حیوانات تصویرسازی / المیرا اسکندری

شخصیت دادن به حیوانات در داستان های کودکانه همیشه اتفاقی جذاب برای بچه ها بوده است. آقاشیره، خانم موشه، خرس مهربان، جغد دانا و... شخصیت های داستانی مورد علاقه ی کودکان هستند. به تصویر در آوردن این گونه شخصیت ها نیز بسیار مهم است، هنرمند باید توانایی آن را داشته باشد که به حیوانی با رفتارهای غریزی، خوی انسانی دهد و احساسات مختلف را در چهره و ساختار بدنی حیوان به نمایش درآورد.
المیرا اسکندری تصویرگر کودکان به خوبی توانسته است در آثارش هم به انسان ها و هم به حیوانات شخصیت بخشد و آنها را آماده ی ورود به داستان ها کند. برای مثال شیری که نوازنده است و یا خرس های قطبی مهربان و... حیواناتی هستند که اعمال و رفتار های انسانی را به خوبی نشان می دهند. ترکیب تکنیک دستی و دیجیتال در آثار وی باعث جذابیت آثار شده است و تصاویر را مورد پسند کودکان ساخته است.
المیرا اسکندری هنرمند تصویرساز کودکان و دارای مدرک کارشناسی گرافیک از دانشگاه تهران است. وی علاوه بر تصویرسازی در زمینه ی ساخت عروسک های نمایشی کوچک نیز فعالیت دارد.

مهمان اصغرآفا / معرفی یک بازی موبایل

بازی‌های دیجیتال در میان کودکان و نوجوانان نسل امروز طرفداران بسیاری دارد؛ مهمان اصغر آقا نمونه‌ای از همین بازی‌هاست که به مناسبت عید نوروز تولید شده. این بازی شخصیتی پرخور دارد که باید خوراکی‌های روی میز را به دور از چشم صاحب خانه بخورد! سازندگان بازی هدف از گنجاندن چنین رفتاری را، زنده کردن نوستالژی عید دیدنی‌ها و لذت یواشکی خوردن عنوان کرده‌اند. هر چند این بازی گرافیک نسبتا خوبی دارد اما انتقاداتی نیز بر آن وارد است. به گفته ی کاربران، روند بازی تکراری و خسته کننده بوده و داستان جذابی هم ندارد. همچنین گفته‌اند که این بازی هدفمند نیست و جریان خاصی را دنبال نمی‌کند.

طراحی بعضی شخصیت‌ها مانند پسربچه‌ی بازی، به گونه‌ای است که با وجود پرخوری و بی توجهی به تذکر بزرگترها، در قبال این خوردن‌ش جایزه هم می گیرد که به هنگام بازی، موجب تشویق کودکان به گستاخی در برابر بزرگ‌ترها می‌شود. همچنین درمورد گفت و گو ها و نوع لباس میزبان می‌توان گفت که به دور از شان و عرف جامعه طراحی شده است. در مجموع به نظر می‌رسد که این بازی نه تنها از لحاظ تربیتی الگوی مناسبی ارائه نمی‌دهد، بلکه از نظر مسائل تکنیکی مانند متحرک‌سازی هم نتوانسته نظر کاربرانش را جلب کند.

عیار/ مانگای ایرانی

کارتون های ژاپنی یا به اصطلاح دقیق تر انیمه های ژاپنی، بر اساس داستان های مصوری تولید می شوند که به آن مانگا می‌گویند. برخی از هنرمندان جوان ایرانی به صورت خودجوش تلاش کرده اند تا  مانگایی طراحی کنند که به داستان سمک عیار می پردازد. فرم ژاپنی، قهرمان پردازی نسبتا غربی و داستان ایرانی و ادبی در این اثر دیده می شود. طراحی های این مانگا نسبت به همتاهای ژاپنی خود چیزی کم ندارد. مانگای عیار به عنوان یکی از اولین مانگاهای ایرانی که ترکیبی از چند فرهنگ است، توانسته دوستداران مناسبی پیدا کند. این مانگا(داستان مصور) توسط سایت دنیای انیمه طراحی و منتشر شده است. اسطوره ها و قصه های کهن ایرانی قابلیت تبدیل شدن به کمیک استریپ ها و انیمیشن های جذاب را دارند ولی آن چه مهم می نماید، خوب گفته شدن این داستان ها است. یکی از نکاتی که باعث موفقیت مانگای عیار شده، طراحان آن هستند که خود تا مدت ها با انیمه ها و مانگاهای ژاپنی آشنا بوده اند و سعی کرده اند این داستان مصور را جذاب تولید کنند. احتمال دارد گفته شود چنین مانگایی از پایه ژاپنی است و داستان ایرانی آن به چشم نمی آید بلکه تقلیدی از دیگر آثار غیر بومی است. بله چنین نکته ای را نمی‌توان انکار کرد ولی مهم ترین اتفاق، اقتباس از داستان ادبی قدیمی در فضای امروزی به طور جذاب است که طرفداران مناسبی هم دارد. چنین روندی یعنی برداشت از اسطوره های ایرانی در انیمه های ژاپنی نیز دیده می شود. برای مثال انیمه ی ارسلان به تازگی تولید و پخش شده؛ ولی نکته ی قابل تامل این است که اگر هنرمندان و فعالین فرهنگی داخلی نسبت به افسانه های ایرانی و بازتولید مناسب آن بی توجه باشند، کشور دیگر آن چنان که دوست دارد این افسانه ها را  پرداخت می کند و تصاویری نمایان می‌شود که به هیچ وجه رنگ و بوی ایرانی ندارند. به نظر نگارنده آثاری هم چون مانگای عیار می تواند ایرانی نامیده شود، زیرا که تولید کنندگان آن حداقل در همین مرز و بوم نفس می کشند و ناخودآگاه ارزش های فرهنگی ایرانی در زندگی شان وجود دارد.

بچه های ایرانی قهرمانان ایرانی / خانه ی انیمیشن

قهرمانان هر کشور می توانند  نمایندگانی  از ارزش های اخلاقی، ملی، آیینی و دینی باشند. بروز چنین صفاتی در شخصیت های ابر قهرمان فیلم ها و کارتون های خارجی دیده می شود. برای مثال آمریکا با استفاده از ابرمردانی مانند سوپرمن، اسپایدرمن، بت من، مرد آهنی، مردان ایکس و غیره به رویارویی با دشمنان سیاسی یا ایدئولوژیک خود و ترویج  فرهنگی خاص می پردازد. این ابرمردان مرزهای فرهنگی میان کشورها را درنوردیدند  و طرفداران جهانی یافتند. چنین مسئله ای در ایران هم بارز است برای مثال کودکانی که دوست دارند مانند مرد عنکبوتی لباس بپوشند و... .در چنین شرایطی اگر قهرمان پروری ملی مبتنی بر ارزش های فرهنگی صورت نپذیرد چیزی ازهویت بومی و ملی  کشور باقی نمی ماند به طوری که کودکان و نوجوانان نسبت به ارزش های فرهنگ بومی خود بیگانه می گردند. ایران دارای مجموعه ای غنی از  قهرمانان ادبی است که با اقتباس از آن ها  کودک ایرانی  با فرهنگ اصیل خود آشنا می گردد. هم چنین  شخصیت های واقعی علمی، ورزشی، دینی و ایثارگران الگوهای مناسبی برای قهرمان پردازی هستند. در آغاز سال تحصیلی برگزاری نمایشگاه نوشت افزاردر کانون پرورش فکری قدمی کوچک در نمایش قهرمانان ایرانی برای کودکان بود . خانه ی انیمیشن هم همزمان  با تولید تیزرهای کوتاه و با دسته بندی مشخص درباره قهرمانان ورزشی، خلبانان، متخصصین، ثنا و ثمین و.... سعی کرده تا کودکان را به خرید این کالاها دعوت کند. علاقمندان میتوانند با مراجعه به سایت www.ghahreman.ir با این پویش همکاری کنند.

مجموعه طراحی شخصیت / عرفان ملک حسینی

طراحی شخصیت در تصویرسازی و پویانمایی(انیمیشن) مقوله ای است که در آن تجربه، دانش، تسلط هنرمند به تکنیک و هویت بخشی به شخصیت، نقشی اساسی ایفا می کند. گاه شاهد آن هستیم که شخصیت هایی که برای داستان یا انیمیشنی طراحی می شوند متناسب با فضای آن داستان نیستند و یا صورت ظاهری شخصیت، گویای صفات درونی آن نیست و این مسائل به دلیل ضعف هنرمند در یک یا چند نکته از نکات گفته شده است.

عرفان ملک حسینی هنرمند جوانی است که به صورت حرفه ای در زمینه ی طراحی شخصیت و تصویرسازی فعالیت می کند. آنچه در آثار وی مشاهده می کنیم، طراحی قوی و شخصیت هایی با صفات گویا هستند. استفاده ی حرفه ای او از تکنیک های دیجیتالی و تنوع در طراحی انسان ها و موجودات مختلف و تخیل قوی باعث موفقیت وی در کارهایش شده؛ اما آنچه در کارهای عرفان ملک حسینی به چشم نمی خورد، هویت ایرانی است. اکثر شخصیت هایی که او طراحی کرده رنگ و بوی غربی دارند و شاید بیننده را به یاد پویانمایی های غربی بیندازد.

گربه ای که می خواست ببر باشد/ محمد بررنگی

هنر تصویرسازی از نظر تکنیک و سبک، هنریست بسیار گسترده و شاید بتوان گفت بی انتها. هنرمندان خلاق در این عرصه با نوآوری های هنرمندانه به سبک های جدیدی دست پیدا می کنند.

محمد بررنگی یکی از هنرمندانی است که در کار هایش از روش جالب توجهی استفاده کرده است. وی در تصویرسازی کتاب «گربه ای که می خواست ببر باشد» از حروف خوشنویسی فارسی استفاده کرده است. نکته ای که باعث تمایز کارهای وی شده آن است که حروف، اصولی خوشنویسی نشده اند و پر از ایرادند، با این وجود در کنار هم بافت هایی را ایجاد کرده اند که این بافت ها، شخصیت ها و فضا های داستان را می سازند. به گفته ی خود هنرمند هدفش ایجاد حال و هوای ایرانی در چارچوب فضاهای دعا و طلسم های قدیمی و رمزآلود بوده است و نیز کاری کرده که نظر مخاطب ابتدا به تصاویر و سپس به حروف جلب شود. می توان گفت این مجموعه از آثار بسیار موفق در زمینه ی استفاده و ترکیب حروف فارسی و ایجاد تصاویر و ترکیب های زیبا از آنها محسوب می شود.
کتاب «گربه ای که می خواست ببر باشد» به نویسندگی کامبیز کاکاوند و تصویرگری محمد بررنگی برنده ی دیپلم افتخار بلگراد شده است و توسط انتشارات شباویز در دست چاپ قرار دارد.

تصویرسازی برای احادیث / بچه شیعه باس..

خوانش‌های سخت و سنگین از متون دینی، باعث فاصله گرفتن عامه‌ی جامعه از معارف دین و به تبع آن محروم ماندن از این گنجینه‌ی ارزش‌مند است. به خصوص در عصر فعلی و برای جوان‌ترها که دائما در معرض تصاویر پر رنگ و لعاب و بیانی جذاب و ساد‌ه‌اند. صفحه‌ی «بچه شیعه باس..» همان‌طور که از نامش پیدا است در پی به روزآوری جملات معصومین (ع) برای عامه‌ی مردم است. شخصیت‌های کارتونی که متناسب با حدیث انتخابی با یک‌دیگر تعامل می‌کنند تا به انسان‌های گونه‌گون جامعه‌ی ما چه‌گونه زندگی کردن را بیاموزند. طراحی شخصیت‌ها بر اساس تیپ‌ها و ظاهرهای متفاوت موجود در جامعه، مقبولیت زیادی را برای این صفحه‌ی اینستاگرامی پدید آورده است. آدم هایی که گاهی به انسان‌های آرمانی رسانه‌های رسمی بی‌شباهت‌ند اما مسلمان‌اند و به دنبال عمل به دستورات زنده‌گی.
تصویرسازی‌های این مجموعه با سبک‌های متفاوتی انجام شده است و تصاویر تزئینی ابتدایی رفته رفته جای خود را به تصویرسازی داستانی با کاراکترهای انسانی داد. بیش‌ترین چالش این مجموعه با حالات و فیگور کاراکترها و در کارهای اخیر با چهره‌پردازی آن‌ها بوده است. حالات نامتعارف به خصوص در تصویر کردن خانم‌ها جای بحث بسیاری دارد اما ضعف چهره‌پردازی و عدم تناسب با مفهوم مورد نظر در بعضی کارهای اخیر بیش‌تر به چشم می‌آید.