گِل بازی، یکی از بهترین بازی‌های کودکان دیروز و امروز بوده و هست. بازی ای که حس لامسه در آن نقش مؤثری دارد. در میان آثار نیلوفر میرمحمدی شاهد آثاری هستیم که از این تکنیک در تصویرسازی بهره برده. تصاویری که به شیوه‌ای کودکانه با گل ساخته و به تصویر کشیده شده‌اند. نام مجموعه و تکنیک اجرای تصاویر وام‌دار یکدیگر بوده و هر یک یادآور دیگری‌ست و این می‌تواند نقطه قوت این مجموعه باشد. نام کتاب "آشپزی با گِل" است که هر بار با عنوانی مثل کباب‌ها و کتلت‌ها، کیک ها و... مجموعه‌ای آموزشی را برای کودکان منتشر کرده که به کودکان یاد می‌دهد چطور با گِل غذا درست کنند. شاید این کار بهانه‌ایست برای آشتی کودکان با غذا. در ابتدای کتاب می‌خوانیم: "این کتاب درباره آشپزی با گل است. اگر با گل آشپزی کنی نه دستت را می‌بُری و نه آن را می‌سوزانی، می‌توانی پیتزاهایت را هم به دوستانت هدیه کنی. فقط باید از دستهایت استفاده کنی. ...". در این مجموعه درست کردن انواع خوراکی‌ها با گِل، مرحله به مرحله به کودکان آموزش داده می‌شود.
استفاده از شخصیت‌های کودکانه در طراحی که یادآور نقاشی‌های کودکان است، مجموعه را برای کودکان قابل باورتر کرده و فضایی کودکانه به آن بخشیده. اما حجم در کارهای میرمحمدی مجسمه‌وار استفاده نمی‌شود، بلکه کارهای وی یادآور کتیبه‌های خشتی است. این شیوه، کارها را به تصویرسازی کتب کودک نزدیک‌تر می‌کند تا فضایی شبیه پویانمایی. رنگ‌آمیزی تصاویر گِلی با رنگ‌های شاد و متنوع حس و حالی شاد و دوست داشتنی را به تصویر می‌کشند و رنگ‌ها تنها روی پس‌زمینه گِلی تصاویر که گاه بافت گونی روی آنها نقش بسته، دیده نمی‌شوند. با این وجود با دیدن تصاویر حس و حال گِلی بودن آثار کاملا آَشکار است و این ناشی از شیوه اجراست. چرا که تصاویر گویای حجم خود بوده و نظم تصاویر دو بعدی را ندارند. همچنین استفاده از زمینه‌ای به رنگ گِل خشک شده در بهتر دیده شدن شخصیت‌ها و تکنیک اجرا مؤثر عمل می‌کند. ایجاد فرورفتگی روی زمینه‌ی گِلی در اطراف تصاویر، همچون دورگیری در تصویرسازی‌های دو بعدی عمل می‌کند و به جذابیت تصاویر افزوده است. تکنیک طراحی با گِل ایده‌ای جذاب برای فضای کودکانه است که گویی حس لامسه را نیز هنگام دیدن تصاویر به چالش می‌کشد و خلاقیت کودکان در ساخت غذاهایی دوست داشتنی را برمی انگیزد.
