طراحی بسته بندی / میویتا

اگر از بزرگترهایمان سوال کنیم همه میوه‌های خشک برگه شده را به یاد دارند. اما امروزه کمتر کسی در منزلش زمان و امکان خشک کردن میوه‌ها را دارد و ترجیح می‌دهند آن را از خشکبار فروشی‌ها بخرند. مدتی‌ست شرکت میویتا با شناخت این نیاز، اقدام به تولید میوه‌های خشک به صورت پودر و برگه با بسته‌بندی کرده است. میوه‌های خشک بسته‌بندی شده‌ای که خریدار را نسبت به بهداشتی بودن آن مطمئن می‌کند.

استفاده از زمینه سفید و تصویر طبیعی میوه در کنار لوگوی دوست داشتنی میویتا، ظاهری شکیل و مُدرن به این محصول داده است. تفاوت در طراحی این محصول زمانی بهتر نمایان می‌شود که آن را در فروشگاه‌ها و مغازه‌های سطح شهر در کنار دیگر بسته‌بندی‌ها ببینید. فضای شلوغ و پر رنگ و لعاب این فضاها، فرصتی‌ست برای جلوه بیشتر بسته‌بندی نسبتاً ساده و حرفه‌ای محصولات میویتا.

با توجه به قدمت استفاده این محصول در میان ایرانیان به نظر می‌رسد استفاده از طرحی برگرفته از هنر ایرانی با رویکرد ساده‌سازیبسته(مینیمال) می‌توانست وجهه‌ای مدرن و در عین حال با رنگ و بوی ایرانی را برای محصول نمایان سازد.

نقطه قوت طراحی علاوه بر طراحی کلی بسته که ایستایی خوبی دارد، طراحی لوگوی زیبای فارسی آن است. لوگویی که ترکیبی افقی با منحنی های یکسان است که در مجموع لوگو استفاده شده. استفاده از نوشته فارسی زیر لوگو حس خوبی را برای مخاطبان فارسی زبان ایجاد می‌کند. نکته‌ای که شاید به هر دلیلی دیده نمی‌شود و استفاده خط و زبان انگلیسی در بسته‌بندی‌ها، محصول را از مخاطبان خود دور می‌کند.

فونت بی قاعده / شهاب سیاوش

فونت هایی که مورد استفاده ی هر روزه ی ما هستند، ریتم و آهنگی خاص و مختص به خود دارند. ریتم به فونت ها هویت می بخشد و حروف آن ها را در یک خانواده قرار می دهد، خانواده ای از حروف که در صورت ظاهریشان اشتراکات بسیاری از جمله ضخامت یکسان، نرمی یا تیزی زوایا، میزان کشیدگی یکسان و ... دارند.

شهاب سیاوش فونتی را طراحی کرده است که حروفش به هم هیچ شباهتی ندارند و هر کدام مانند یک مونوگرام هستند. حتی حروفی که فرم یکسانی دارند مانند "ب" و "پ" و "ت" و گروه هایی از این قبیل، کاملا متفاوت با هم طراحی شده اند. وی در طراحی این فونت از حروف نستعلیق، نسخ، ثلث و انواع فونت ها و دست خط ها و عناصر تصویری ایرانی استفاده کرده و معتقد است که هر کدام از حروف این فونت از یک کارخانه ی تولید لوگوتایپ های عجیب و غریب بیرون آمده اند. این فونت شاید برای استفاده ی روزمره مناسب نباشد اما می تواند در آثار گرافیکی مانند پوستر، لوگو و یا نوشتن متون خاص کاربرد داشته باشد.
شهاب سیاوش طراح گرافیک و مولف مقالات و کتب هنری است. او یکی از مولفین کتاب درباره ی فونت (نشر دایره ی چهار رنگ) است. وی فعالیت های بسیاری در زمینه ی نقد و داوری آثار گرافیکی داشته. برگزاری سه نمایشگاه انفرادی و شرکت در نمایشگاه های داخلی و خارجی متعدد نیز از جمله سوابق کاری و هنری سیاوش است.

لباس عاشقی / هیئت دانشجویان و فارغ التحصیلان هنر

داشتن لباس فرم شاید برای فضایی مانند هیئت کمی سنگین به نظر برسد. معمولاً فضاهایی مانند مدرسه و یا سازمان‌ها که نظام‌مند هستند و افراد علاوه برداشتن تعهد زمانی، وظیفه‌ی خاصی را نیز بر عهده‌دارند، از لباس فرم استفاده می‌کنند؛ ولی در اینجا تعهد خادمان یک امر قلبی است. در هیئت، فضا بیشتر از آن‌که قوانین ظاهری داشته باشد، نظمی باطنی دارد که همه را به خود وابسته و مسئولیت‌پذیر می‌کند. عشق به صاحبان این خیمه‌ها باعث ایجاد فضایی متفاوت می‌شود که افراد به‌دوراز معادلات زندگی روزمره، بدون چشم داشت با دل‌وجان وظیفه‌ای را انجام می‌دهند.
طراحی لباس در هیئت هنر پیش از آن‌که برای خادمان باشد برای کمک به مهمانان عزادار است تا راحت‌تر بتوانند خادمان هیئت را بشناسند و از آن‌ها کمک بگیرند. این لباس‌های فرم (که پیش‌تر کمتر در هیئت‌های دیگر دیده‌شده است)، از وجوه تمایز هیئت هنر محسوب می‌شود. در طراحی لباس آقایان سعی شده است با الهام از لباس‌های نظامی و گذاشتن بند سرشانه، صلابت و ایستادگی را به بیننده منتقل کند، برخورد گرم و صمیمی خدام با مهمانان به خصوص هنگام ورود، مکمل این لباس‌ها شده است و صلابت را در کنار محبت باهم به نمایش گذاشته است. لباس بانوان هم که مانتو و شال خاص هیئت است، به نحوی طراحی‌شده است که در کنار حفظ حجاب کامل، خادمان بتوانند بدون مزاحمت به فعالیت بپردازند. طراحی لوگو بر روی سرآستین‌های مانتو و بازوی لباس‌ها برای آقایان و یقه‌ی ایستاده، این لباس‌ها را متمایز از دیگر لباس‌های مشکی کرده است. نکته‌ی شاخص امسال، لباس دمام زن ها بود. لباس این گروه که برنامه‌ی هیئت با دمام زنی آن‌ها شروع می‌شود، معمولاً همان لباس فرم همراه با سربند بود. امسال علاوه بر آن کاوری اضافه شد که به‌نوعی الهام از کفن پوشان و نشان‌دهنده‌ی آمادگی برای شهادت بود. پشت کاورها نیز برای هماهنگی بیشتر لباس‌ها با دیگر المان‌های امسال هیئت، آرم پوستر که در فضاسازی هم استفاده‌شده بود، کار شد.
همچنین علاوه بر طراحی لباس برای خادمان هیئت، شال و لباس ویژه محرم برای عزاداران طراحی‌شده است که در معرض فروش قرار داده می‌شود. لباس‌های مشکی برای کودکان که با استقبال عزاداران مواجه شد، از دیگر محصولات شاخص هر ساله ی هیئت دانشجویان و فارغ‌التحصیلان هنر است.

لوگوهای طراحی شده برای فیلم «محمد رسوال الله»

از آن‌جا که طراحی عنوان فیلم «محمد رسول الله» از حساسیت بالایی برخوردار بود، طی فراخوانی ۲۶۹۶ نام نوشته از سوی ۱۸۶۲ هنرمند داخلی ارسال گردید؛ که از آن میان۴۰ اثر  متعلق به ۳۶ هنرمند به مرحله نهایی راه یافتند. و نهایتاً ۵ اثر شایسته تقدیر و ۳ اثر نیز به عنوان آثار برتر معرفی شدند. اما از آنجا که آثار برگزیده نتوانستند، نظر مجید مجیدی و تهیه‌کنندگان فیلم را به خود جلب کنند، بنابراین این‌بار به تعداد محدودی از طراحان حرفه‌ای همچون مصطفی اسداللهی، صداقت جباری، جلیل رسولی، فرزاد ادیبی، مسعود نجابتی، سید حسن موسی زاده، دامون خان‌جان‌زاده، علی وزیریان، صابر شیخ رضایی، محمدرضا دوست‌محمدی و ابوالفضل خسروی، به صورت مستقیم سفارش داده شد تا دست به قلم شوند و هر آنچه در چنته دارند برای طراحی نام نوشته فیلم رو کنند.
دست آخر مجید مجیدی کارگردان فیلم محمد رسول الله از میان آثار دعوت‌ شدگان نام نوشته طراحی شده توسط جلیل رسولی را بدون مراسم خاصی انتخاب و در کنفرانس خبری فیلم رونمایی کرد.
این نام‌نوشته هرچند ممکن است ابتدایی به ‌نظر آید، اما جلیل رسولی در طراحی آن بر انطباق نوع خط با زمان تاریخی فیلم تأکید داشته، به همین سبب تعمداً از حرکت به سمت طراح‌های گرافیکی اجتناب ورزیده؛ زیرا در آن بُرهه حتی خط کوفی نیز هنوز کاربرد نداشته و در نوشتار از نوعی خط ابتدائی استفاده می‌شده است.
رسولی برای رسیدن به چنین خطی، که علاوه بر جاذبه‌های بصری از سادگی خاصی نیز برخوردار باشد، به سمت طراحی با انگشت رفت. هر چند این نخستین باری بود که او به‌جای قلم، انگشت خود را در مرکب فرو می‌برد، اما نتیجه اولیه حاکی از انتخاب درست او بود؛ به‌طوری‌که سرانجام به مقصود رسید. استقبال مجیدی از این طرح چنان بود که از او خواست تا با همین شیوه «بسم الله الرحمن الرحیم» ابتدا فیلم و حتی عنوان لاتین اثر را نیز طراحی نماید.

خوشنویسی در طراحی / محمد محمدی

در گذشته بارها و بارها همه شاهد اعتراض دانش‌جویان گرافیک نسبت به سختی کار با خط فارسی بوده‌ایم. گاه این ابراز سختی با بیان نا‌زیبایی آن نیز همراه بوده است. اما امروز با فعالیت جوانان عرصه گرافیک در هنر طراحی لوگوتایپ شاهد پیشرفت‌های خوبی در این حوزه هستیم.

طراح و خوشنویس ایرانی آقای محمدی با نام مستعار "بی‌کفن" از جمله جوانانی‌ست که با تسلط و شناخت خوشنویسی ایرانی پا به عرصه طراحی لوگوتایپ گذاشته است. کلنجار او از زوایای مختلف با خط فارسی نشان از خلاقیتی‌ دارد که کارهای او را از افتادن به دام تکرار رها کرده است. ترکیب‌بندی و هماهنگی میان فضای مثبت و منفی حروف از موارد مهم در لگوتایپ است که باید علاوه بر حفظ اصول زیبایی‌شناسی، در راستای مفهوم نوشتار قدم بردارد و این همان ویژگی است که در اکثر کارهای این هنرمند جلوه پیدا می‌کند. بازی او با حروف و تسلطش بر طراحی، زمانی بر مخاطب عیان می‌شود که نگاهی به اتودهای دستی او بیندازد تا ببیند هر یک از کارها سرانجام تلاش‌های او برای رسیدن به یک اثر هنری و در عین حال کاربردی‌ست از این بابت که قابلیت چاپ و مهر شدن را داشته باشد.

به طور کلی می توان مجموعه کارهای ایشان را به دو دسته سفارشی و غیرسفارشی تقسیم کرد. مجموعه‌ای از کارها که طراحی نام ائمه و کلمات مذهبی هستند و همواره مخاطبان بسیاری را نیز به خود جلب کرده و مجموعه کارهای سفارشی که باز هم ردپایی از سبک و سیاق طراح را در کالبد خود دارند.