در دوران جنگ سرد، در کشورهای بلوک شرق به ویژه در اتحادیه شوروی سابق، کاریکاتورهای سیاسی با هدف قرار دادن امپریالیسم و نمادهای آن، جریان تقریبا تازه‌ای در هنر جهان به راه انداختند. غالب این آثار، درنده‌خویی‌ها و خشونت ملموس سلطه‌گران بر ملت‌های تحت ستم را به نمایش می‌گذاشتند؛ ملت‌هایی که آزادی و ثروت‌شان توسط امپریالیست‌ها به غارت می‌رفت و جهان شاهد بی‌رحمانه‌ترین شیوه‌های حکومتی از سوی دیکتاتوری‌ها بود. بدین صورت کاریکاتورهای سیاسی با این نگرش به همراه تفکر سیاسی شرقی، در سراسر جهان رواج‌یافت.
در ایران و در دوران انقلاب اسلامی نیز کاریکاتوریسم نوین بر گرفته از تفکر انقلاب اسلامی به طور جدی شکل گرفت. در این راستا "جواد علیزاده" در دوران جنگ تحمیلی با استفاده از نمادهای مضحک و اغراق‌آمیز، صدام و رژیم سابق عراق را در قالبی که ماهیت آن شوخی و خنده است(کاریکاتور) به تصویر می‌کشید. در اکثر کاریکاتورهای او با موضوع جنگ و رژیم صدام، طنز تلخی وجود داشت که هدف آن فقط شوخی و خنده نبود، بلکه پیام تلخ و گزنده‌ای همراه داشت که هشدارهای جدی در مورد وقایع زمان می‌داد.
علیرضا
