امسال هم پوستر بیست و هشتمین دوره از نمایشگاه کتاب تهران چنگی به دل نمی زند. گویی پوستر رویداد هایی از این دست همیشه محکوم به ضعف هستند. پوستر امسال در یک نگاه کلی، زیبا و چشم گیر نیست هر چند ایده تبدیل کتاب به عدد بیست و هشت خوب است و نسبتا هم مناسب اجرا شده اما اتفاق جدیدی به نظر نمی رسد ضمن اینکه جایگیری خوبی هم در پوستر ندارد. به طور کلی بزرگترین ایراد پوستر درترکیب بندی آن است؛ باکس بندی نوشتار در بالای صفحه و بافت پس زمینه با عدد بیست و هشت هیچ کدام با هم سنخیت و وحدت ندارند و پوستر تکه پاره به نظر می رسد. نوع انتخاب رنگ ها و تکنیک اجرای پوستر هم به این تکه پاره بودن دامن می زند. عدم تاثیر شعار نمایشگاه امسال در این پوستر هم محل ایراد بعدی است. هرچند که تقریبا در این بیست و هشت دوره کمتر طراحی تلاش نموده تا شعار هر سال را در طراحی خود منعکس کند.
با اینکه نام طراحان مطرحی در کارنامه پوسترهای نمایشگاه کتاب دیده می شود اما نتیجه کیفی پوستر های این چند سال با این اسامی چندان هماهنگ نیست وجای سوال است که چرا پوستر بعضی از رویدادهای دولتی اینگونه با بی مهری مواجه می شود. اینکه ایراد از طراح است یا سفارش دهنده بحث مفصلی است اما آنچه در اینجا حائزاهمیت است بزرگ بودن بعضی از این اسامی است و این انتظار را به وجود می آورد که در این سالها تلاش خود را برا ی تغییر ذائقه کارفرمایان کرده باشند. هرچند نمونه های خوب هم در این میان بوده اند اما میزان کم آنها دلخوری را در قشر فرهیخته هنری باقی می گذارد؛ چرا که اینگونه رویداد های فرهنگی مسلما فرصت خوبی برای آشتی گرافیک با عموم مردم است تا جایگاه واقعی خود را میان مسئولین و مردم بیابد اما متاسفانه این همه بی توجهی حقیقتا کم لطفی است و نتیجه اش هم چیزی نیست جز فرو رفتن بیشتر این حرفه در باتلاق جشنواره ها.
