فونت فارسی، شاید از ایرانیترین المانهای ماست؛ و شاید بهترین گزینه برای طراحی زیورآلات ایرانی باشد.
بردیا حامدمحسنی، دانشجوی مقطع کارشناسی رشته علوم کامپیوتر دانشگاه تهران، است. بااینکه رشتهی دانشگاهی او ارتباطی با آثار تولیدیاش ندارد ولی با جدیت و پشتکار این کار را دنبال میکند. او دربارهی خود میگوید:
"سالهای متمادی زندگیام همواره دوست داشتم که یک حرفه هنری خاص رو یاد بگیرم و دنبال کنم و به ساختن اشیا مختلف بپردازم، همواره دوست داشتم شیشهگری یاد بگیرم منتهی امکاناتش فراهم نبود و من هم کمکم فراموشش کردم. تا اینکه برحسب اتفاق از طریق یکی از دوستانم با برند لیقه و ایده پرداز و سازنده آثارش، آقای امیرحسین رحیمی یگانه آشنا شدم، اوایل مشاهده میکردم و کارهای ایشان را تحسین میکردم تا اینکه یک روز تصمیم گرفتم خودم هم این کار رو شروع کنم "
آقای حامدمحسنی باراهنماییهای امیرحسین رحیمی، از آبان ۹۲، بهصورت تجربی و بدون آموزش اولیه، شروع به ساخت زیورآلات کرد؛ و در حین کار با آزمایش و خطا، آموخت چگونه با چندتکه ورق برنج و ارّه مویی و بعدها ابزارآلات دیگر، آنچه در ذهن خود دارد را بسازد.
"هیچگاه از سختی کار دلسرد نشدم، همواره سعی کردم بهعنوان هنر و تفریح به آن نگاه کنم تا کسبوکار، شغل اصلی من به کامپیوتر مربوط است. همیشه هم سعی کردم ایدههای خودم رو اجرا کنم و زبان طراحی خودم رو داشته باشم و پیرو فرد دیگری نباشم، شکر خدا هیچ موقع هم از سمت هیچکس به کپی کاری متهم نشدم.
بعد هم که با دو نفر از دوستانم که آنها هم خودشان مثل من مشتاق بودند، تصمیم به راهاندازی گروه بارنج گرفتیم تا کار هامون رو تحت یک اسم مشخص و عمومی بفروشیم، همکارانم خانمهای آزاده دبستانی و بهنوش زمانلوی، هردو خودشان این کار رو یاد گرفتند و خیلی کم از تجربیات من استفاده کردند. هر دو نفرشان هم علاوه برساخت در طراحی کارها مشارکت میکنند و از خودم خیلی بااستعدادتر هستند"