ساخت مجسمه با گل، مخاطرات خاص خودش را دارد و همین‌طور محدودیت‌هایی که شاید باعث شود تلاش هنرمند پس از روزها کار و زحمت، به نتیجه نرسد؛ اما با تمام سختی‌ها، تجربه احساس بی‌نظیر کار با خاک و آب، باعث می‌شود بسیاری از هنرمندان این ریسک‌ها را بپذیرند. چند سالی است گل سلولزی که بسیاری از این مخاطرات را برای هنرمندان کاهش داده، موردتوجه قرارگرفته. پایین آمدن احتمال شکست و ترک‌خوردگی پس از اتمام کار و در حین خشک شدن، قابلیت ترمیم کار در تمامی مراحل و برخی دیگر از ویژگی‌های منحصربه‌فرد این ماده، منجر به اقبال هنرمندان سفالگر شده است. خواص ویژه‌ی این ماده باعث شده است، میان هنرمندان با عنوان "جادوی گل سلولزی" معروف شود.
خانم سکینه آقانسب ازجمله هنرمندان این رشته است که تجربه‌ی فراوانی در کار با گل سلولزی دارد و از این ماده در ساخت مجسمه‌های متعدد و دیگر آثار هنری بهره برده. علاوه بر کار با این ماده، ایشان با گل معمولی نیز آثار زیادی را آفریده که در نمایشگاه‌های مختلف ازجمله در دوره‌های مختلف دوسالانه سفال و سرامیک، در معرض دید عموم قرارگرفته است. یکی از آثار شاخص این هنرمند با گل سلولزی، اثر شوق پرواز است که برگزیده‌ی جشنواره هنرهای تجسمی فجر در سال ۱۳۹۰بود. مجسمه‌ی مسجد نیز ازجمله آثار تحسین‌شده در دوسالانه‌ی هشتم سفال و سرامیک است.
گل سلولزی ماده‌ای نسبتاً نوظهور در ایران محسوب می‌شود که بسیاری از قابلیت‌های آن در آثار خانم آقانسب مشهود است، اما این ماده ویژگی‌های فراوان دیگری نیز دارد که با استفاده‌ی روزافزون هنرمندان از آن، کشف و موردتوجه قرار خواهد گرفت.
