برگزیدگان مسابقه بین المللی ترامپیسم

«ترامپیسم» همچنان که از نام آن پیداست مسابقۀ بین‌المللی کارتون و کاریکاتور با موضوع ترامپ و همۀ‌ کارهای خطرناک و عجیب او هم‌چون نژادپرستی و غیره است که همۀ افراد جامعۀ جهانی را تهدید می‌کند. این مسابقۀ بین‌المللی به همت بنیاد حفظ آثار و ارزش‌های دفاع مقدس و با مشارکت انجمن هنرهای تجسمی انقلاب اسلامی شکل گرفت و فراخوان رسمی آن در ۲۸ اسفند ماه سال ۹۵ از طریق سایت‌های معتبر و تخصصی هنر منتشر گردید. 

طی این فراخوان یک هزار و ششصد و چهارده اثر از ۷۵ کشور به دبیرخانه ارسال شد، که بیشترین آثار از ایران با ۱۴۸ اثر، برزیل با ۵۹ اثر، اندونزی با ۳۴ و ترکیه با ۳۰ اثر بود. در ادامه هیأت داوران متشکل از آقایان دکترحبیب الله صادقی، محمدرضا دوست محمدی، محمود آزادنیا، لوک دسچیمیکر از بلژیک و سیلوانو ملو از برزیل کار قضاوت نهایی را در چهارم و پنجم خرداد ماه سال ۹۶ انجام دادند و در ۱۲ تیرماه نیز همزمان با سالگرد حملۀ موشکی ناو آمریکایی وینسنس به هواپیمای مسافربری ایران در خلیج فارس به سال ۱۳۶۷، اختتامیۀ نخستین «مسابقۀ بین‌المللی ترامپیسم» برگزار گردید و از برگزیدگان آن در دو بخش کارتون و کاریکاتور تقدیر به عمل آمد. 

گفتنی است «مسابقۀ بین‌المللی کارتون و کاریکاتور ترامپیسم» در رسانه‌های غربی - عبری همچون بی‌بی‌سی، نیوز 24 و آرتص شوا نیز بازتاب یافت و حتی با تحریفاتی رو به رو گردید، که نشانگر اهمیت مسابقات و جشنواره‌‌هایی از این قبیل در فضای رسانه‌ای جهان است، چرا که می‌توانند با زبان شیرین طنز، تلخی‌های بسیاری را پیش‌روی مخاطبان خود نمایان سازند.

تمدید فراخوان مسابقه عکس فرش دستباف

از خصوصیت‌های بارز هنرها و صنایع‌دستی، درهم تنیدگی آن‌ها با زندگی و باورهای مردمان آن فرهنگ است. در این‌ بین فرش به‌ عنوان یکی از مصادیق ماندگار و تأثیرگذار، همواره نقش به‌سزایی در تداوم فرهنگ به عهده داشته است. با این حال در دوران ما فرش بسیاری از کارکردهای خود را از دست داده است و تولید کنندگان دغدغه تولید بر اساس جامعۀ هدف و دکوراسیون داخلی را به کلی از سر بیرون کرده‌اند.

از این‌رو «مسابقه عکس فرش دستبافت» مجال مناسبی است تا در آن با مطالعۀ تجسمی فرش در مقام یک اثر هنری، تعاملِ میان فرش و دکوراسیون داخلی از منظر رنگ، طرح و نقش، اندازهها و تناسبات و... به تصویر کشیده شود؛ همچنین با توجه به تنوع بی‌مانند فرش‌ها در گستره‌های جغرافیایی، این مسابقه فرصت مناسبی را پیش می‌آورد تا به امکان سنجی و تطبیق فرش‌های مناطق مختلف با سبک‌های دکوراسیون داخلی پرداخته شود. تا شاید از این ره‌آورد به مدد تصویر بتوان به اهمیت طراحی فرش و چیدمان داخلی معماری تاکید کرد و تولید کنندگان را به تولید هدفمند ترغیب نمود.

گفتنی است آخرین مهلت ارسال آثار تا ۳۱ تیرماه ۱۳۹۶ تمدید گردیده و علاقه‌مندان برای کسب اطلاعات بیشتر و حضور در مسابقه «عکس فرش دستباف در دکوراسیون داخلی» با محوریت فرش دستباف کرمان، می‌توانند به سایت دبیرخانه جشنواره به نشانی www.kccd.ir/contest مراجعه نمایند. 

تمدید فراخوان دومین جشنواره چادرهای آسمانی

اداره کل آموزش همگانی معاونت اجتماعی نیروی‌ انتظامی، با هدف حمایت فرهنگی از توسعۀ عفاف و حجاب، اقدام به برگزاری دومین جشنواره «چادرهای آسمانی» با شعار پوشش و نجابت در رشته‌های پوستر و تصویرسازی نموده است.

محورهای دومین جشنواره چادرهای آسمانی عبارتند از: ۱- پوشش و امنیت فردی و اجتماعی؛ ۲- پوشش و فطرت انسان؛ ۳- پوشش و نجابت در ادیان و اقوام مختلف؛ ۴- پوشش و حجاب درطول تاریخ؛ ۵- عفاف و حجاب در عرصه‌های اجتماعی؛ ۶- حجاب زن در نگاه مرد؛ ۷- پوشش و سلامت خانواده؛ ۸- پوشش و سلامت جامعه؛ ۹- نقش پوشش در سبک زندگی اسلامی؛ ۱۰- پوشش و ارزش؛ ۱۱- حقوق شهروندی و پوشش؛ ۱۲- عفاف و حجاب، تحکیم ارزش‌ها؛ ۱۳- عفاف و آرامش روانی و ۱۴- عفاف و پوشش، حفظ کرامت و منزلت زن. گفتنی است هیأت داوران این دوره از جشنواره متشکل از صدیقه شاهوردی شهرکی، مهدی محمدی (اهورا) و مسعود نجابتی است.

همچنین پیش‌تر مهلت ارسال آثار از طریق سایت جشنواره تا ۱۵ تیر ۱۳۹۶ اعلام گردیده بود، اما این زمان با توجه به تمایل هنرمندان تا 30 مرداد ماه ۱۳۹۶ تمدید گردید. شایان ذکر است که ارسال آثار برای جشنواره، پس از ثبت‌نام و صرفاً از طریق سایت جشنواره امکان‌پذیر است و متقاضیان می‌توانند ازطریق سایت www.hejab.police.ir یا شماره تماس[phone] – ۰۲۱ اطلاعات مورد نیاز را برای شرکت در جشنواره مذکور کسب کنند.

کارت هدیه/ جشنواره بانک سامان

بارها اتفاق افتاده است که به مناسبت های مختلف، کارت هدیه ی بانکی را دریافت یا به عزیزانمان هدیه کرده ایم و مطمئنا اگر این کارت ها ظاهر مناسب و زیبایی داشته باشند موجب شادی بیشتر گیرنده خواهند شد.
مدتی پیش بانک سامان در یک اقدام تحسین برانگیز فراخوانی را با موضوع طراحی کارت هدیه ی بانکی برای مناسبت های مختلف منتشر کرد که در پی آن تعداد زیادی از طراحان مبتدی و حرفه ای در آن رقابت شرکت کردند. تمام مراحل داوری، برگزاری نمایشگاه و اهدای جوایز با نظم و در زمان مشخص انجام و آثاری برگزیده شد که در تصاویر خواهیم دید.
نفرات اول تا سوم این رقابت به ترتیب: سینا سنکار، پریا لرستانی و زینب عسگری می باشند.طرح هایی نیز در رتبه های بعدی قرار گرفته و تقدیر شدند.نکته ی جالب توجه در انتخاب آثار این است که آثاری که کاملا متفاوت و با ایده ی نو بوده انتخاب شده اند و این نشان دهنده ی داوری قوی است‌. 
بانک سامان با ایجاد چنین رقابت هنری ارزشمندی، قدمی بزرگ در حفظ جایگاه طراحی در سازمان های مختلف برداشته است.

 

ایده بان نوآوری تازه آیدیران

بارها این جمله را شنیده‌ایم که ایده‌ها در فضا معلق‌اند و وقتی یکی از آن‌ها به تور کسی می‌افتد، باید تمام تلاش خود را بکند که آن را از دست ندهد. پس حتی نباید از کنار ایده‌های کوچک ساده گذشت. برای تحقق ایده‌ها، ما طراحان صنعتی نیاز به ارتباط مستمر با صنعت داریم. متأسفانه همیشه مشکل عدم شکل‌گیری ارتباط درست بین دانش دانش‌آموختگان رشته‌ی طراحی صنعتی و تولیدکنندگان محصول در کشور وجود داشت است. برای حل این مشکلی راه‌های مختلفی اندیشیده شد که یکی از مهم‌ترین آن‌ها ایجاد دفاتر ارتباط با صنعت در دانشگاه‌ها با هدف شکل دادن درست این ارتباط بود. به دلایل مختلف این طرح چندان موفق نبود و نتوانست خلأ این بین را پر کند.

پیامد حل نشدن این مشکل نه‌تنها به طراحان بازمی‌گردد بلکه باعث تولید محصولاتی با ظاهر نامناسب و یا کیفیت پایین بخصوص در حوزه بسته‌بندی می‌شود و در بسیاری از مواقع کارفرمایان را نیز متضرر می‌کرد. در نهایت کالای تولید داخل از چرخه رقابت حذف و واردات کالاهای خارجی جایگزین آن می‌شود.

دیوارنگاره‌ تعاملی ایران در ونیز / استودیو بهزاد اتابکی

امسال، ایران برای اولین بار در بخش مسابقه‌یِ دوسالانه‌یِ معماریِ ونیز  شرکت کرد؛ که از ۸ خرداد به نمایش درآمد و تا ۷ آذر ماه نیز پابرجا خواهد بود. طراحی غرفه‌ی ۳۶ متر مربعی ایران، در این دوسالانه به رقابت گذاشته شد. از میان ۱۴۸ اثر ارسالی، ۵ اثر به بخش پایانی راه یافت که در نهایت، طرح بهزاد اتابکی و پرشیا قره‌گوزلو برای اجرا، برگزیده شد. طرحِ اتابکی و قره‌گوزلو قرار بود «گزارشی از خط مقدم» باشد؛ عبارتی که توسط پائولو باراتا، رئیسِ دوسالانه، به عنوان شعار انتخاب شده بود. 

قره‌گوزلو در مورد ایده‌ی اصلی طرح می‌گوید: «فضای اصلی غرفه، بر اساسِ بازنمایی الگوهای تراکمی بافت‌هاست که درحرکتی معکوس، از سقف به دیوارِ روبه‌رو و بخشی از کف کشیده شده است. ضمن این که این بازنمایی، استعاره از روندِ معکوس و بازگشتِ زندگی به بافت‌ها و محلات (با روی‌کردِ عدمِ بازگشت به گذشته) می باشد. پیوندِ نهایی گروه‌های مردمی مختلف، برای به مشارکت گذاشتن شکست‌ها، موفقیت‌های به دست آمده و پیش‌روی‌های هرچند کوچک، در ارتقای کیفیت زندگی است. »

اگرچه طرحِ غرفه، از لحاظ سناریویی که برای آن طراحی شده و استعاره‌ای که از زبانِ معمارانِ آن شنیدیم، جالب به نظر می‌رسد؛ اما به نظر نمی‌‌آید که این مفهومِ انتزاعی، با دیدن تصاویرِ غرفه یا حتی حضور کوتاه در آن قابل فهم باشد. به علاوه این که دیواره‌ی تعاملی و بخشی که با تکنولوژی دیجیتال طراحی شده است، سناریوی بازدید را تا حدودی شلوغ کرده و همچنین به نوعی منجر به فهم ناقص طرح نیز شده است! 

بازتاب طنز لباس‌های المپیک در فضای مجازی

دقیق نمی‌دانم اما فکر می‌کنم اگر ایرانی‌ها نبودند، اینستاگرام، تلگرام، لاین و این‌ها با افتِ شدید سهام رو به رو می‌شدند! دقیق هم مشخص نیست که چرا ما این میزان از فعالیت در شبکه‌های اجتماعی مجازی را در فضای واقعی اجتماع نمی‌بینیم؛ و باز هم مشخص نیست که چرا این میزان از نبوغ و خلاقیت در طنزپردازی، گاهی هجو و گاهی حشو، راه به سوی گره‌گشایی در اجتماع باز نمی‌کند؟!

اگرچه زمانی که ما برای گردش‌ و تولید مجازی می‌گذاریم بیش از قاعده است، اما گاهی به یک اهرم قدرت برای تغییر نامطلوب‌های جمعی نیز تبدیل می‌شود. نمونه‌اش همین لباس المپیک و لباس تیم ملی و مسائلِ روزِ خبرساز. کافی بود اولین تصویر از لباس منتشر شود تا به سرعت موتور فوتوشاپ‌ها به راه بیفتد. خاطره‌انگیزی پاک‌کن‌های آبی-نارنجی و سالاد شیرازی از اولین تشبیه‌هایی بود که برای لباس‌های المپیک پیدا شد. عده‌ی زیادی هم در این مدت کوتاه این لباس را به تن کردند، از امیرمهدی ژوله گرفته تا دیوید بکام!

با همه‌ی این اوصاف اگر خودمان را لحظه‌ای به جای طراح لباس‌ها قرار می‌دادیم، با تمام انتقادهایی که به آن وارد بود، می‌دیدیم که چه حملات تندی را باید تحمل کرد و چه فشار روانی‌ای بر طراح وارد می‌شود. می‌شد با برگزاری یک مسابقه‌ی ساده از همه‌ی این‌ها پیش‌گیری کرد. دیدیدم که بعد از زیاد شدن سر و صداها، خیلی از طراحان داخلی به صورت خودجوش طراحی کردند و آن‌ها را از رسانه‌های خودشان نمایش دادند. شاید اگر فراخوانی داده می‌شد، الان لباس آبی-نارنجیِ معروف، تنها یک گزینه‌ی رد شده بود که نیازی به این همه طنزپرداری هم نداشت...