آنچه در تصویرسازیهای پژمان رحیمیزاده به چشم میآید، شخصیتپردازیهای او به شیوه "گروتسک" است. شخصیتهای او حالتی از خنده و ترس را در ناهماهنگی اجزای صورت و اندام انسانی و حیوانی، توامان دارد. مضحک بودن و در عین حال اغراق در برخی از اجزا، تضاد و کنایهای را در بستر داستان برای کودک و نوجوان به شکل خوش آیندی ارائه دادهاست.
جدا از فضاسازی تصاویر، که وامدار نشانهها و ترکیببندی و پرسپکتیو نقاشی ایرانی است؛ نوع پردازش شخصیتها حال و هوای هنر ایرانی و شرقی ندارد.
چه مطلب جالبی بود...مرسی...گروتسک...
موفق باشید