نام هادی محمدیان این روزها با پویانمایی موفق شاهزاده روم برسرزبان افتاده است، ولی شاید کمتر کسی پویانمایی‌های کوتاه او را دیده باشد. یکی از این پویانمایی‌های کوتاه، پرواز تا بینهایت است که به تهیه‌کنندگی محمدجواد جنتی و در موسسه فرهنگی هنری سلوک افلاکیان ساخته‌شده است. این پویانمایی ۹دقیقه‌ای داستان تصمیم یک خلبان ایرانی هواپیمای جنگنده در سال ۱۴۰۴در شرایطی سخت را به تصویر کشیده است. ایده خوب و پرداخت حرفه‌ای در کنار فیلم‌نامه‌ی نسبتاً منسجم، پرواز تا بینهایت را قابل تأمل و بررسی می‌کند.
این پویانمایی سه‌بعدی که با کیفیت بالا و تصاویر نزدیک به واقعیت طراحی‌شده است، در پرداخت س‌زمینه و حرکت اشیا، به خصوص حرکت هواپیماها و حس تعلیق آن‌ها در آسمان بسیار قوی عمل کرده است. شخصیت‌های داستان هم خوب طراحی‌شده‌اند. تنها نکته‌ی منفی اثر نرم نبودن حرکت شخصیت‌ها است که در آثار بعدی این کارگردان تا حدود زیادی اصلاح‌شده است. نکته‌ی دیگر این کار طراحی اشیائی برای آینده است که البته به دلیل نماهای کلی و زمان کوتاه، کمتر به چشم می‌آیند ولی در جای خود در باورپذیرتر شدن داستان نقش به سزایی داشته‌اند.
آینده‌نگاری در فیلم‌ها و پویانمایی‌ها از جذابیت زیادی برخوردار است و می‌تواند بستر مناسبی برای بسیاری از اتفاقات و رویدادها در داستان باشد. این رویکرد آینده‌گرایانه‌ی داستان توانسته بسیاری از مفاهیم و ارزش‌هایی که این روزها در محصولات سینمایی، کلیشه شده است را به‌خوبی به مخاطب انتقال دهد.
