در آستانۀ جام‌جهانی فوتبال ۲۰۱۸، خانه طراحان انقلاب اسلامی با راه اندازی کمپین «با هم قهرمانیم» مجموعه پوسترهایی را با همین عنوان و با شعار «یک ملت، یک ضربان» طراحی و اجرا نموده و در سطح شهر به اکران در آورده است. هدف از راه اندازی این کمپین حمایت از تیم ملی فوتبال ایران و تأکید بر وحدت و انسجام ملی به عنوان یک عنصر پیشبرندۀ مهم است، که حاصل آن پیشرفت و پیروزی ایران و ایرانی در تمامی عرصه‌های ورزشی و غیر ورزشی می‌باشد. گفتنی است این روزها تعدادی از این آثار بر فراز بزرگ‌ترین دیوارنگارۀ کشور در میدان حضرت ولی‌عصر(عج) نیز به نمایش درآمده‌اند، تا بیش از پیش حال و هوای فوتبال را با چاشنی وحدت و همدلی همراه سازند.
محمدرضا دوست محمدی، محمد شکیبا، سینا رعیت‌دوست، محمود آراسته‌نسب و محمد تقی‌پور از جمله طراحان و عوامل ساخت پوسترهای «با هم قهرمانیم» می‌باشند.
اینترنت، مجموعه ای نا منظم از سایت های خبری، فرهنگی، ورزشی و... است. جستجو میان چنین اقیانوس پهناوری آسان نیست و نیاز به تمرکز ذهنی و مدت زمان طولانی دارد. در عین حال حضور موتورهای جستجو این اطلاعات را دسته بندی شده بر اساس علایق شما در اختیارتان می گذارند. در مقیاسی کوچک تر برخی سایت ها امکانی فراهم آورده اند که میان داده های پراکنده در زمینه ی خاص مانند جشنواره های سینمایی و انیمیشن ارتباط مناسبی برقرار گردد. سایت film free way فضای کارآمدی برای گزینش یک جشنواره ی سینمایی ایجاد کرده است.
قهرمانان هر کشور می توانند نمایندگانی از ارزش های اخلاقی، ملی، آیینی و دینی باشند. بروز چنین صفاتی در شخصیت های ابر قهرمان فیلم ها و کارتون های خارجی دیده می شود. برای مثال آمریکا با استفاده از ابرمردانی مانند سوپرمن، اسپایدرمن، بت من، مرد آهنی، مردان ایکس و غیره به رویارویی با دشمنان سیاسی یا ایدئولوژیک خود و ترویج فرهنگی خاص می پردازد. این ابرمردان مرزهای فرهنگی میان کشورها را درنوردیدند و طرفداران جهانی یافتند. چنین مسئله ای در ایران هم بارز است برای مثال کودکانی که دوست دارند مانند مرد عنکبوتی لباس بپوشند و... .در چنین شرایطی اگر قهرمان پروری ملی مبتنی بر ارزش های فرهنگی صورت نپذیرد چیزی ازهویت بومی و ملی کشور باقی نمی ماند به طوری که کودکان و نوجوانان نسبت به ارزش های فرهنگ بومی خود بیگانه می گردند. ایران دارای مجموعه ای غنی از قهرمانان ادبی است که با اقتباس از آن ها کودک ایرانی با فرهنگ اصیل خود آشنا می گردد. هم چنین شخصیت های واقعی علمی، ورزشی، دینی و ایثارگران الگوهای مناسبی برای قهرمان پردازی هستند. در آغاز سال تحصیلی برگزاری نمایشگاه نوشت افزاردر کانون پرورش فکری قدمی کوچک در نمایش قهرمانان ایرانی برای کودکان بود . خانه ی انیمیشن هم همزمان با تولید تیزرهای کوتاه و با دسته بندی مشخص درباره قهرمانان ورزشی، خلبانان، متخصصین، ثنا و ثمین و.... سعی کرده تا کودکان را به خرید این کالاها دعوت کند. علاقمندان میتوانند با مراجعه به سایت www.ghahreman.ir با این پویش همکاری کنند.
المپیک ریو هم به پایان رسید. از همان ابتدا حضور ورزشکاران ایرانی و فعالیتشان سوژه ی شبکه های تلویزیونی، سایت های اینترنتی و شبکه های اجتماعی بود. کاریکاتور هم به عنوان یک رسانه ی منتقد از به تصویر کشیدن لباس های کاروان تیم ملی المپیک ایران شروع کرد و بسیاری از لحظات و حاشیه های به وجود آمده در طول مسابقات را ثبت و ماندگار کرده است.
۱۵ ژوئیه ۲۰۱۶ ، جت‌های جنگی در آسمان استامبول و آنکارا پرواز کردند و ارتش، پل‌های بُسفُر و سلطان محمد فاتح در استانبول را به وسیله تانک و سربازها مسدود کرد. بسیاری از خطوط تلفن قطع شدند و حکومت ترکیه برای مبارزه با کودتاگران، از پلیس درخواست کمک کرد. پس از کودتا، ۲۷ مه سال ۱۹۶۰، این دومین کودتا در تاریخ معاصر ترکیه است که این بار به فرجام نرسید.
البته کودتای نافرجام ارتشِ ترکیه، صرفا ابعاد سیاسی نداشت، بلکه واکنش هنرمندان در سایر نقاط جهان را نیز در پی داشت. در این میان کارتونیست‌ها و کاریکاتوریست‌های مختلف از ترکیه و سایر کشورها چون ایران، برزیل، ژاپن، کُزوو، اسپانیا، هلند و... با زبان طنز به این اتفاق مهم در تاریخ ترکیه واکنش نشان دادند. نکته قابل توجه در این آثار، تأکید بر استفاده از اِلمان‌های به کار رفته در پرچم ترکیه است؛ به طوری که در غالب آثار، شاهد حضور رنگ قرمز و نشان هلال ماه و ستاره هستیم.
شاید شوخی با وقایع جدی و دست انداختن افراد، شناخته شده‌ترین وجه کاریکاتور باشد، اما طنز مستتر در این تصاویر گاهی چنان پرده از عمق فجایع انسانی برمی‌دارد و در ذهن و قلب مردم جای می‌گیرد که از تمام خطابه‌ها و سخنرانی‌ها اثرگذارتر عمل می‌کند.
داعش را هر کس از نگاه خود می‌بیند؛ خاور میانه یک‌جور، غرب یک‌جور و شرق هم به شکلی دیگر. اما تفاوت نگاه‌ها حقیقت را تغییر نخواهد داد. به غیر از هنرمندان مزدور در بعضی دولت‌ها، معمولا هنرمندان و به خصوص کاریکاتوریست‌ها که زبان نیش‌دار و تندتری دارند، بی‌پرده حرف می‌زنند و به دنبال افشای حقیقت‌اند. اگرچه تا زمانی که داعش به جان مردم غرب نیفتاده بود، آن‌ها ترجیح می‌دادند خیلی کاری به کار این ماری که در آستین پرورده بودند نداشته باشند؛ اما انعکاس حمایت‌های غرب از داعش دامان‌شان را گرفت و بعد از این بود که رسانه‌ها و هنرمندان مغرب‌زمین هم رو به هجو داعش آوردند.
کاریکاتورهای مربوط به داعش، غالبا به دنبال افشای ماهیت آن و دستان به اصطلاح پشت پرده‌ی این جریان‌اند. غربی‌ها غالبا به بُعدِ توحش و بی‌مغزی داعش می‌پردازند و آن را موجودی می‌دانند که از زیر بوته سبز شده است. اما در منطقه‌ی اصلی درگیری‌ها یعنی خاورمیانه اغلب کاریکاتوریست‌ها به کشورها و سیاسیون حامی داعش هجوم می‌برند. این موضوع در ایران که هم تحت تأثیرِ اعمال این گروه است و هم کاریکاتوریست‌های حرفه‌ای زیادی دارد، بیشتر نمود دارد. چند نمایش‌گاهی که در یکی دو سال اخیر برگزار شده هم شاهد این مدعاست.
کودکان زیر سن دبستان با دنیای نشاط انگیزشان یکی از گروه مخاطبین شبکه کودک و نوجوان هستند. انیمیشن هایی با تمرکز بر این رده ی سنی وجود دارد ولی تعدادشان در مقایسه با مدت زمان کلی پخش اندک است. به تازگی تولید انیمیشن های آموزشی ویژه مخاطبین زیر سن دبستان روندی جدی تر به خود گرفته است. رسول حسینی یکی از کارگردانان فعال در این زمینه در حال تولید سریال انیمیشنی با نام " کوکوبوبو" است. پای صحبت های او می نشینیم و با فضای این سریال و ویژگی های انیمیشن مختص به خردسالان بیشتر آشنا می شویم.
صاحبان اندیشه بنا به ذوق و استعدادشان راهی را بر می گزینند تا ایده هایشان را با دیگران به اشتراک بگذارند، یکی دست به قلم می شود و می نویسد، یکی قلمو را بر می دارد و نقشی می زند، یکی دوربین به دست می گیرد، یکی از صدایش استفاده می کند... از این یکی ها زیاد است. یکی از این یکی ها محمدرفیع ضیایی است. استادی که اگر او را از نزدیک هم ببینی از تواضع و فروتنی اش در عجبی. او کاریکاتوریست، کارتونیست و اهل قلمی بود که همین پنجم تیرماه 95 چمدانش را بست و سفر آن دنیایی اش را آغاز کرد. برخی معتقدند که وی پرکارترین کاریکاتوریست ایران است. او نه تنها طرح می زند بلکه در زمینه ی کارتون و کاریکاتور هم تحقیقاتی ژرف انجام داده است. اگر بنا باشد تا سوابق کاری اش بیان شود شاید یک پست نتواند تمامی تلاش های سی ساله اش در زمینه ی کاریکاتور را پوشش دهد. نگاهش طنزآمیز و انتقادی است. در برخی آثارش مردی سفید رنگ دیده می شود که هاشورهایی متراکم و متمرکز آن را پوشانده است. سفید بودن و رنگین بودن پس زمینه و بالعکس تضادی مناسب به وجود آورده است که با وجود هاشورها همگن شده اند البته کاریکاتورهایی تمام رنگی و بدون خصوصیات تشریح شده هم جزیی از آثار اوست. موضوعات مختلفی زیر قلمش جان گرفته اند. موضوعاتی نظیر صلح، انتقاد از جنگ طلبی، اخبار و مطبوعات، محیط زیست، میراث فرهنگی وغیره در آثارش دیده می شوند. محمد رفیع ضیایی در میان شخصیت های کارتون هایش نفس می کشد، حضوری سفید که جاودانه است.
