نشریه خط

نشریه تحلیلی هنر و طراحی

نشریه تحلیلی هنر و طراحی

پیش ‌نهاد ویژه

توسط زهرا اردکانی ؛ ۱ تیر ۱۳۹۷

در آستانۀ جام‌جهانی فوتبال ۲۰۱۸، خانه طراحان انقلاب اسلامی با راه اندازی کمپین «با هم قهرمانیم» مجموعه پوسترهایی را با همین عنوان و با شعار «یک ملت، یک ضربان» طراحی و اجرا نموده و در سطح شهر به اکران در آورده است. هدف از راه اندازی این کمپین حمایت از تیم ملی فوتبال ایران و تأکید بر وحدت و انسجام ملی به عنوان یک عنصر پیشبرندۀ مهم است، که حاصل آن پیشرفت و پیروزی ایران و ایرانی در تمامی عرصه‌های ورزشی و غیر ورزشی می‌باشد. گفتنی است این روزها تعدادی از این آثار بر فراز بزرگ‌ترین دیوارنگارۀ کشور در میدان حضرت ولی‌عصر‌(عج) نیز به نمایش درآمده‌اند، تا بیش از پیش حال و هوای فوتبال را با چاشنی وحدت و همدلی همراه سازند. 

محمدرضا دوست محمدی، محمد شکیبا، سینا رعیت‌دوست، محمود آراسته‌نسب و محمد تقی‌پور از جمله طراحان و عوامل ساخت پوسترهای «با هم قهرمانیم» می‌باشند.

مینا مختارزاده ؛ ۲ مرداد ۱۳۹۷
زهرا اردکانی ؛ ۱۰ خرداد ۱۳۹۷
زهرا اردکانی ؛ ۲۰ ارديبهشت ۱۳۹۷
زهره حاضری ؛ ۲۰ ارديبهشت ۱۳۹۷

۱۷ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «عکاسی معاصر» ثبت شده است

رنگ حقیقت عنوان تک عکس صحنه پردازی شده ای است  در پاسداشت حماسه نهم دیماه د1388که توسط وهب رامزی گرفته شده است. این عکس سال گذشته (1395) در حوزه هنری رونمایی شده است.
عکس با حمایت حوزه هنری و خانه عکاسان ثبت و چاپ شده است. مدیر خانه عکاسان ایران در رابطه با ایده اولیه عکس صحنه پردازی شده «رنگ و حقیقت» گفت: پیشنهادی از جوان هنرمند خوش ذوق داشتیم در مورد اتفاقات ۹ دی، که ما بسیار از این کار خوشحال شدیم و آن را حمایت کردیم، من از پشت این تریبون اعلام می کنم به هنرمندان خوش ذوق کشور عزیزم ایران که هنر و اثر خود را در هر زمینه ای مثل حجاب و سبک زندگی و اقتصادی مقاومتی و ... است را حمایت خواهیم کرد و آن را ترویج می کنیم.
عکس فضای استودیویی و ساده ای دارد و البته با کیفیت بالایی ثبت شده است. آنچه  فضای کلی تصویر را تشکیل داده پرچم کشورمان است. بچه ها اطراف پرچم ایستاده اند و هرکدام گوشه ای از آن را در دست گرفته اند. مرکز تصویر زنی میانسال که گمان میرود مادربزرگ باشد بر صندلی تکیه داده و در حال دوختن بخشی  از پرچم است که پاره شده است. پارگی پرچم در قسمت سبز رنگ آن اتفاقی نیست و کنایه از موج سبز فتنه دارد که سعی در ایجاد دودستگی و آشوب و نابودی در نظام را داشت. بچه ها به گونه ای کنار مادر ایستاده اند و به او خیره شده اند انگار در حال شنیدن داستانی از زبان مادربزرگ هستند. مادر بزرگ با حوصله و بدون نگرانی در حال رفو قسمت سبز پرچم است و این صحنه میتواند کنایه به سخنرانی تسلی بخش رهبر در آن اوضاع  پر استرس و هیاهو باشد. نکته ای که حائز اهمیت است فضای سرد عکس است و بکگراند ساده عکس که از چنین مضمونی چنین فضای سردی انتظار نمیرود به هرحال عکاس میتوانست با ارجاع به فضاهای قدیمی خانه مادربزرگ و فضای نوستالژیک آن بار دیگر ما را به هم پیوند زده وفضای عکس را غنی تر کند. عکس از لحاظ تصویری ارجاع خاصی ندارد و این از ویژگی های عکس صحنه پردازی شده است که اغلب  ناشی از ناآگاهی هنرمند از تاریخچه هنر عکاسی است.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۶ دی ۹۶ ، ۱۳:۱۰
کلثوم پیامنی

نمایشگاه عکس «نکورویان فرخار»

تاریخ نشر : پنجشنبه / ۱۶ آذر ۱۳۹۶

زیبارویان فرخاری یا بُتان فرخاری در ادبیات کهن فارسی و در اشعار شاعرانی‌ هم‌چون فرخی و عنصری، به عنوان شهره‌ترین زیبارویان جهان توصیف شده‌اند. منظور شاعران از فرخار چه بتکده‌ای در تبت باشد، چه شهری در تاجیکستان و یا شهرستانی در شمال افغانستان، اشاره به زیبایی‌ دارد. در این میان نمایشگاه عکس «نکورویان فرخار» نیز به نیم‌رخ زیبا و کمتر دیده شدۀ افغانستان می‌پردازد. 

در نمایشگاه عکس گروهی «نکورویان فرخار» که با نمایشگاه گردانی فاطیما حسینی و با همکاری سفارت افغانستان در تهران و موسسه بین المللی و فرهنگی اکو روز جمعه سوم آذر ماه در  موسسه فرهنگی اکو در تهران افتتاح گردید، بیش از ۶۰  اثر از ۱۶ عکاس معاصر افغانستانی و عکاسانی از آمریکا، اروپا، استرالیا و ایران گردآوری و به نمایش گذاشته شده است؛ تا با نگاهی به دور از جنگ، زیبایی‌های افغانستان را به نمایش بگذارند.

افغانستان، این سرزمین کهن هم‌چنان زیبا است؛ کشوری متشکل از قومیت‌های مختلف و تنوع چشم‌گیر چهره‌ها با آواهای گوناگون که در شعر و هنر و موسیقی تجلّی یافته‌اند، و این‌بار عکاسان نه به دنبال سیمای جنگ‌زدۀ این دیار، بلکه برای جلوه‌گری سیمای صلح آمیز آن آمده‌اند، تا از مردمانش بگویند. نمایشگاه عکس «نکورویان فرخار» با این نگاه شکل گرفته که این سرزمین در زیر آواری از مصیبت و دشواری همچنان نفس می کشد و زیبایی می‌آفریند. زیبایی‌ای که هم در سیمای آدم‌ها، هم در چشم‌اندازهای این سرزمین و هم در روح و جان این مردم پرتلاش و باهمت نهفته است؛ و فقط گوشه‌ای از آن در کادرهای متفاوت و نگاه زیباشناسانه عکاسان بازتاب یافته است.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۶ آذر ۹۶ ، ۲۱:۰۹
زهرا اردکانی

دهم ماه/ سعید کیایی

تاریخ نشر : دوشنبه / ۲۲ آبان ۱۳۹۶

عکس‌های سعید کیایی در قالب کتاب دهم ماه تصاویری است از اجتماع زنانه در قالب هیئت های هفتگی، ماهانه و مراسم عزاداری ایام محرم و صفر است. رویکرد عکاس به چنین اجتماعی صرفاً عکاسی مستند نیست،­­­ بلکه رویکردی پژوهشی است به زندگی روزمره زنان ایرانی (تهرانی)با تاکید بر تحلیل شکل و سازو کار حضور آنها در مراسم ها و نشست‌های مذهبی و روضه خوانی است.

محدودیت عکاس هم به لحاظ جنسیت هم به لحاظ زمانی برای حضور در جمع‌های اختصاصی بانوان سبب تاثیرات کیفی و کمی در مجموعه عکس‌های وی شده است.

در مقدمه کتاب با تحلیلی جامعه شناختی از چنین جمع‌های زنانه صحبت شده است. از نظر نویسنده مداحی زنان و چنین مجالسی متاثر از مجالس مردانه است و زنها هنوز به روایتی زنانه و لطیف از عاشورا دست نیافته اند و چه بسا ذکر مصیبت‌های زنان کربلا نیز روایت مردان است از این واقعه. روایت مردانه همچنان بر این عکس‌ها حاکم است زیرا عکاس این مجموعه (سعید کیایی) از دیدگاه و با محدویت هایی که ذکر شد روایت ناقص اما ارزشمندی را ثبت کرده‌اند. ارزش این مجموعه به این دلیل است که شاید اولین و تنها ترین تلاش برای شکل‌گیری مجموعه جدی عکس با این موضوع باشد.

 تصویری که از زنان ایرانی در قالب عکس، نقاشی و ... دیده ایم بسیار متفاوت از واقعیت است و یا بخش کوچکی از زندگی این جمعیت است.

تصاویری زنان مذهبی که اکثریت زنان ایرانی را  تشکیل می‌دهند، غالباً از فضای ساده زندگی نسلی از مادران فداکار شهداست و خوب میدانیم این همه ی پتانسیل تصویری زنان ایرانی نیست. زنانی که بواسطه ویژگی های اختصاصیشان برای دوربین‌های عکاسان سوژه های پر رمز و راز و جذابی هستند.

کیایی همراه با هر تصویر جملات توصیفی(کپشن) نیز درج کرده است که برای توصیف عکس‌ها و دادن اطلاعات بیشتر از این مجالس به مخاطب کمک می‌کند. این توضیحات بار بخش تصویری اتفاقاتی که تصویر نشده‌اند را به دوش می‌کشند.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۲ آبان ۹۶ ، ۱۱:۳۵
کلثوم پیامنی

افق ها/سزه تسونگ لئونگ

تاریخ نشر : يكشنبه / ۲۶ دی ۱۳۹۵

سزه تسونگ لئونگ عکاس آمریکایی است که عکاسی مجموعه عکس افق‌ها را از سال ۲۰۰۱ آغاز کرده و اولین بار در سال ۲۰۰۸ م بخشی از آثارش را به نمایش گذاشت. او بیش از یک دهه روی این پروژه کار کرده است. او به نقاط مختلف دنیا سفر کرده و چشم‌اندازی از آن منطقه را در چهارچوب و منطق صوری مشخصی عکاسی کرده است، مناظر گسترده و وسیع با وجود خط افقی در میانه تصویر که محل آن در همه تصاویر به طور دقیقی یکسان عکاسی شده است.دقت عکاس با توجه به تغییرات جغرافیایی و عکاسی در فواصل زمانی زیاد ستودنی است. لئونگ خط افق و جایگاه آن در کادر را به عنوان چهارچوب لایتغیر مجموعه برگزیده است و همه چشم‌اندازهای کشورهای مختلف را با توجه به ارتفاع و پستی آن سرزمین با تغییر زاویه دید خود جبران کرده است. البته این تغییر زاویه که گاهی بسیار زیاد اصلا در تصاویر محسوس نیست زیرا عکاس با تدبیر فاصله گرفتن از چشم‌انداز بافت تصوری مشابهی را بوجود آورده است. این تصاویر با فضایی گسترده و افقی مشترک محدوده دید ما را چنان گسترش می‌دهد که چشم ما مرتعی سبز از انگلستان را به بیابانی از دبی متصل می‌کند. این گسترش افق دید بیانگر مفهومی از بی‌مرزی است. مرزهایی که مارا از هم جدا می‌کنند در افق دید هنرمند جهانی بی مرز ساخته است که همه را درکنار هم می‌بیند. نگاه صلح طلب عکاس فارغ از همه‌ی مرزهای جغرافیایی می‌تواند الگوی خوبی برای عکاسان داخلی و نحوه برخورد هنرمندان با موضوعات ارزشی باشد. او مدال یادبود «جان سیمون» و بورسیه‌ی گوگنهایم را برای مجموعه عکس‌هایش دریافت کرده است.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۶ دی ۹۵ ، ۰۰:۳۹
کلثوم پیامنی

هر روز افغانستان/مرتضی هراتی

تاریخ نشر : يكشنبه / ۵ دی ۱۳۹۵

آنچه عکاسی خیابانی را از عکاسی مستند متمایز می کند، پیش شرط های شکل گیری این نوع از عکاسی است. حضور مردم، محیط های عمومی، لحظاتی غیر قابل پیش بینی و کنش هایی غیر منتظره... همه از ارکان اصلی عکاسی خیابانی هستند.

و این همان «لحظه قطعی» بود که برای اولین بار در فریم های هنری کارتیه برسون دیده شد. 

مرز عکاسی مستند و عکاسی خیابانی بر سر تفاوت هایی است که در انتخاب آگاهانه ی لحظه و سوژه و مفهوم و معنای عکس خود را نشان می دهند. هرچند در این چند خط قصد بررسی تفاوت ها و شباهت های این دو گونه از عکاسی را نداریم اما به بهانه ی تصاویر مرتضی هراتی، گذری کوتاه بر عکاسی خیابانی کردیم. مرتضی هراتی مقیم افغانستان است و سال هاست که از علاقه ی خود به عکاسی خیابانی می گوید. تصاویر او هر چند ممکن است به تمام معنا در حیطه ی عکاسی خیابانی نگنجند اما تلاشی است از ثبت لحظه های زیبا که حضور عنصری انسانی در آن دیده می شود.

شاید همین بار انسانی و انتخاب زیستگاه خاصی که او برای عکاسی اش انتخاب کرده، اولین پارادوکس با عکاسی خیابانی باشد و تصاویرش را به عکاسی مستند نزدیکتر کند. چرا که بیش از آنکه در برگیرنده ی صرف حضور انسان باشد ،دربرگیرنده مفاهیم انسانی است.

حضور هدفمند دوربین در میان انسان هایی رنج دیده و زحمت کش با سابقه طولانی در فقر و جنگ، فریم های این عکاس را تبدیل به سندهایی می کند برای شهادت مظلومیت قوم افغان.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۵ دی ۹۵ ، ۰۳:۲۱
مهدیه اصلانی

«برای تهیه متن و در راستای به دست‌آوردن اطلاعاتی مانند تاریخ جریان‌های عکاسی، نام عکاسان و همچنین موارد فنی، از دو کتاب مرجع بسیار مهم  دانشنامه عکاسی در قرن نوزدهم و دانشنامه عکاسی در قرن بیستم از انتشارات روتلج انگلستان از معتبرترین منابع تاریخ عکاسی، استفاده شده است».
ملکیان علاوه بر پرداختن به اصطلاح زمین‌نگاری جدید New Topographics، « واژه‌ی مکان‌نگاری را نیز نه در اشاره به جریان و رویدادی خاص، بلکه به معنی فعل عکاسی کردن از یک مکان در این کتاب مورد استفاده قرار داده است. در تعریف اخیر، یک اثر مکان‌نگاری دارای ویژگی‌های مشخصی است: وسیع است مانند چشم‌انداز یا محدود است مانند یک کوچه؛ ماهیت شخصی را نمایان می‌کند مانند یک کوه و یا یک ساختمان و یا مکان بی‌مرزی را به تصویر می‌کشد، مانند یک دشت؛ و در ‌‌نهایت به شیوه‌ی سیاه و سفید تهیه شده‌است و یا به شیوه‌ی رنگی».
مؤلف شرح و صورت بندی رویکردهای پیشتاز مکان‌نگاری را بر اساس سیر تاریخی اتفاقات و جریان‌های رسانه‌ی عکاسی نگاشته است. او مکان‌نگاری را از اولین عکس ثبت ‌شده تاریخ (نمایی از پنجره‌ای واقع در لاسگراس ۱۹۲۶.م) توسط ژوزف نیسفور نی‌پس در قرن نوزدهم آغاز و با مکتب دوسلدورف و آندریاس گورسکی در قرن بیستم به پایان می‌برد.
کتاب مکان‌نگاری عکاسانه؛ خاستگاه‌ها و رویکرد‌ها به ترجمه و نگارش علیرضا ملکیان از سوی مؤسسه‌ی فرهنگی-پژوهشی چاپ و نشر نَظَر منتشر شد. این کتاب در ۱۲۰ صفحه گلاسه و رنگی چاپ شده و در پیوست آن، اطلاعاتی تکمیلی درباره عکاسانی که در متن بر نام آن‌ها تاکید شده در اختیار خوانندگان قرار داده شده است. در این پیوست منابع با نگاه بازتر و فارغ از موضوع کتاب انتخاب شده‌اند تا وجوه نسبتاً متفاوتی از فعالیت عکاسانِ مکان‌نگار را نمایندگی کنند. خواندن این کتاب برای بدست آوردن نگاهِ کلی به یک جریان و شکل مهم از بدنه عکاسی از گذشته تا به امروز دارای اهمیت است و به علاقه مندان به عکاسی توصیه می‌شود.

۰ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰ ۰۶ مهر ۹۵ ، ۱۳:۳۵
کلثوم پیامنی

نیمه خواب نیمه بیدار در آب/آساکاناراهاشی

تاریخ نشر : چهارشنبه / ۳۰ تیر ۱۳۹۵

آساکا ناراهاشی از عکاسان معاصر ژاپن است که در ۱۹۵۹م به دنیا آمده است. ناراهاشی بواسطه مجموعه نیمه خواب نیمه بیدار در آب که توسط مارتین پار کشف و به دنیای عکاسی معرفی شد.اوفارغ التحصیل رشته هنر از دانشگاه واسادا است.این مجموعه در سال۲۰۰۰م عکاسی شده و در نیویورک وپاریس هم به نمایش درآمد. این مجموعه چشم انداز متفاوتی از ژاپن را به نمایش گذاشته است. ناراهاشی برای عکاسی این مجموعه از دوربین ضدآب استفاده کرد. نگاه شناور و دل به دریا سپرده عکاس موقعیت جغرافیایی ژاپن را به عنوان جزیره‌ای که با آب دریا احاطه شده به نمایش گذاشته است. عکس‌ها یادآور نقاشی های قدیمی از کوه فوجی است و اثر معروف موج هوکوسای را یادآوری می‌کند.
پیش‌زمینه که با امواج آب پوشانده شده و در پس‌زمینه می توان نماهایی از برج‌های مرتفع، هواپیما، کوه فوجی، معابد ژاپنی و ... را دید.اتصال غیر منتظره بین آب و زمین از موقعیت عکاس ناشی می شود. با تغییر وضعیت دریا در پیش زمینه، هر تصویر یک چشم انداز جدید از چشم انداز ساحلی نشان می دهد. حالتی از دوگانگی احساس هم در تصاویر و هم در عنوان مجموعه به چشم می‌خورد حالتی بین خواب و بیداری بین احساس خوشایند آرامش و شناور بودن روی آب و به طور همزمان حس تسلیم شدن به نیروی عظیم دریا.

۲ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰ ۳۰ تیر ۹۵ ، ۰۱:۳۰
کلثوم پیامنی
زهرا اردکانی ؛ ۱ تیر ۱۳۹۷
زهرا اردکانی ؛ ۱۸ اسفند ۱۳۹۶
کلثوم پیامنی ؛ ۱۹ آبان ۱۳۹۶
زهرا کشاورز ؛ ۱۱ مهر ۱۳۹۶
زهرا اردکانی ؛ ۵ مهر ۱۳۹۶
زهرا کشاورز ؛ ۲۰ شهریور ۱۳۹۶
درباره خط
چگونه با خط هم‌کاری کنیم؟
دوستان خط
تماس با خط
طراح قالب : گلبرگ دانلود