عیار/ مانگای ایرانی

کارتون های ژاپنی یا به اصطلاح دقیق تر انیمه های ژاپنی، بر اساس داستان های مصوری تولید می شوند که به آن مانگا می‌گویند. برخی از هنرمندان جوان ایرانی به صورت خودجوش تلاش کرده اند تا  مانگایی طراحی کنند که به داستان سمک عیار می پردازد. فرم ژاپنی، قهرمان پردازی نسبتا غربی و داستان ایرانی و ادبی در این اثر دیده می شود. طراحی های این مانگا نسبت به همتاهای ژاپنی خود چیزی کم ندارد. مانگای عیار به عنوان یکی از اولین مانگاهای ایرانی که ترکیبی از چند فرهنگ است، توانسته دوستداران مناسبی پیدا کند. این مانگا(داستان مصور) توسط سایت دنیای انیمه طراحی و منتشر شده است. اسطوره ها و قصه های کهن ایرانی قابلیت تبدیل شدن به کمیک استریپ ها و انیمیشن های جذاب را دارند ولی آن چه مهم می نماید، خوب گفته شدن این داستان ها است. یکی از نکاتی که باعث موفقیت مانگای عیار شده، طراحان آن هستند که خود تا مدت ها با انیمه ها و مانگاهای ژاپنی آشنا بوده اند و سعی کرده اند این داستان مصور را جذاب تولید کنند. احتمال دارد گفته شود چنین مانگایی از پایه ژاپنی است و داستان ایرانی آن به چشم نمی آید بلکه تقلیدی از دیگر آثار غیر بومی است. بله چنین نکته ای را نمی‌توان انکار کرد ولی مهم ترین اتفاق، اقتباس از داستان ادبی قدیمی در فضای امروزی به طور جذاب است که طرفداران مناسبی هم دارد. چنین روندی یعنی برداشت از اسطوره های ایرانی در انیمه های ژاپنی نیز دیده می شود. برای مثال انیمه ی ارسلان به تازگی تولید و پخش شده؛ ولی نکته ی قابل تامل این است که اگر هنرمندان و فعالین فرهنگی داخلی نسبت به افسانه های ایرانی و بازتولید مناسب آن بی توجه باشند، کشور دیگر آن چنان که دوست دارد این افسانه ها را  پرداخت می کند و تصاویری نمایان می‌شود که به هیچ وجه رنگ و بوی ایرانی ندارند. به نظر نگارنده آثاری هم چون مانگای عیار می تواند ایرانی نامیده شود، زیرا که تولید کنندگان آن حداقل در همین مرز و بوم نفس می کشند و ناخودآگاه ارزش های فرهنگی ایرانی در زندگی شان وجود دارد.