به گفته رابرت برونر: "طراحی یک فرآیند است نه یک اتفاق". طراحی بدنه سورنا 3 گواه این مدعاست. اگر کمی عمیق‌تر نیز بنگریم منصفانه‌تر آن است که این روند را نه تنها در این مرحله بلکه در هر سه پروژه سورنا که پیش‌تر تحلیلی بر سورنا 2 نیز منتشر کرده‌ایم، جست‌و‌جو کنیم تا رشد و پیشرفت طراحی آن را هرچه بهتر درک کنیم. ربات سورنا پروژه‌ای تحت مدیریت دانشگاه تهران، امروز به مرحله‌ای از پیشرفت رسیده است که می‌توان رَد آن را در خبرگزاری‌های خارجی نیز به سادگی پیدا کرد.
جدایی از سیستم فنی سورنا و پیشرفت بسیاری که نسبت به نمونه‌های اولیه خود داشته است این پیشرفت را می‌تواند در طراحی و ساخت بدنه آن نیز به خوبی مشاهده کرد. طراحی بدنه سورنا 3 با مدیریت دکتر جمشید امامی، هیئت علمی دانشکده طراحی صنعتی دانشگاه تهران، با همراهی تیم طراحی پروژه انجام شده است. طراح فردی خلاق است که چگونگی استفاده از جزئیات و فرم‌های پایه را برای ایجاد نوعی یادآوری تشابه برای مخاطب را می‌داند. به گفته مگی مَکنب در کتاب طراحی با الگوهای طبیعی: "طراحی یک فرآیند اکتشافی برای شما و مخاطب شماست. هر چقدر آگاهی‌تان بیشتر باشد، درست‌تر کددهی می‌کنید و ارتباط قابل اعتمادتری با مخاطبان برقرار می‌کنید." در این راستا می‌توان اظهار داشت طراحی عضلانی و در عین حال سطوح نرم در بدنه نشان از الگوبرداری طراحان از آناتومی انسان دارد و این انتخابی درست در طراحی ربات انسان‌نما است. در عین حال نمایان بودن بخش‌هایی از ساختار بدنه جدایی از محدودیت‌های فنی و طراحی، گویا همچنان بر ربات بودن محصول تاکید دارد. استفاده از اِل-ای-دی‌های نور در چشم‌ها و بخشی از بدنه نیز گویای ارتباط حسی بهتر با مخاطب است.
سورنا 3 حاصل شناخت مسئله و ویژگی‌های فنی، طراحی اولیه، ساخت ماکت و بررسی آن طی جلسات مشترک تیم طراحی و تیم فنی پروژه و باز طراحی است. رباتی که می‌توان به آینده آن امیدوار بود.
آرش خدابنده
