نمایشگاه «به نام زیتون» چندی پیش در گالری خانه‌عکاسان ایران برگزار شد و ۴۵ قطعه عکس از حسین مرصادی به نمایش گذاشته شد. این عکسها روایتی تصویری از نبرد نصر(۲) است که بهمن ماه سال گذشته در شمال حلب انجام شد و به فتح دو شهر نبل والزهرا انجامید و از مهمترین فتوح نبرد سوریه است.
حسین مرصادی ابتدا به عنوان رزمنده به سوریه سفر کرده و بعداً با ترغیب شهید کوچک‌زاده به عکاسی از عملیات و اتفاقات بعد از آن پرداخته است. مرصادی عکاس- رزمنده روزنامه کیهان هستند.
آنچه که در نگاه اول توجه مخاطب را جلب می‌کند نحوه ارائه عکس در نمایشگاه است. تعداد متناسب عکسها، قاب و پاسپارتو، کیفیت چاپ و نحوه چیدمان عکس‌هاست. اگرچه ظرفیت گالری خانه عکاسان برای نمایشگاه گروهی متناسب است اما نمایش ۴۵ قطعه عکس از یک هنرمند قدری حوصله مخاطب را سر می‌آورد. نمایشگاه به نام زیتون با ارائه چهل و پنج عکس در قاب‌های سیاه و حداقل فضای مناسب بین قاب‌ها، فضای تیره، شلوغ ، و پرازدحامی را بوجود آورده بود.
بخشی از عکسها به رزمنده‌ها در جریان عملیات می‌پرداخت و بخشی به شادی و ناراحتی زنان سوری از شهادت نزدیکان و آزادسازی شهرشان. روایت تصویری مرصادی از عملیات‌ها و مبارزه رزمندگان بسیار ناقص و با ضعف‌های جدی در ترکیب‌بندی و تکنیک همراه بود و این مسئله شاید ناشی از کم تجربه بودن عکاس در حضور در وضعیت بحران به عنوان عکاس مستند جنگ باشد. عکسهای دیگر مرصادی که بعد از فتح نبل و الزهرا در میان غم و شادی زنان و کودکان عکاسی شده‌است به مراتب بهتر از گزارش تصویری او از عملیات‌هاست. این نکته نیز حائز اهمیت است که این عکسها تنها عکسهای گرفته شده از فتح نبل و الزهرا است. تدابیر شدید امنیتی مانع ورود عکاسان به مناطق عملیاتی است و مرصادی به عنوان رزمنده این اقبال را داشته است که با توجه به سوابق عکاسی‌اش هرچند با محدودیت‌هایی به تهیه گزارش تصویری از عملیات نصر۲ بپردازد.
و اما توصیه‌ای برای عکاسان خبری از زبان یوجین اسمیت: تقریبا هر هنرمند عکاس که در حرفه‌ی خبرنگاری کار می‌کند، آرزودارد عکس‌هایش در طول تاریخ باقی بمانند و ازعمر مهم اما کوتاه مدت یک نشریه پا فراتر بگذارند. او فقط با آمیزش «نفوذ عمیق به درون خصوصیات موضوع» و «کمال ترکیب‌بندی و تکنیک» -انسجام لازم برای هر شاهکار عکاسی- می‌تواند به این مهم دست یابد.
حسین مرصادی
