خانه‌ی خیابان بهارِ دفتر آینه، اثر جدید آن‌ها در نجف آباد اصفهان است که شباهت‌هایی به آثار پیشین‌شان دارد. معماری دو رنگ و مینی‌مال «آینه» در بافت شهرهای معمولی و گاه سنتی ایران، کمی عجیب به نظر می‌رسد. آن‌ها اگرچه مدعی هم‌خوانی با محیط هستند اما در دل این هم‌خوانی، تضادی واضح در آثارشان مشهود است.
طرح «خانه‌ی بهار» را چند ایدهی اصلی شکل داده است. هم‌باد شدن سطوح نما با ساخت‌مان‌های مجاور، ایجاد حیاط خصوصی در جبهه‌ی شمالی و جدا کردن فضای خصوصی و عمومی از مهم‌ترین آن‌هاست. با این ایدهی اولیه آن‌ها حجم بنا را به دو قسمت تقسیم کرده و با پله‌کان و شکاف مرکزی، اتصال عمل‌کردی و بصری آن را به شکل مناسبی فراهم کرده‌اند. سطوح منحنی گوشه‌ی احجام در داخل و خارج بنا تکرار شده است. استفاده از بتن قالب‌بندی‌شده در داخل بنا، امکان ایجاد شکاف‌ها و اشکال متنوعی را در جداره‌ها ایجاد کرده، اما در بدنه‌‌ی خارجی عامل مهمی در تمایز میان ساخت‌مان و سایت طراحی شده است.
ظاهر تک رنگ و سرد این ساخت‌مان دو طبقه، در تماس بلاواسطه با بدنه‌های گرم آجری و سنگی مجاور، عامل دیگری در تمایز آن از بافت است. این ویژگی‌ها را بیش‌تر در ویلاسازی‌های مدرنی می‌بینیم که به وفور در سایت‌های دیزاین دنیا منتشر می‌شود. با همه‌ی این اوصاف، می‌توان دید که بعضی مسائل مربوط به محرمیت و تداخل عمل‌کردها در طرح دفتر آینه به خوبی حل شده است.
