فضایی هنری به معنای واقعی کلمه و نزدیک به آنچه که از یک دانشگاه هنر انتظار می رود.محوطه ای همچون سرزمین عجایب که برخی دانشجویان پیشکسوت آن را پارک ژوراسیک می نامند. عجیب، خارق العاده و خاص، به طوری که نگاه هر تازه واردی را به خود معطوف می سازد.
آثار هنری دانشجویان دانشگاه هنر اسلامی تبریز، در جای جای دانشگاه به چشم می آیند و بیش از همه در حیاط پشتی دانشگاه؛ محوطه ای پارک مانند که به جای گل و سبزه و درخت از آن مجسمه روئیده یا بهتر است بگوییم در آن مجسمه های دانشجویان کاشته شده است. آثاری از جنس گچ، سفال و فلز که به خاطر حضور دائمی در فضای باز، دستخوش تغییراتی شده اند و به نوعی با محیط خود عجین گشته اند و با وجود زنگ زدی ها و آسیب های دیگر، به بخشی از هویت بصری دانشگاه هنر اسلامی تبریز بدل شده اند.
همان طور که دانشجو بخشی از اعتبار و شخصیت علمی خود را مدیون دانشگاه می باشد، دانشگاه نیز به همان مقدار از اثرات و فعالیت های دانشجویان و فارغ التحصیلان خود تأثیر و اعتبار کسب می نماید، به طوریکه هر دو بر یکدیگر موثرند. خوشبختانه این امر به میزان قابل ملاحظه ای در دانشگاه هنر اسلامی تبریز به وقوع پیوسته اما خلاء جدی و اساسی آن در سایر دانشگاه های هنری کشور به وضوح دیده می شود.
ناشناس
