضع‌گیری‌های سیاسی جدی‌تر و آثار هنرمندان هر دو طیف روتر و پررنگ‌تر شد، بزرگ‌مهر حسین‌پور مرجعی تبلیغاتی برای اصلاح‌طلبان شد. تعداد زیاد آثار او در هجو احمدی‌نژاد و در مدح دکتر ظریف در یکی دو سال اخیر، به خوبی نشان از سیاسی‌تر شدن او دارد.
بسیاری از آثار او با بهره بردن از تضاد به طنز می‌رسد. از تن کردن لباس سوپرمن غربی بر تن جلیلی، تا سلفی اوباما با برج آزادی تهران. این جا به جا کردن مرزها در بعضی موارد به خصوص درمورد روابط غرب با ایران، در پس ظاهر طنز و غیر جدی‌‌ای که دارد به دنبال عادی‌سازی و شکستن قبح‌هایی است که در سی و چند سال گذشته بر اصولی مهم بنا شده بودند. اگرچه اقتضای کار ژورنالیستی، همه‌فهم  و عامه‌پسند بودن است، اما حسین‌پور گاهی زیرکی‌ به خرج می‌دهد. مثلا در کاریکاتوری که ظریف و کری از کوه بالا می‌روند، کوهی که به نظر می‌رسد قله‌اش به کف معاش مردم خواهد رسید. تو گویی در این سال‌ها بی‌خردانی دره‌ای حفر کرده‌اند که تنها با عرق ریختن طرفین پر خواهد شد. او نشان داده که مردم طرف آمریکایی به کار و خرید و خود مشغو‌ل‌ند و در سمت ایران، همه بر لبه‌ی پرت‌گاه منتظر توافق و راه افتادن زندگی هستند!  انگار نه انگار که مذاکرات هسته‌ای یک نیاز آمریکایی بوده و تا کنون نیز چرخ زنده‌گی دل‌باخته‌گان ایرانی‌ش را نچرخانده است.

دعوت بدون فریب / طاها ذاکر

زمان آن گذشته که مخاطب برای دیدن بازیگر مورد علاقه اش به سینما برود. دیگر تنها بازیگران خوش سیما نمی‌توانند ما را به سالن سینما بکشانند. باید دید ذائقه مخاطب چه سمت و سویی پیدا کرده‌است. آیا قراردادن چهره بازیگر وسط یک پوستر و نوشتن نام فیلم در کنار آن، کارایی و جذابیت یک پوستر سینمایی را دارد؟ این نوع طراحی در پوستر فیلم‌های به اصطلاح گیشه‌ای بیشتر به چشم می‌خورد.

"طاها ذاکر" از جمله هنرمندانی است که پایش را فراتر از این قواعد کلیشه‌ای گذاشته و سنت‌های معمول را شکسته است؛ اتفاقا چیزی که در طراحی پوسترهای او نادیده گرفته می‌شود، چهره‌ی بازیگران معروف و ستاره‌های سینمااست. البته نکته‌ای که در نظر مخاطب حرفه‌ای پررنگ‌تر می‌آید، شباهت آثار ذاکر با نمونه‌های خارجی است، نکته‌ای که شاید مخاطب عام کمتر از آن باخبر باشد.

برگ های برنده سی و سومین جشنواره فیلم فجر

تبلیغات، یکی از فاکتورهای مهم و اثر گذار در دیدن یا ندیدن یک فیلم است که تا حد زیادی به کیفیت و نحوه ارائه آن برمی گردد. پوستر از مهمترین ابزار تبلیغات در سینما است و به نوعی اولین برخورد رسمی مخاطب با فیلم محسوب می شود که می توان از آن به عنوان یک برگ برنده استفاده کرد و مخاطب را به سینما کشاند.
در چند دهه گذشته، سینماگران ایرانی با تأکید بر چهره بازیگران و کم توجهی به اهمیت و نقش گرافیک در ساخت یک پوستر ایده آل توانستند مخاطبان زیادی را جذب سینما کنند، اما گذر زمان و توسعه همه جانبه ی فرهنگ و فناوری، سطح سلیقه و اطلاعات مردم را افزایش داد و آنان را به مخطبانی سخت گیر و مشکل پسند تبدیل کرد، که دیگر به سادگی و با ترفندهای قدیمی جذب سینما نمی شدند. از همین رو حوزه گرافیک، بیش از پیش مورد توجه سینماگران قرار گرفت. گواه این ادعا، پوسترها و تیزهای تبلیغاتی فیلم های اخیر سینمای ایران است که نمونه بارز آن را می توان در پوستر فیلم های سی و سومین جشنواره بین المللی فیلم فجر دید.
وقتی هنر گرافیک مبنایی می شود برای ساخت یک پوستر سینمایی، چهره هنرمندان اصالت کلیشه ای خود را از دست می دهند و به ابزاری در دست گرافیست بدل می شوند که برمبنای نیاز اثر مورد استفاده قرار می گیرند. در چنین فضایی هنر اصل می شود و می توان به چنین آثاری دل بست و خوش بین بود؛ زیرا سینماگری که قواعد هنرهای تجسمی را بشناسد و به نقش کلیدی آن اشراف داشته باشد، مسلماَ قاب بندی ها و تصویرسازی های فیلمش نیز از این نگاه هنرمندانه و حرفه ای بی نصیب نمی مانند و تصاویری چشم نواز همراه با داستانی جذاب را به مخاطب خود ارائه می دهند.