در روزهای پر تب و تاب سی و سومین جشنواره بین المللی فیلم فجر، همه چشم ها خیره به ستاره ها بود و کمتر کسی حواسش به آن سوی جشنواره بود. مستند سینمایی یکی از بخش های نجیب سینمای ایران است که اغلب اوقات در سایه ی سینمای داستانی از نظرها مغفول می ماند. در جشنواره امسال هم ۱۱ اثر برگزیده به بخش مسابقه «سینما حقیقت» راه یافتند و فارغ از هیاهوی به پا شده در حوالی کاخ جشنواره، بی سر و صدا اکران شدند. اما دست اندرکاران ساخت برخی از این آثار مستند با طراحی پوسترهایی هنرمندانه و جذاب توانستند چشم های زیادی را به خود جلب کنند و حس کنجکاوی بینندگان را قلقلک دهند تا به تماشای فیلم بنشینند، و این گام مهمی است برای دیده شدن سینمای مستند در ایران.
یک جمله کلیدی یا یک تصویر خاص یا نوستالژیک می تواند از راه های موثر برای رسیدن به یک پوستر جذاب باشند. به طور مثال در پوستر مستند «من می خوام شاه بشم» عنوان فیلم و نقاشی دستکاری شده ای از فتحعلی شاه، که در اینجا با عکس شخصیت اصلی داستان و کروات و دسته گل و عصای شاهی که انتهای آن به یک بیل ختم شده، نوستالژیک و البته جذاب هستند. در انتخاب عنوان فیلم هوشمندانه از واژه شاه استفاده شده است و ذهن را مستقیما به دهه پنجاه ارجاع می دهد اما در پوستر با تصویری متعلق به دوره قاجار رو به رو هستیم و همین امر باعث ایجاد علامت سوالهای مختف و پیچیده در ذهن مخاطب شده که اورا به دیدن اثر ترغیب می کند و به همین سادگی رابطه میان پوستر و تبلیغات یک اثر با دیده شدن آن آشکار می گردد.
