سرویس بهداشتی عمومی / مولود جلالی فر

پروژه‌ای کوچک و به ظاهر کم اهمیت در نقطه‌ای از شهر که با طراحی ظریف، کارآمد و نکته سنجی طراح، موفق به اخذ جایزه‌ی معمار90 گشته است. زمینی به مساحت هشتادوپنج مترمربع که اختصاص به ساخت سرویس بهداشتی عمومی در محدوده‌ی شرکت مدیریت تولید برق بعثت دارد. این پروژه برخلاف بیشتر سرویس‌های عمومی سطح شهر، از نور طبیعی خورشید بهره‌مند است. حجم بنا به عنوان گرافیک سه‌بعدی پرداخت شده است. متریال‌های استفاده شده در نما چالش برانگیز هستند؛ به علاوه ابعاد و اندازه‌ی خطوط و سطوح از محدودیت‌های حداقلی فراتر رفته و به شرایط آسایشی نزدیک‌تر شده است.

رد پای خط در تایپوگرافی مهدی حسینی

گرافیست های حرفه ای معتقدند مسلط بودن برخوشنویسی برای یک گرافیست حیاتی است. دانشی که با وجود نرم افزارهای گوناگون هم جایگزینی برایش وجود ندارد. سید مهدی حسینی از جمله گرافیست هایی است که به خوشنویسی مسلط است و شاید همین امر منجر شده که او علارغم تسلطش در حوزه های مختلف گرافیک بیشتر آثارش در زمینه ی تایپوگرافی باشد. طراحی جلد های حسینی هم تحت تاثیر تایپوگرافی است.

نوع استفاده ی این هنرمند از رنگ در آثارش، نشان از دانش او بر رنگ دارد. حسینی در کارهایش تناسب استفاده از رنگ های گرم و سرد را به خوبی برقرار کرده است.

در اکثر کارهای حسینی استفاده از خط را شاهدیم، وی بر پایه ی خطوط نسخ، کوفی بنایی و نستعلیق ترکیبات تازه و نویی خلق می کند که در عین سادگی چشم نوازند.

سید مهدی حسینی در سال ۱۳۵۴ در شهر مقدس قم به دنیا آمد و در ۲۲ سالگی عضو انجمن خوشنویسان ایران شد. او در سال ۱۳۸۰ به عضویت انجمن هنرهای تجسمی درآمد.

پوستر یازدهمین دوسالانه بین المللی کاریکاتور

چند روزی است پوستر یازدهمین دوسالانه بین المللى کاریکاتور تهران رونمایى شده. این پوستر توسط طراح پوسترهای سال های قبل این دوسالانه، سید حسن موسی زاده اجرا شده. موسی زاده در این پوستر سعی کرده با توجه به مفهوم دوسالانه که کاریکاتور است، فضای کلی اثر را کارتونی و غیر رسمی طراحی کند. بازی با عدد یازده( که در پوستر سال های قبل هم عمدتا با عدد بازی شده بود) و شبیه کردن آن به چهره ای دوست داشتنی با قرار دادن دو چشم برای این عدد از جمله کارهایی است که ظاهر پوستر را با مضمون آن هماهنگ می کند. موسی زاده در این اثر بیشتراز رنگ های گرم استفاده کرده و با لکه گذاری رنگ های سرد و خنثی، علاوه بر متعادل کردن وزن رنگ ها، به مخاطب کمک کرده که چشمش راحت تر و بهتر در کل اثر بچرخد.

سید حسن موسی زاده متولد سال ۱۳۵۱ است و کارشناسی اش را در رشته ی گرافیک از دانشکده ی هنرهای زیبا دانشگاه تهران اخذ کرده. وی طراح بسیاری از پوستر های دیده شده است.

یازدهمین دوسالانه بین المللى کاریکاتور تهران قرار است در سه بخش‌ کارتون موضوعی با محور «ایمنی و امنیت»، کارتون با موضوع آزاد و کاریکاتور چهره، با محور افراد مشهور دنیا اعم از بازیگر، ورزشکار، سیاستمدار و... برگزار شود. علاقه مندان به شرکت در این رویداد مهم می توانند تا ۳۱ فروردین سال ۱۳۹۶ آثار خود را به دبیرخانه ارسال کنند.

شادآباد/ محبوبه کرملی

محبوبه کرملی از عکاسان جوانی است که پیشتر او را با مجموعه «بیداری»‌اش می‌شناختیم. با نگاهی اجمالی به پرونده کاری این هنرمند درمی‌یابیم دغدغه او در عکاسی زنان و دختران جوان است. شاید این طور به نظر برسد که عکاسی در ایران از هم جنس خود کار آسان‌تری است و به طور مثال زن‌ها با یک عکاس زن ارتباط بهتر و موثرتری برقرار می‌کنند اما می‌خواهم بگویم که اصلا این‌طور نیست. عکاسی پرتره از زنان همواره با سختی‌هایی همراه است. عدم تمایل به عمومی شدن فضای خصوصی، ترس از چگونه دیده شدن، اینکه آیا به قدرکافی در عکس خوب دیده خواهم شد یا نه و....
انتخاب کرملی ازلحظه‌هایی از زندگی زنان در مجموعه «بیداری» لحظه‌ای بود که زنان را به چالشی واقعی دعوت می‌کرد. لحظه بعد از بیدار شدن از خواب که قطعا هیچ زنی حاضر نیست در این لحظه که ژولیده و خواب آلود با سر و وضعی پریشان است از او عکس بگیرند!
 اما مجموعه جدید او «شادآباد» برخلاف آن مجموعه، زنان را در یکی از بهترین روزهای زندگی‌شان تصویر کرده است، آنان در بهترین وضعیت آراستگی درمقابل دوربین کرملی قرار گرفته‌اند. روز عروسی روزی است که قطعا عروس خود را بهترین سوژه برای عکاسی می‌داند.
کرملی در این مجموعه بخشی از فرهنگ و اعتقادات زنان ایرانی را به نمایش گذاشته است که همان میل به پوشش و حجاب اسلامی است. او از دختران جوان نوعروس خواسته است که لحظه‌ای که از آرایشگاه خارج می‌شوند در مقابل دوربین او بایستند و او از نحوه پوشش آنها در چنین روزخاصی عکاسی کند. عکس‌هایی که او به تازگی در گالری Ag به نمایش گذاشته پنج قطعه با ابعاد صد در هفتاد است. تعداد عکس‌ها و تلاش عکاس برای پیدا کردن سوژه‌های بیشتر از چنین موضوع جذابی کم می‌نماید و مخاطب از دیدن عکس‌ها اغنا نمی‌شود. حتی دراین تعداد کم از یک سوژه دو عکس وجود دارد. به خواست عکاس برای القای حس شادی و جشن و سرور در استودیو بر سوژه‌های خود نورهای رنگی تابانده است اما نور آبی که روی صورت آنها تابانده فضای عکس‌ها را سرد و مخوف کرده است و عروس ها بی‌شباهت به ساختمان‌ها و بناهایی نیستند که با عدم آگاهی از نقش نور در فضا نورپردازی می‌شوند و بجای زیباتر دیده شدن از جزییات ساختمان ها کاسته و دریافت حس فضای غیرمادی حاکم بر آن بنا را نیزمخدوش می‌کند.

تاثیر نگارگری بر نقاشی معاصر ایران/ مهدی حسینی

با مرور تجربه های متنوع و متداوم مهدی حسینی، این نقاش وفادار به مدرنیسم و وامدار سنت، بهتر می¬توانیم وضعیت کنونی¬مان را بشناسیم، و به تحلیل دقیق¬تری از نقاشی معاصرمان برسیم. 

برای مهدی حسینی رنگ ها به نور تبدیل می شوند و نور خودش را به رنگ ها تقسیم می کند. خط، اصلی¬ترین خصیصه¬ی آثار او، جدا کننده ی نور¬هاست. رنگ¬های محدود و سرد، خاکستری¬هایی خاموش و سطوحی ظریف و استیلیزه شده، بیان کننده ی دوره¬های مختلف کاری و تجربه¬های زیستی او هستند، در دوره¬ای  سرد و آرام، در دوره¬ای مضطرب و ترک خورده و در دوره¬ای دیگر قطعه قطعه و متلاشی شده.

اشیا جا مانده / واحد خاکدان

فضا و اشیا قدیمی و غبار گرفته، دیوار های گچی ریخته و ترک خورده، به هم ریختگی اشیا، رنگ قهوه ای و سکوت حاکم بر فضا، دلتنگی، گم گشتگی و گاه بیهودگی... گویی تو شاهد واقعیت جادویی هستی، همچنانی که داستان بلند صد سال تنهایی  مارکز را می خوانی.
خاکدان نقاش فتورئالیسم است که از طرفی با مسئله واقعیت درگیر است و از طرف دیگر با خود موضوع (ابژه) نقاشی، فارغ از نسبت کارش با عکس یا واقعیت. کارهای او وانموده هایی از واقعیت هستند که بیشتر از آن که باز نماینده ی چیزی باشند افشاگر تفاوت ها هستند، در حالی که معیار برای سنجش کیفیت انطباق کامل رونوشت از واقعیت است، اما نقاشی فتورئالیسم در مقام وانموده از این شباهت در می گذرد و واقعیتی واقعی تر را به نمایش می گذارد.
او گردابی فراهم می آورد و هر آنچه در گودال ذهن نوستالژیک خود دارد در آن می ریزد و واقعیت را به ویرانه ای ساکت و ساکن بدل می کند. آنچه در این آشوب خودنمایی می کند نور در فضا است. نور بی رمقی که بر رنگ های زنگار گرفته نشسته است. نسبتی که آن را می توان با نسبت های متفاوت نور در تاریخ نقاشی مقایسه کرد. با ورمیر، رامبراند. خود خاکدان نیز به این اذعان دارد که: "از تلفیق عناصر بزرگان در کارهایم هیچ هراسی ندارم، بالعکس از آنان به عنوان الفبای زبان نقاشی خودم و ابزار کارم استفاده می کنم. مثلا در مورد نور در آثارم به شدت تحت تاثیر ورمیر هستم. مخصوصا تابلوی دخترکی در حال خواندن نامه. و یا در مورد رنگ ها تاثیر وان دایک یا رامبراند و کاراواجو را در کارهایم نباید فراموش کنم. همچنین رئالیسم های معاصر مثل جوزه اتکا (Jose Oteka) یا کریستوبال تورال (Christobal Toral)  که پیشروان رئالیسم جدید اسپانیا هستند."
خاکدان از معدود هنرمندان ایرانی است که نقاشی را به شکل آکادمیک آموخته است و کارهای او علاوه بر بازنمایی دغدغه ها و ذهنیات شخصی اش، نسبت مشخصی با تاریخ هنر دارند. او به واقع نقاشی می کند و برای تابلو های خود وقت کافی می گذارد و در این روزگار بی در پیکر و شیادانه ی هنر معاصر چند بار و چند باره می توان به تماشای آثار او نشست و از نقاشی لذت برد.

قلمکار / هنر سنتی نقاشی روی پارچه

قلمکار یکی از هنرهای سنتی ماست که امروزه می توان نزول کیفیت آن را در مواد و نقشمایه‌ها و همچنین نحوۀ اجرا مشاهده کرد. استادکاران قدیمی این هنر، طرح‌های خود را با رنگ‌های طبیعی بر روی پارچه‌هایی مرغوب با قلمو می‌کشیدند اما امروز این هنر تبدیل به هنر چاپ با مهرهای چوبی یا سنگی شده است. از سوی دیگر استفاده از ترکیبات رنگی جدیدی چون نارنجی، سبز، آبی، بنفش و ... نشان از تلاش برای جلب رضایت مشتری و ایجاد تنوع در محصول دارد، اما این رنگ‌های جدید که اغلب نیز رنگ‌های شیمیایی هستند، کیفیت کار قلمکار را از نظر زیبایی پایین آورده است. همچنین تنوع کاربرد قلمکار در انواع محصولات مانند گذشته نیست و به جز معدود کارهایی که در زمینه پوشاک و ساک دستی دیده می‌شوند، کار جدیدی در این زمینه انجام نشده.
در میان تحولات رخ داده، می‌توان گفت استفاده از مهرهای چاپ اگرچه در اجرای طرح ها در ابعاد گوناگون پارچه مشکل ساز است، اما به دلیل بالابردن سرعت کار و امکان عرضۀ محصول با قیمتی مناسب‌تر برای مشتریان، راهکاری منطقی به نظر می رسد. آنچه ضروری است ایجاد طرح هایی جدید و خلاقانه است که با حفظ حال و هوایی از طرح‌های سنتی بتوانند جان تازه‌ای به این هنر بدهند و با ایجاد تنوع در کاربرد و ابعاد و اندازه‌های آنها، نیاز مشتریان را بر اساس زندگی امروز درنظر بگیرد. در هر صورت باید از پایین آمدن کیفیت کار از نظر جنس پارچه و رنگ جلوگیری کرد تا در مجموع بتوان این هنر را به خط سیر رشد خود متناسب با نیازهای امروز بازگرداند.