پروژه‌ای کوچک و به ظاهر کم اهمیت در نقطه‌ای از شهر که با طراحی ظریف، کارآمد و نکته سنجی طراح، موفق به اخذ جایزه‌ی معمار90 گشته است. زمینی به مساحت هشتادوپنج مترمربع که اختصاص به ساخت سرویس بهداشتی عمومی در محدوده‌ی شرکت مدیریت تولید برق بعثت دارد. این پروژه برخلاف بیشتر سرویس‌های عمومی سطح شهر، از نور طبیعی خورشید بهره‌مند است. حجم بنا به عنوان گرافیک سه‌بعدی پرداخت شده است. متریال‌های استفاده شده در نما چالش برانگیز هستند؛ به علاوه ابعاد و اندازه‌ی خطوط و سطوح از محدودیت‌های حداقلی فراتر رفته و به شرایط آسایشی نزدیک‌تر شده است.
بنابر خواست کارفرما، این مجموعه شامل یک سرویس بهداشتی زنانه، چهار سرویس بهداشتی مردانه و یک سرویس ویژه‌ی کارکنان است. نمود بصری حجم بنا و جذابیت آن برای جمعیتی که غالباً مراجعین ناآشنا نسبت به فضا هستند از سوالات مربوط به پروژه بود که در ذهن کارفرما نقش بست. دیوارهای ساده با حرکت چرخشی سنجیده خود در پلان، فضای داخلی را به حدود مطلوبی تقسیم کرده و سازه‌ی سقف نیز بر این دیوارها استوار گشته است. بهره‌مندی از نورطبیعی در وجوه شمالی و غربی (با سایه‌بان پیش‌آمده‌ی سقف) توان خلق کیفیتی را دارد که معمولا مغفول می‌ماند. سقف با شیب ملایمی رو به شمال، جلوی مسیر لایه‌ی شفاف در وجه جنوبی و شرقی را می‌گیرد و با برخاستن از زمین در وجه جنوبی، کاربران را به سمت ورودی سرویس‌ها راهنمایی می‌کند. جنس سقف مجموعه از آهن زنگ زده با روکش موم پرایمر است که در ابتدا به رنگ سیاه بوده است. پس از گذشت چند ماه ورق‌های فلزی دچار زنگ‌زدگی شدند و جهت جلوگیری از گسترش زنگ زدگی از روکش مومی استفاده شد که در گذر زمان نیز دچار خوردگی نمی‌شود. از نکاتی که می‌تواند معماری را در طول چندین سال متمایز کند، توجه معمار به وضعیت مصالح مصرفی در چند سال بعد است. در این پروژه استفاده از آهن و در معرض طبیعت قرار گرفتن آن، فرصت واکنش‌های طبیعی این ماده را در برابر نیروهای پیرامونی فراهم می‌آورد. رنگ سفید سنگ‌های نما در تقابل با لایه‌ی زنگاری سقف نیز از منظر هم‌نشینی رنگ‌ها، انتخاب مناسبی به نظر می‌رسد.
