هر چند همواره در طول جشنواره فیلم فجر این فیلم‌ها و منتقدان هستند که یکه‌تازی می‌کنند؛ اما در این میان رونمایی از پوستر فیلم‌ها در حضور عوامل، یکی از مراسمات جنبی جشنواره فیلم فجر در ادوار مختلف به حساب می‌آید که جایی برای معرفی طراحان پوستر فیلم‌ها است، فیلم‌هایی که معمولا عامه مردم صرفاً نام بازیگران سرشناس و کارگردان آن را می‌دانند و بس. به همین سبب مراسم رونمایی از پوستر فیلم‌ها در طول جشنواره غنیمتی است، تا هر چند کم اما اندکی جدی به پوستر و طراحان پوستر فیلم پرداخته شود.
در نگاهی کلی به پوستر فیلم‌های حاضر در جشنواره سی و پنجم فجر می‌توان گفت که طراحان پوستر این دوره از جشنواره در نسبت با سال گذشته از رویکرد چهره محوری تا حدی عقب نشینی کرده‌اند و مضمون را دستمایه اصلی طراحی پوستر فیلم‌هایشان قرار داده‌اند.
پوستر فیلم‌هایی هم‌چون «ماجرای نیمروز»، «بیست و یک روز بعد»، «ویلایی‌ها» و «سوفی و دیوانه» از جمله آثاری هستند که از چهره محوری پرهیز کرده‌اند و با نگاهی گرافیکی و استفاده از عناصری هم‌چون رنگ، طرح و عکس به سمت مضمون‌گرایی گام برداشته‌اند. اما در این میان برخی آثار در نیل به اهداف خود که همانا انتقال محتوا و جذب مخاطب می‌باشد، به سبب ترکیب‌بندی منسجم و هماهنگی اجزا پوستر، موفق‌تر از سایر پوسترهای هم رده‌ی خود عمل کرده‌اند.
در گام بعد شاهد پوسترهایی هستیم که صرف تاکید خود را بر چهره بازیگران نگذاشته‌اند، بلکه از آن در جهت انتقال پیام و مضمون فیلم بهره برده‌اند. از جمله این پوسترها می‌توان به «کوپال»، «سد معبر»، «یک روز بخصوص» و «ایتالیا ایتالیا» اشاره داشت. اما تعداد بسیاری از پوسترها به همان روال سابق بر چهره محوری تاکید کرده‌اند و کمتر به سراغ چاشنی تازگی و خلاقیتی رفته‌اند. از جمله این آثار باید «بدون تاریخ، بدون امضا»، «آباجان»، «خانه» و بسیاری از پوستر فیلم‌های جشنواره امسال فجر را نام برد.
