"آثار من، در واقع مجسمه‌های پوشیدنی هستند. شمس‌العماره‌ای که بشود به گردن آویخت و یا به عنوان انگشتر حمل‌کرد. در واقع جواهرات "مجموعه شمس‌العماره"، مجسمه‌هایی هستند که پوشیده می‌شوند و به جای قرار‌گرفتن در چیدمان منزل یا محل‌کار، به طور روزمره مورد استفاه قرار می‌گیرند.
با توجه به پیش زمینه‌ای که من در جواهرسازی داشتم و تلفیق آن با مفاهیم مجسمه‌سازی و همچنین علاقه شخصی به معماری به این ایده رسیدم. من اعتقاد دارم بناها و آثار معماری مجسمه‌هایی هستند که تفاوتشان با مجسمه‌های تزئینی که ما در میادین یا نمایشگاه‌های مختلف می‌بینیم، کاربردی بودن آنهاست. البته نه همه بناها ولی بنایی مثل شمس‌العماره قطعاً یک شاهکار معماری و مجسمه‌ای بزرگ است. جنس دست ساخته‌های من عموما برنز است. از نقره و سنگ و میناکاری و اشیا بازیافتی هم در کارهایم استفاده میکنم."
این ها را "سارا رزمی" در گفتگوی اختصاصی‌اش با خط گفته است؛ هنرمندی که در اردیبهشت ١٣٦٢ در تهران به دنیا آمد. وی از سال ٨٠ تا ٨٤ در دانشگاه کیش در رشته مترجمی زبان انگلیسی تحصیل کرده و از سال ١٣٨٤ و بعد از بازگشت به تهران با توجه به علاقه‌ای قدیمی به هنر و انجام کارهای هنری، در دوره های آزاد طراحی و ساخت جواهر شرکت کرده‌است. 5 سال است که در دوره های جواهرسازی و مجسمه‌سازی پرویز تناولی نیز شرکت می‌کند. سارا رزمی شرکت در این دوره‌ها و آشنایی با مفاهیم اولیه و نظری مجسمه‌سازی و جواهرسازی را، نقطه عطفی در زندگی هنری‌اش می داند.
ناشناس
