در سالی که به نام انیمیشن نام گذاری شده بود، حضور ۸ انیمیشن سینمایی در جشنواره فیلم فجر سبب شد تا بار دیگر پس از «شاهزاده روم» صحبت‌ها درباره انیمیشن ایرانی و جایگاه آن در جشنواره فیلم فجر جدی‌تر دنبال شود. با وجود این‌که «شاهزاده روم» در جشنواره سی و سوم ناملایمات بسیاری را از سر گذراند اما در اکران به موفقیت کم نظیری دست یافت و همین امر موجب شد تا سایر انیماتورها نیز با قوت بیشتری به کار خود ادامه دهند. البته تصور می‌رفت که مسئولین هم با نگاهی ویژه و توجهی بیشتر به این حوزه بنگرند اما جشنواره سی و چهارم فجر نشان داد که همچنان آش همان آش است و کاسه همان کاسه!
عدم اکران پویانمایی‌ها در کاخ رسانه‌ای جشنواره و در نظر نگرفتن هیچ بخشی برای حضورشان، باعث شد تا سازندگان این هشت اثر طی نامه‌ای به شکلی محترمانه اعتراض خود را به این دیده نشدن اظهار کنند، که سرانجام آن به اکران محدود آثار در کاخ مردمی جشنواره ختم شد. در اختتامیه نیز دو جایزه ویژه بهترین کارگردانی و بهترین پویانمایی به ترتیب به حامد کاتبی برای «در مسیر باران» و محمد امین همدانی برای «فهرست مقدس» اعطا گردید.
هر چند سازندگان این آثار سودای سیمرغ نداشتند، اما توجه رسمی به حوزه مهم و تاثیرگذار پویانمایی اتفاقی است که هر چه زودتر بیافتد جلوی ضرر‌های فرهنگی بیشتر را می‌گیرد. در سینمای امروز جایگاه پویانمایی ها در میان ده فیلم برتر اکران جهانی است، چرا که دیگر به عنوان محصولی برای کودکان شناخته نمی‌شود و مخاطبان بزرگسال را نیز در بر می‌گیرد. مخاطب هشت اثر حاضر در جشنواره امسال فجر را هم بیشتر باید نوجوانان و بزرگسالان دانست، زیرا نوع داستان‌ها و شخصیت‌پردازی آثار به گونه‌ای است که بیشتر مورد توجه بزرگسالان واقع می‌شود.
«در مسیر باران» ساخته حامد کاتبی، «پادشاه آب» اثر مجید اسماعیلی، «فهرست مقدس» ساخته محمد امین همدانی، «کله آهنی» به کارگردانی غلامرضا ملااحمدی، «ناسور» اثر کیانوش دالوند، «بازمانده» ساخته احسان طاهری، «قلب خورشید» به کارگردانی احمد علمدار و «نبرد خلیج فارس2» به کارگردانی فرهاد عظیما، هشت پویانمایی سینمایی راه یافته به جشنواره سی و چهارم فیلم فجر بودند که متأسفانه در سایه کم توجهی مسئولان به تلاش‌های چند ساله دوستان انیماتور، نادیده گرفته شدند. با این حال امیدواریم در سال آینده شاهد اکران عمومی حداقل یک یا دو اثر پویانمایی در سینماهای کشور باشیم تا این راه پر پیچ و خم کم کم همواره گردد و روزی انیماتورهای با استعداد ایرانی به جای کوچ در وطن بمانند و شکوفا شوند.
