نقش برجسته های ایرانی / سکینه آقانسب

سفال؛ واژه ای که حس گرمی و لطافت را با خود به ارمغان می آورد و همسانی ماهیت وجودی آن با انسانها، چرایی پیوند دیرینه مردم با آثار ساخته شده از آن را مشهود می سازد. همواره هنرمندان بسیاری با خلق آثاری از سفال سعی بر تبلور هرچه بیشتر این پیوند داشته اند.در این میان سرکار خانم سکینه آقانسب از جمله هنرمندانی است که در سالهای اخیر به عنوان مدرس و سازنده آثار ساخته شده از گل و سفال، از جایگاه ویژه ای در این هنر برخوردار می باشد و وجه تمایز آثار ایشان با سایر هنرمندان در این زمینه، بهره گیری از ترکیب مواد و مصالحی نوظهور همچون گل سلولزی و لعاب، می باشد.

استفاده از فرم و بافت هایی متفاوت با متریالی از جنس سفال در تلفیقی استادانه با لعاب موجب شده تا ایشان آثاری شگفت انگیز را از خود به جای گذارند.آثاری همچون نقش برجسته های ایرانی که در آنها موضوعاتی کاملاً ایرانی/اسلامی به گونه ای متفاوت و خیره کننده، بیان شده است.تکنیک های به کار برده شده در ساخت این آثار با یکدیگر کاملاً متمایز بوده و در بیشتر موارد با نام ائمه و آیات قرآن مزین شده است.رنگهای به کاربرده شده در این تابلوها، ترکیبی است از رنگهایی گرم و متناسب با یکدیگر که در نهایت موجب خلق آثاری دلنشین و چشم نواز شده است. هنرمند در این تابلوها با استفاده از نمادهای مستقیم و به دور از هرگونه تکلف و انتزاع، سعی بر ایجاد ارتباط مستقیم بیننده با این آثار داشته است و نامگذاری آنها و به کار بردن واژه هایی کاملا عینی و ساده، گواهی است براین موضوع.

تهران؛ برزخ خودروها، جهنم عابران

هرچقدر اتوبان بسازید، ترافیک خواهید داشت. مدت‌هاست که بشر برای کاهش ترافیک شهری اقدام به ساخت اتوبان‌های گسترده و معابر شهری بزرگ نمی‌کند. افزایش تعداد اتوبان‌ها و معابر شهری باعث ترغیب شهروندان به استفاده از وسایل نقلیه‌ی شخصی می‌شود و به تبع آن ترافیک به طور فزاینده‌ای رشد خواهد داشت. این تسلسل تا زمانی ادامه دارد که تمایل به ساخت اتوبان‌های بیشتر و عریض‌تر از جانب مدیران شهری وجود داشته باشد. در تمامی شهرهای بزرگ دنیا این پدیده مورد توجه قرار می‌گیرد. تجربه نشان داده است که می‌توان یک معبر بزرگراهی را با یک بلوار کوچک‌تر جایگزین کرد به نحوی‌ که حتی تراکم ترافیک آن محور کاهش پیدا کند.(منبع) برخی شهرهای بزرگ نیز اقدام به تخریب یا تغییر وضعیت اتوبان‌های شهری خودشان گرفته‌اند و تلاش می‌کنند تا در چشم‌اندازهای آتی خود شهری با حداقل وسایل نقلیه و حداکثر حضور عابر و دوچرخه را تصور کنند.(منبع) مدیریت سفرهای شهری، طراحی معابر دوچرخه، بهبود وضعیت حمل و نقل عمومی و ایجاد امکان حضور پیادگان در شهر از نکاتی است که به این مهم کمک می‌کنند.

ساده، زیباست! / برادرانِ صادقی

این روزها هجوم اجناس پلاستیکی و بی کیفیت وارداتی در بازار ایران، دوری انسان از اشیایی را موجب شده که ارتباط او را با طبیعت یادآور می شود. طراحی و ساخت اشیای مورد استفاده در منازل با ایده ی ترویج حس خوشایند رابطه ی انسان و چوب هدفی است که برادران صادقی دغدغه آن را از سال ۱۳۹۴ دنبال کرده اند. آن ها معتقد هستند خود طبیعت که سرمنشأ زیبایی و هارمونی است، بر اساس سادگی بنا شده و انسان به عنوان عضو کوچکی از این طبیعت شگفت انگیز، همواره در جست و جوی باز آفرینی این هارمونی و زیبایی در دنیای کوچک اطراف خود می باشد. فعالیت اصلی این گروه هنری با شعار سادگی زیباست، بر پایه ی اجرای حجم های دست ساز چوبی با فرم هایی زیبا، ساده و کاربردی در منازل، استوار شده است. اعضای این گروه هنری را محمدحسین صادقی فارق التحصیل رشته الکترونیک و برادر او مصطفی صادقی فارق التحصیل رشته عکاسی از دانشکده هنرهای زیبا تشکیل می دهند. برادران صادقی فعالیت مبتنی بر ترکیب فن و هنر در قالب محصولات دست ساز را با اجرای اتودهای دستی و مطالعه در مورد انواع چوب و آشنایی با ابزار آغاز کرده، از حدود شش ماه پیش کارگاه کوچکشان را تجهیز نموده و در نهایت فعالیت جدی خود را در سال ۱۳۹۵ کلید زده اند. امید است این دو هنرمند جوان با گسترش فعالیت و تولید محصولات دست ساز متنوع، ایده ها و فکرهای نوینی در این عرصه رقم بزنند.

طراحی انسان مدار یا مبتنی بر بوم؟!

آب ماده‌ای است حیاتی برای انسان که در تمام اعصار دغدغه آن را داشته است. امروزه نیز انسان در بخش‌های مختلف دنیا از آن بهره‌ها می‌گیرد تا زندگی کند. فیلیپ جانسون، معمارِ آمریکایی قرن بیستمی است که توجه ویژه‌ای به آب دارد، و نوع نگاهش را به آن این‌گونه خلاصه می کند:
"آب تمام انواع حالت‌های جالب را به خود می گیرد؛ می‌پرد، آرام است، مه ایجاد می‌کند، پوشش می شود، پایین و بالا می‌رود و با پرت شدنش به پایین صدا ایجاد می‌کند." گویی آب را در قالب و شمایل انسان روایت می‌کند. او با چنین درکی از آب به خلق اثری اقدام می کند که انسان مدرن از آن با عنوان شاهکار عصر حاضر یاد می‌کند. انسانی که آن چنان درگیر خود است که عناصر طبیعی را هم آن‌چنان می‌پسندد که با مختصات خودش سنجیده شود و درخدمت او باشد...این می‌شود که وقتی به اثر این معمار به اصطلاح بزرگ دقت می کنید به اسارت کشیدن و دربند‌شدن طبیعت را با تمام وجود حس می‌کنی. فرم های هندسی بی‌روح، گوشه‌های تیز و خشک که با قرارگیری در لا‌به‌لای هم، ایجاد منظر زیبای شهری را دنبال می‌کنند... روح و حیاتی در کالبد اثر حس نمی‌شود؛ این ویژگی فضا در تقابل با ماهیت وجودی آب بوده که اساس حیات است!
مقابل این نوع نگاه به طبیعت را می‌توان در اثری در آن سوی مرزهای آمریکا، یعنی شوشتر، دنبال کرد...سازه‌های آبی شوشتر دارای قدمتی بیش‌ از ۴‌هزار‌سال می‌باشد، که از آن با عنوان بزرگ‌ترین مجموعه صنعتی پیش از انقلاب‌صنعتی یاد می‌کنند(سفرنامه ژان دیولافا، باستان‌شناس فرانسوی). مؤثر این اثر، بهره‌مندی‌اش را از آب که جلوه‌ای است از طبیعت، به شکل ارگانیک دنبال می‌کند. او آهسته، پیوسته و با تأسی و الهام از رفتارهای موجود در طبیعت، فرم و ظرفی می‌سازد برای تامین نیازهایش. در سازه‌های آبی شوشتر، با استفاده از تعریف فرم‌هایی متنوع و هنرمندانه ضمن تأمین نیازهای حیاتی انسان به آب، منظری چشم‌نواز و دل‌انگیز را نیز سبب شده که ضمن ایجاد تفرجگاه، پیوند عمیق میان انسان و طبیعت را نشان‌گر است.
این همه گفته شد تا دریابیم که معماری آمده تا جلوه‌ای باشد از فرهنگ یک سرزمین، راوی باشد از هستی‌شناسی، بندگی انسان‌ها برای آنی که باید باشد!

تلاش برای احیای طبیعتی که نفس های آخرش را می کشد / علیرضا شرافتی، پانته آ اسلامی

درست است که خداوند، طبیعت را مقهور انسان آفریده و او را به عنوان جانشین خود در زمین قرار داده، اما این بدان معنا نیست که او آزاد باشد تا هر گونه که مایل است رفتار کند. این روزها تاثیر سهل انگاری نسبت به این مظهر بی بدیل آفرینش را در امر شهرسازی، می توان به خوبی درک کرد؛ تا جایی که زمینی بدون هیچ گونه ارزش کیفی به لحاظ موقعیت و جانمایی، به عنوان سوژه ای برای طراحی فضای زندگی انسان مطرح می شود . مکانی که روحیه زیست گریزی یا بیوفوبیا، را در انسان تقویت کرده و او را به سویی پیش می برد که طبیعت را چیزی بیش از یک منبع قابل مصرف و دور ریختنی به حساب نمی آورد. 

علیرضا شرافتی و پانته آ اسلامی، طراحان اصلی شرکت ارش بعد چهارم فضا، در پروژه های خود سعی می کنند تا اهمیت حضور طبیعت را در زندگی انسان یادآور شوند. "ساختمان مسکونی ویلا" واقع در خیابان کریم خان زند، که موفق به دریافت جایزه معمار ۹۴ در بخش ساختمان های مسکونی شد، یکی از پروژه هایی است که باتوجه به چنین روحیه ای طراحی شده است. در این پروژه، ساختمان در انتهای یک کوچه بن بست، درمیان ساختمان های دیگر (تودلی) قرار گرفته که از داخل ساختمان به اطراف دید مناسبی وجود ندارد. طراحان این پروژه سعی دارند با استفاده از هنر نقاشی دیواری متأثر از داستانی کودکانه با عنوان " آخرین برگ " (last Leaf) ، ضمن ایجاد منظری متفاوت ، چشم اندازی طبیعی را برای ساکنین آن بازنمایی کنند؛ طبیعتی که حالا از آن چیزی به جز تک درختی در سایت باقی نمانده است. اگرچه این کار در برابر حجم تخریب ها و روحیه طبیعت ستیزی انسان بسیار ناچیز می نماید اما شاید تلنگری باشد برای آن چه که باید می بود !

طراحی بدنه سورنا 3 / دانشگاه تهران

به گفته رابرت برونر: "طراحی یک فرآیند است نه یک اتفاق". طراحی بدنه سورنا 3 گواه این مدعاست. اگر  کمی عمیق‌تر نیز بنگریم منصفانه‌تر آن است که این روند را نه تنها در این مرحله بلکه در هر سه پروژه سورنا  که پیش‌تر تحلیلی بر سورنا 2 نیز منتشر کرده‌ایم، جست‌و‌جو کنیم تا رشد و پیشرفت طراحی آن را هرچه بهتر درک کنیم. ربات سورنا پروژه‌ای تحت مدیریت دانشگاه تهران، امروز به مرحله‌ای از پیشرفت رسیده است که می‌توان رَد آن را در خبرگزاری‌های خارجی نیز به سادگی پیدا کرد.

جدایی از سیستم فنی سورنا و پیشرفت بسیاری که نسبت به نمونه‌های اولیه خود داشته است این پیشرفت را می‌تواند در طراحی و ساخت بدنه آن نیز به خوبی مشاهده کرد. طراحی بدنه سورنا 3 با مدیریت دکتر جمشید امامی، هیئت علمی دانشکده طراحی صنعتی دانشگاه تهران، با همراهی تیم طراحی پروژه انجام شده است. طراح فردی خلاق است که چگونگی استفاده از جزئیات و فرم‌های پایه را برای ایجاد نوعی یادآوری تشابه برای مخاطب را می‌داند. به گفته مگی مَکنب در کتاب طراحی با الگوهای طبیعی: "طراحی یک فرآیند اکتشافی برای شما و مخاطب شماست. هر چقدر آگاهی‌تان بیشتر باشد، درست‌تر کددهی می‌کنید و ارتباط قابل اعتمادتری با مخاطبان برقرار می‌کنید." در این راستا می‌توان اظهار داشت طراحی عضلانی و در عین حال سطوح نرم در بدنه نشان از الگوبرداری طراحان از آناتومی انسان دارد و این انتخابی درست در طراحی ربات انسان‌نما است. در عین حال نمایان بودن بخش‌هایی از ساختار بدنه جدایی از محدودیت‌های فنی و طراحی، گویا همچنان بر ربات بودن محصول تاکید دارد. استفاده از اِل-ای-دی‌های نور در چشم‌ها و بخشی از بدنه نیز گویای ارتباط حسی بهتر با مخاطب است.

سورنا 3 حاصل شناخت مسئله و ویژگی‌های فنی، طراحی اولیه، ساخت ماکت و بررسی آن طی جلسات مشترک تیم طراحی و تیم فنی پروژه و باز طراحی است. رباتی که می‌توان به آینده آن امیدوار بود.

درخت شریان حیات بشر است / بادکوبه

گروه تبلیغاتی بادکوبه را به تبلیغات برندهای مختلف می‌شناسند و کارهای موفقی که باکیفیت بالا و ایده‌های خوب به دنیای تبلیغات ارائه داده است؛ ولی این پویانمایی کوتاه یک‌دقیقه‌ای به دور از دنیای تبلیغات اقتصادی، اهداف زیست‌محیطی دارد و ارتباط اتفاقاتی که توسط انسان، در محیط زیست می‌افتد و باعث تغییر و تخریب آن می‌شود را به تصویر کشیده است. بادکوبه این پویانمایی کوتاه را باهدف نشان دادن وضعیت خطرناکی که محیط زیست به سمت آن می‌رود و جایگاه انسان در به وجود آمدن این وضعیت، ساخته است.
 این پویانمایی سه‌بعدی با تصویرسازی‌های ساده، تک‌رنگ و بدون جزئیات زیاد مفهوم را به شکلی ساده بیان کرده که در کنار سرعت‌بالای اتفاقات به خوبه نشسته است. نکته‌ی قوت آن نیز در همین سادگی است.
پیام نامحسوس دیگری که در این کار وجود دارد، تأثیر اعمال انسان بر خود اوست. وقتی مردم این نکته را درک کنند که پیامد کوچک‌ترین زباله‌ای که تولید می‌کنند یا شاخه‌ای را که می‌شکنند، در وهله‌ی اول به خودشان باز می‌گردد شاید بهترین عامل بازدارنده برای آن ها باشد. طراح برای رسیدن به این موضوع از ساختار روایی دایره‌ای استفاده کرده است و فردی را در ابتدای پویانمایی در حال قطع کردن درختان نشان می‌دهد. افتادن این درخت باعث ایجاد اتفاقاتی می‌شود و درنهایت همان فرد با افتادن یک درخت از بین می‌رود.
دقت و تیزبینی طراحان این پویانمایی در انتخاب زاویه دید مناسب به این موضوع باعث جلب نظر مخاطب و از دیگر نقاط قوت این کار است.