مدت ها از ورود این نام جادویی به عالم تکنولوژی می گذرد اما همچنان با پیشرفت های روزافزون خود شگفتی می سازد.همانطورکه اکثر تکنولوژی های جدید از صنایع نظامی متولد می شوند، فناوری چاپگرهای سه بعدی نیز درسال 1980 و در ساخت قطعات نظامی ظهور کردند. مسلما در آن زمان هیچ چیز به سادگی امروز نبود و علاوه بر قیمت بسیار بالای قطعات و مواد اولیه، تخصص بسیار زیادی برای مدلسازی و تولید یک شئ ساده مورد نیاز بود. اما پس از مدتی، کاربردهای این تکنولوژی در صنایع دیگر مطرح شد. از جمله در تولید قطعات پیچیده و یا ساخت نمونه اولیه جهت مدلسازی.
این چاپگرها با تولید نمونه های اولیه به سازندگان این امکان را می دهند تا پیش از تولید عمده و عرضه محصول خود با دقت بیشتری طراحی وکارایی آن را در مدت زمان بسیار کم تری مورد بررسی و آزمایش قرار دهند. به لطف همین ویژگی این چاپگرها در صنایع نظامی، فضایی، پزشکی، معماری، طراحی صنعتی، طلا و جواهرات، کاراکترسازی انیمیشن و... به کار برده می شوند.
رفته رفته با کاهش بها و افزایش میزان دسترسی افراد، مصرف کنندگان شخصی و خانگی نیز به کاربران این تکنولوژی افزوده شده اند.
امروزه دیگر در بسیاری از موارد چاپگرهای سه بعدی از تولید مدل های اولیه فراتر رفته و برای تولید قطعات اصلی مورد استفاده قرار می گیرند. از جمله می توان به حضور این تکنولوژی در تولید انواع پروتز و اندام های مصنوعی، اسباب بازی، تولید کفش، زیورآلات، مبلمان و... اشاره کرد.
بسیاری از محققین، آینده ای را ترسیم می کنندکه هر خانه با داشتن یک دستگاه چاپگر سه بعدی قادر خواهد بود اشیاء مورد نیاز خود را شخصا تولید نماید.در راستای دست یابی به این آینده، بسیاری از شرکت های تولید کننده این چاپگرها به دنبال تولید موادغذائی توسط این دستگاه ها هستند و به نتایجی نیز دست یافته اند .برای مثال آنها نمونه اولیه‌ای ساخته‌اند که قادر به چاپ شکلات‌های خوشمزه‌ی سه‌بعدی است.
نمونه های قدیمی و فعلی این چاپگرها با تکنیک های مختلفی عمل می کنند،اما سازوکار کلی آنها در کنارهم قرار دادن مواد به صورت لایه لایه تا تولید شیئ نهایی است. در واقع این چاپگرها به طور متوسط برای هر ماکت 10در 10، دوهزار لایه را بر روی یکدیگر قرار می دهند.
سرعت لایه گذاری، ضخامت لایه ها و همچنین مواد مورد استفاده در تولید شیئ مورد نظر از عوامل مهم در کیفیت و دقت قطعه نهایی بدست آمده است.
برای استفاده از یک چاپگر سه بعدی، ابتدا طرح شبیه سازی شده از محصول مورد نظر نیاز است. درنتیجه طراح می بایست با استفاده از نرم افزارهای طراحی سه بعدی در کامپیوتر طرح مورد نظر را تهیه کرده وسپس آن را جهت چاپ به دستگاه ارسال نماید.
در مصارف گوناگون، از طیف وسیعی از مواد اولیه در این چاپگرها استفاده می‌شود که از میان آنها می‌توان به برخی فلزات مانند تیتانیوم، رزین، خمیر سرامیک، انواع مواد ترموپلاستیک، پلاستیک و نایلون اشاره کرد.
در ایران نیز چند سالی است که چاپگرهای سه بعدی جایگاه خود را در میان صنایع یافته اند به طوری که امروزه بسیاری از کارگاه های طلاو جواهرسازی ایران جهت ساخت مدل های اولیه محصولات خود از این چاپگرها استفاده می کنند. چند شرکت ایرانی نیز چاپگرهایی ویژه صنعت طلا و جواهر سازی تولید کرده اند که با استقبال صنعت گران روبه رو شده است.
بسیاری از مراکزی که تا دیروز در زمینه ساخت ماکت و مدل های اولیه خدمات رسانی می کردند، به این چاپگرها مجهز شده اند و بسیاری از سفارشات خود را به وسیله تکنولوژی چاپ سه بعدی به انجام می رسانند.
با وجود آنچه گفته شد این تکنولوژی هنوز بسیار نوپا بوده و جای رشد بسیاری دارد .در نتیجه همچنان می بایست منتظر خبرهای بیشتری از بهبود و تحول این تکنولوژی در سطح بین المللی باشیم.
